Kathimerini.com.cy
«Όσο κι αν ακουστεί κάπως παράξενο», γράφει η Κατερίνα Ζαμπέτα, στην έκδοση που κυκλοφορεί την Κυριακή, 09 Φεβρουαρίου με την «Καθημερινή», «ο πατέρας ήταν πολύ σοβαρός. Μπορεί η γλώσσα του να ήταν ενίοτε ακραία, όμως στη δουλειά του είχε αυστηρότητα που λίγοι καλλιτέχνες διέθεταν. Ο πατέρας άλλο πρόσωπο έδειχνε προς τα έξω και άλλος ήταν στην πραγματικότητα. Κατ’ ουσίαν ήταν βαθιά μελαγχολικός και προβληματισμένος από όλα όσα συνέβαιναν γύρω του. Τις περισσότερες όμως φορές, αυτός ο προβληματισμός που τον καταλάμβανε, ήταν πηγή έμπνευσης. Και στο μεν σπίτι του, τον εξέφραζε με μελαγχολία, στο δε κέντρο, με πικρόχολη σάτιρα».
Και συνεχίζει: « Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του ήταν η αυθεντικότητα. Πάνω απ’ όλα ήταν αληθινός […] Ό,τι πίστευε και ένιωθε, το έβγαζε προς τα έξω με μια αθυροστομία που προκαλούσε γέλιο, όχι οργή. Τα τραγούδια του ήταν “αποσπάσματα από έρωτες”, τα δε λόγια του αποσπάσματα από αλήθειες».
Η κόρη του λαϊκού δημιουργού υπογράφει αυτή την ξεχωριστή έκδοση, παρουσιάζοντας άγνωστες πτυχές από το οικογενειακό περιβάλλον και τη δουλειά του, όπως τις έζησε η ίδια: τα δύσκολα χρόνια, τις επιτυχίες, την παρουσία στον κινηματογράφο και τόσα άλλα… Από τον «πιο καλό μαθητή» και τον «αράπη» έως τη βρόχα που «έπεφτε στρέιτ θρου».
«Ήταν ένας γνήσιος μάγκας», συνεχίζει η Κατερίνα Ζαμπέτα. Και συμπληρώνει: «Πολλοί, εκλαμβάνοντας την έννοια του μάγκα ως κάτι αρνητικό, πλησίαζαν τον πατέρα και τον ρωτούσαν: Γιατί το παίζεις μάγκας; Αφού είσαι καλός άνθρωπος. Ο πατέρας απαντούσε: Μάγκας θα πει φιλότιμο, μάγκας θα πει δερβίσης, μάγκας θα πει καλή καρδιά κι ωραίες εξηγήσεις».
Στην έκδοση έχουν περιληφθεί και οι απόψεις αρκετών συνθετών, στιχουργών κι ερμηνευτών οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Ένας από αυτούς είναι ο Δημήτρης Χριστοδούλου: «Ο Ζαμπέτας είναι η χάρις του ελληνικού λαού, είναι το τραύμα του ελληνικού λαού, δηλαδή ο πόνος του ελληνικού λαού, ο οποίος πάντοτε προσπάθησε, με ένα χοντρό χιούμορ μερικές φορές, να ξεπεράσει αυτή την πληγή κι αυτό το τραύμα, το οποίο είναι ψυχικής και πνευματικής τάξεως. Να ξεφύγει από αυτό που λέμε ταπείνωση και να περάσει σ’ αυτό που λέμε επίθεση μέσα απ’ το γέλιο και μέσα από την άγρια έκφραση μερικές φορές».
Τι σήμαινε ο Ζαμπέτας για το λαϊκό τραγούδι; Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σημειώνει στις σελίδες του βιβλίου: «Ο Ζαμπέτας έχει πάρα πολλές ιδιότητες, αλλά η πιο σημαντική ήταν αυτή, να μπορεί να συνδιαλέγεται με τον κόσμο. Ήταν ένα από τα πιο ιδιοφυή άτομα που έχω γνωρίσει. Ήταν αυτό που λέμε σόουμαν πραγματικός, καταπληκτικός. Ευφυολογήματα συνεχή, με μια φαντασία καταπληκτική, μ’ ένα χιούμορ λαϊκό, πηγαίο. Είχε μια ικανότητα θαυμαστή να συνομιλεί με το πλήθος από κάτω. Να τους δίνει ατάκες και να παίρνει ατάκες, να εμπνέεται και να ’χει έναν μόνιμο διάλογο. Αυτόν τον μόνιμο διάλογο που τον έκανε, για μένα, αξεπέραστο. […] Ήταν ένας πραγματικά πολύ μεγάλος λαϊκός σόουμαν αλλά κι ένας ξεχωριστός συνθέτης, ο οποίος το λαϊκό τραγούδι το κέντησε με τις έξοχες μελωδίες του, οι οποίες είχαν μια ελαφράδα, μια γνησιότητα και μια τρυφερότητα μοναδική. Και πέρα από συνθέτης, ήταν ένας καταπληκτικός βιρτουόζος στο μπουζούκι».
«Γιώργος Ζαμπέτας – Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω». Μια βιογραφία του μεγάλου καλλιτέχνη από την κόρη του, Κατερίνα Ζαμπέτα, την Κυριακή 09 Φεβρουαρίου με την «Καθημερινή».
