Του Απόστολου Κουρουπάκη
Στο Θέατρο Διόνυσος ανεβαίνει αυτή την περίοδο η κωμωδία «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Μανώλης Μιχαηλίδης, Έρικα Μπεγέτη, Ανδρέας Κουτσόφτας, Πολυξένη Σάββα, Χρήστος Γιάγκου, Άγγελος Χ '' Μιχαήλ και Μαριάννα Σάντη, οι οποίοι τρώνε στης Ιοκάστης, μαθαίνουν γεωγραφία και προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλο. Μυστικά αποκαλύπτονται, λαχανικά σιγοβράζουν και οι χαρακτήρες του έργου προσπαθούν να δουν πού θα καταλήξουν. Κάθε χαρακτήρας πρέπει να διανύσει τα δικά του χιλιόμετρα για να ελευθερωθεί ή να απελευθερωθεί και όχι μόνο.
Στο www.kathimerini.com.cy μίλησαν μερικοί από τους ηθοποιούς της παράστασης, όχι όλοι, διότι τα πετροκέρασα κάποιος έπρεπε να τα μαζέψει. Η Έρικα Μπεγέτη, η Πολυξένη Σάββα, ο Χρήστος Γιάγκου και ο Ανδρέας Κουτσόφτας, άφησαν το δείπνο και μας μίλησαν!
Θα έχει γεύση από τις κάλπικες κι απατηλές ζωές μας, που κρύβονται περίτεχνα πίσω από την ψεύτικη εικόνα μας, το γεύμα στην Ιοκάστη, λέει ο Χρήστος Γιάγκου.
–Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης… τι γεύση θα έχει το δείπνο που σερβίρετε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Θα έχει γεύση από τις κάλπικες κι απατηλές ζωές μας, που κρύβονται περίτεχνα πίσω από την ψεύτικη εικόνα μας.
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Γεύση αλμυρή, από τα γέλια μέχρι δακρύων, που θα χαρακτηρίσουν το μενού... Πέραν αυτού και μια υπόξινη επίγευση, από τη συνειδητοποίηση των ομοιοτήτων κάποιων χαρακτήρων και καταστάσεων....
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Τέσσερα πιπεριά, λευκό, κόκκινο, μαύρο και το άλλο θα το ανακαλύψετε στην παράσταση.. hint: σκηνή Τέταρτη, Κάτια -Κοσμάς
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Γεύση από φαγητό που έχει αρπάξει από κάτω αλλά θα σερβιριστεί.
Εμείς αποφασίζουμε τι ιστορία θα γράψουμε, έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουνε τα πάντα, είμαστε στο σημείο 0, ας το εκμεταλλευτούμε, λέει ο Ανδρέας Κουτσόφτας.
–Η αφέλεια της Ιοκάστης είναι αφοπλιστική, αλλά υπάρχει και αρκετή πονηριά και κουτοπονηριά… γελάμε με τα χάλια μας ως κοινωνία;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Αρχίσαμε να γελάμε… και αυτό είναι μια κρυφή ελπίδα ότι ωριμάζουμε σιγά – σιγά… άρα μπορούμε να διορθωθούμε και να εξελιχτούμε προς το καλύτερο ως κοινωνία. Θα γελάσω κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά όταν πάω σπίτι μου μπορεί να κάτσω να σκεφτώ… ποιος είμαι τελικά, τι κάνω, τι μπορώ να αλλάξω; Αυτό που συμβαίνει σήμερα στο θέατρο, το να γελάμε με τα χάλια μας και να σατιρίζουμε πολιτικούς και πολιτικές, ήταν σχεδόν αδύνατο να το δεις στο θέατρο πριν από κάποια χρόνια.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Γελάμε για να μην κλαίμε.. όπως λέει κι ο Κοσμάς, ένα βήμα απείχαμε από το χείλος του γκρεμού και επειδή θέλω σε αυτό το σημείο να είμαι αισιόδοξος εύχομαι ότι δεν θα γίνει. Άλλωστε πάνω απ’ τον γκρεμό είναι η κορυφή, εμείς αποφασίζουμε τι ιστορία θα γράψουμε, έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουνε τα πάντα, είμαστε στο σημείο 0, ας το εκμεταλλευτούμε.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Γελάμε; Ναι και γελάμε…
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Ναι, γελάμε, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε κάποια πράγματα. Όταν σοβαρευόμαστε, ξαφνικά, δεν έχουμε επίγνωση της ζωής και των ευθυνών μας, ούτε ως μονάδες, ούτε ως κοινωνία. Τα πάντα αφορούν τους άλλους.
Δεν είναι μακριά από την Κύπρο όσα γίνονται στην παράσταση, λέει η Ερικα Μπεγέτη, αν και φυσικά το έργο είναι τραβηγμενο από τα μαλλιά για να χαρίσει στον θεατή μια εμπειρία αθώου γέλιου.
–Πόσο μακριά ή κοντά είναι η κοινωνία μας εδώ στην Κύπρο απ’ όσα περιγράφονται στο έργο;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Δεν νομίζω ότι απέχει η Κύπρος απ το έργο.
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Όχι πολύ μακριά, αλλά το έργο μας, ας μην το ξεχνάμε, είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά, για να χαρίσει στον θεατή μια εμπειρία αθώου γέλιου, ανάλογη με την εμπειρία που βιώνει ένα παιδί, που βλέπει τον Γούντι τον Τρυποκάρυδο ή τον Μίκυ Μάους...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Το μόνο πράγμα που μπορεί να δικαιολογήσει τη δική μας συμπεριφορά, που δεν διαφέρει πολύ από αυτά που περιγράφονται στο έργο, είναι οι συνέπειες της εισβολής και κατοχής του 40 τοις 100 της πατρίδας μας, που ανέστρεψε αρνητικά την όποια ορθόδοξη εξέλιξη και πρόοδο μας.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Αυτό είναι η κοινωνία μας.. Με τα όλα της! Τα φτερά της στο κεφάλι, τα καλά κρυμμένα μυστικά της, τις εκρήξεις, τα δείπνα που δεν έγιναν ποτέ, ή αν έγιναν δεν ήταν για να γίνουν...
Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε οι άνθρωποι, λέει η Πολυξένη Σάββα...
–Τελικά, ο σύγχρονος άνθρωπος επικοινωνεί με τον συνάνθρωπό του ή όχι;
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι... Κάποτε ναι, κάποτε όχι.. Ναι, όχι...
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Δεν ξέρω.. νομίζω πως όσο δύσκολο και αν είναι το προσπαθεί / το προσπαθούμε…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Η επικοινωνία εν έτει 2022 είναι όντως μια περίεργη κατάσταση, αφού μετά από δυο χρόνια απόστασης, όλα είναι μαγκωμένα. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι διψάμε για ζωή. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό ώστε να ανοίξει κανάλι επικοινωνίας, δύο άνθρωποι αρκούν για να γίνουν ομάδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Ο σύγχρονος άνθρωπος επικοινωνεί αρκετά καλά, σε όσα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του, και τις οικονομικές και επαγγελματικές του συναλλαγές. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν φέρνει την πρόοδο και την εξέλιξη μιας κοινωνίας, όταν απουσιάζει η ψυχολογική ανάταση και αρμονία που φέρνει η σε βάθος ουσιαστική και ανθρώπινη επαφή, η οποία δυστυχώς στις μέρες μας κοντεύει να εκλείψει.
Ερικα Μπεγέτη: Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε είναι αυτό που φαίνεται, καμιά φορά μου φαίνεται πως ζούμε για να ζούμε.. Όπως φαίνεται...
–Ζούμε για το φαίνεσθαι ή φαίνεται ότι ζούμε;
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Γενικά επιβιώνουμε…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Έχω την εντύπωση ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο, άρα δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να μείνουμε έξω απ’ αυτό. Και η εικόνα είναι ισχυρό όπλο που μέσα στην κουτοπονηριά μας ως λαός το εκμεταλλευτήκαμε για να αποκρύψουμε τα ελαττώματα μας.
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε είναι αυτό που φαίνεται, καμιά φορά μου φαίνεται πως ζούμε για να ζούμε.. Όπως φαίνεται...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Εξαρτάται από το πόσο επηρεάζεται ο κάθε άνθρωπος από τα κοινωνικά στερεότυπα και τα κοινωνικά πρέπει. Άλλωστε υπάρχουν τόσα διαφορετικά κοινωνικά σύνολα, επομένως δεν υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, άρα δεν μπορώ να εκπροσωπήσω την γενική εικόνα της κοινωνίας μας, προσωπικά, έχουν υπάρξει φορές που επηρεάστηκα στην ιδέα του φαίνεσαι και άλλες καθόλου.
Ευελπιστώ ότι δεν είμαστε πιόνια ένας κίβδηλου συστήματος, λέει ο Ανδρέας Κουτσόφτας.
–Και ανοίγοντας τον χάρτη οι κοινωνίες μας ποια θέση κατέχουν στον σύγχρονο κόσμο;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ: Οι κοινωνίες μας βρίσκονται ακόμη αρκετά χαμηλά. Παρ’ όλα αυτά είμαι αισιόδοξος ότι οι νεότερες γενιές μάς γυρίζουν την πλάτη και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό μέσα από τις δικές τους αντιλήψεις και προσδοκίες τη δική τους κοινωνία, η οποία θέλω να πιστεύω ότι θα είναι καλύτερη από τη δική μας.
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΑΒΒΑ: Οι κοινωνίες μας; Σύγχρονος κόσμος; Δεν ξέρω αν μπορούμε να βάλουμε αυτές τις λέξεις δίπλα δίπλα, με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας..
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ: Ευελπιστώ ότι δεν είμαστε πιόνια ένας κίβδηλου συστήματος
ΕΡΙΚΑ ΜΠΕΓΕΤΗ: Στο υπέδαφος βρίσκονται... ελπίζοντας να θελήσει κάποιος θεός να τις εξορύξει...
