Ο φόβος είναι ο φονιάς του νου

Οι «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», η καλοκαιρινή παραγωγή του ΘΟΚ, επιστρέφουν και περιοδεύουν σε Πάφο και Λάρνακα, αλλά και σε διάφορες κοινότητες. Στην «Κ» μίλησε ο σκηνοθέτης της παράστασης Παναγιώτης Λάρκου, ο οποίος στη νέα περίοδο ενσαρκώνει και έναν από τους ρόλους. Σχετικά με τη διπλή ιδιότητα που έχει στην παράσταση αυτή τη φορά –σκηνοθέτης και ηθοποιός, ο Παναγιώτης λέει πως στη σκηνή πάνω είναι άλλος ένας ηθοποιός που προσπαθεί για το καλύτερο ομαδικό αποτέλεσμα. «Κάνω ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι δηλαδή. Ζέσταμα, διάλειμμα και βρίζω τον σκηνοθέτη για τις ιδιοτροπίες του. Εξαιρετικά διασκεδαστικό».

–Παναγιώτη, επέστρεψαν οι Μακρυκωσταίοι και οι Κοντογιώργηδες, αυτή τη φορά και με εσένα επί σκηνής, πώς είναι να είσαι και σκηνοθέτης και ηθοποιός στην παράσταση;

–Ήταν μια ανάγκη που προέκυψε από τη δέσμευση του Βασίλη Βασιλάκη σε άλλη παραγωγή του Οργανισμού λόγω των ματαιώσεων που έφερε η πανδημία. Εξακολουθώ να πιστεύω πως ο σκηνοθέτης είναι χρήσιμο να είναι απέναντι και όχι πάνω στη σκηνή. Αυτή είναι άλλωστε και η αποστολή του. Άφησα σπίτι τα μπλοκάκια των σημειώσεών μου και ανέβηκα στη σκηνή, προσπαθώντας να μη διαταράξω τις ισορροπίες και την υποκριτική γραμμή που με πολύ κόπο κατακτήθηκε. Στη σκηνή πάνω είμαι άλλος ένας ηθοποιός που προσπαθεί για το καλύτερο ομαδικό αποτέλεσμα. Κάνω ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι δηλαδή. Ζέσταμα, διάλειμμα και βρίζω τον σκηνοθέτη για τις ιδιοτροπίες του. Εξαιρετικά διασκεδαστικό.

–Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη... πώς ξορκίζεται ο φόβος του παράλογου και των πάσης φύσεως εξάρσεων;

–Ο φόβος είναι ο φονιάς του νου. Πρέπει να αφήνουμε τον φόβο να περνάει από μέσα μας. Και μετά να στρέφουμε το βλέμμα προς τα πίσω. Εκεί που ήταν πριν ο φόβος, τώρα δεν θα υπάρχει τίποτα. Μόνο εμείς θα βρισκόμαστε εκεί.Το πρώτο βήμα πάντα θα είναι, να αποδεχτούμε το γεγονός πως είμαστε φοβισμένοι. Και είναι εντάξει. Δεν πειράζει. Κανείς δεν γεννιέται ατρόμητος.

–Σήμερα, έχουμε λόγους να έχουμε αντίστοιχους φόβους;

–Το ένα τρίτο των εθνών της γης βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Θα πνιγούμε στο νερό, πριν μας κάψει ο ήλιος αν βέβαια επιζήσουμε από την έλλειψη φαγητού και την επιθετικότητα των ιών που θα συνεχίσουν να εμφανίζονται.Εν τω μεταξύ, κλοτσάμε γυναίκες στους δρόμους, κλείνουμε τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μισούμε τους γειτόνους, μισούμε τους απέναντι, τους δίπλα, τους διαφορετικούς, μισούμε και τα συκώτια μας τα ίδια.Και το βράδυ, μπροστά στην TV μισούμε όποιον μας υποδείξει ο παρουσιαστής και η ινσταγκραμικήινφλουένσερ που ξέρει καλύτερα.Πολύ φοβάμαι πως έχουμε πολύ κάλους λόγους να φοβόμαστε.

 Άφησα σπίτι τα μπλοκάκια των σημειώσεών μου και ανέβηκα στη σκηνή, προσπαθώντας να μη διαταράξω τις ισορροπίες και την υποκριτική γραμμή που με πολύ κόπο κατακτήθηκε, λέει ο Παναγιώτης Λάρκου, ο οποίος εκτός από σκηνοθέτης της παράστασης υποδύεται και έναν από τους ρόλους.

–Η παράσταση θα περιοδεύσει και σε μερικές κοινότητες, τι σημαίνει στο τέλος της μέρας θεατρική αποκέντρωση;

–Θεατρική αποκέντρωση πρέπει να σημαίνει επιμονή, επιλογή σωστού ρεπερτορίου και συνεχής παρουσία. Χρόνια λανθασμένης κρατικής πολιτικής και απουσίας τηλεοπτικής αισθητικής, έχουν δημιουργήσει την λαθεμένη εντύπωση στο κοινό, πως το θέατρο είναι κάτι πολύ δύσκολο και οφείλει να μας προκαλεί αμηχανία και νύστα ενίοτε και πως η κωμωδία είναι αστεία μόνο αν οι ηθοποιοί φοράνε βράκες και τσακώνονται ο αριστερός μουχτάρης με τον δεξιό παπά, γιατί τα παιδιά τους θέλουν κρυφά να παντρευτούνε.Αυτό δεν μπορεί να το διορθώσει μαγικά μια παράσταση. Το θέατρο δεν είναι αντιβίωση και μια παράσταση δεν πρέπει να πάει κάπου με τα μισά σκηνικά, τα μισά μεγάφωνα σε οποιαδήποτε αίθουσα των πέντε τετραγωνικών χωρίς υποδομές μόνο και μόνο για να πούμε πως πήγαμε και κάναμε αποκέντρωση. Αυτά είναι μισές δουλειές.

Η αποκέντρωση θα πρέπει να δίνει τη σωστή ευκαιρία σε όσους θέλουν αλλά η απόσταση τους δυσκολεύει, να έρθουν σε επαφή με την τέχνη. Όχι να χρησιμοποιείται ως όπλο για να δικαιολογηθούν τα κονδύλια που ξοδεύτηκαν για να εγκαινιαστεί προεκλογικά το οποιοδήποτε ξεχασμένο από τους υπουργούς Πολιτιστικό Κέντρο. Υπάρχουν μέρη που δεν θα έπρεπε να πηγαίνουμε. Γιατί δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε σωστά το προϊόν. Ας πάρει το κράτος τα χρήματα από την ενοικίαση του Κουρίου για γάμους και ας ναυλώσει λεωφορεία να φέρουν δωρεάν από αυτές τις κοινότητες τον κόσμο που θέλει να δει τις παραστάσεις που παίζονται στα μεγάλα θέατρα με πρόσκληση. Κι αυτό αποκέντρωση είναι.Και ο ΘΟΚ οφείλει και μπορεί βεβαίως να κάνει την αρχή (γι’ αυτό και περιοδεύουμε)αλλά πρέπει να ακολουθήσουν και άλλοι. Με πλάνο όμως και σεβασμό. Οι «αρπαχτές» (εγχώριες και εξωτικές) έχουν ήδη κάνει πολύ μεγάλη ζημιά και όχι μόνο στις κοινότητες. Και στο κέντρο υπάρχει η ίδια έλλειψη κοινού απλώς κρύβεται μέσα στους μεγαλύτερους αριθμούς.

 «Θεατρική αποκέντρωση πρέπει να σημαίνει επιμονή, επιλογή σωστού ρεπερτορίου και συνεχής παρουσία. Χρόνια λανθασμένης κρατικής πολιτικής και απουσίας τηλεοπτικής αισθητικής, έχουν δημιουργήσει την λαθεμένη εντύπωση στο κοινό, πως το θέατρο είναι κάτι πολύ δύσκολο» λέει ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Λάρκου.

–Υπάρχει σοβαρό και μη σοβαρό ρεπερτόριο για έναν σκηνοθέτη/ηθοποιό;

–Ναι, υπάρχουν και έργα που είναι πολύ κακογραμμένα και σαχλά και δεν έχουν να πούνε τίποτα. Ασχέτως θεατρικής κατηγορίας. Τα αποφεύγω. Η ζημιά όμως που προκαλούν δεν είναι τίποτα μπροστά στον όλεθρο που μπορεί να ρίξει στα κεφάλια μας ένα «σοβαρό» έργο στα νύχια ενός κακού σκηνοθέτη. Και το χειρότερο είδος είναι ο σοβαροφανής σκηνοθέτης. Φυλαχτείτε από τους σοβαροφανείς. Είναι ανελέητοι.

–Ποιος είναι ο στόχος της θεατρικής πράξης;

–Να δημιουργήσει ένα συναισθηματικό νήμα που θα μπορεί κάποιος μετά τραβώντας το, να ξετυλίξει τη σκέψη του. Γι’ αυτό οι πλείστες κυβερνήσεις έχουν αλλεργία στην ανάπτυξη του πολιτισμού. Οι πολίτες που σκέφτονται για λογαριασμό τους παρουσιάζουν την ενοχλητική συνήθεια να μην ψηφίζουν πάντα αυτό που τους επιβάλλεται.

Πληροφορίες/Παραστάσεις

Οι «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου περιοδεύουν στην

►Πάφος, Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο, Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου, ώρα 8:30 μ.μ.

►Λάρνακα, Δημοτικό Θέατρο Γεώργιος Λυκούργος, Παρασκευή 7 Οκτωβρίου, ώρα 8:30 μ.μ.

Εισιτήρια

Από τη νέα ιστοσελίδα του ΘΟΚ www.thoc.org.cy

Ταμείο Θεάτρου ΘΟΚ, τηλ. 77772717 (Τρίτη-Σάββατο 10:00-13:30 & 16:00-18:00)

Η παράσταση θα ανέβει και στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο των φθινοπωρινών εκδηλώσεων του Δήμου Στροβόλου. Όλα τα έσοδα από την πώληση των εισιτηρίων (Τιμή εισιτηρίου: €5) θα διατεθούν για την ενίσχυση του Παγκύπριου Συνδέσμου Σύνδρομο Down (Αρ. Άδειας Εράνου: 53/22)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Λάρκου. Παίζουν: οι Πέτρος Γιωρκάτζης, Παναγιώτης Λάρκου, Μιχάλης Καζάκας, Ηλιάνα Κάκκουρα, Νάγια Τ. Καρακώστα, Μιχάλης Μουστάκας, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Βασίλης Χαραλάμπους και Άγγελος Χατζημιχαήλ.

Σκηνικά-Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου. Μουσική: Δημήτρης Σπύρου. Χορογραφία-Κίνηση: Άννη Χούρη. Βοηθός σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Ελένη Ιωάννου. Σχεδιασμός φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς.