Kathimerini.gr
Του Αιμίλιου Χαρμπή
Top Gun: Maverick ★★★
ΔΡΑΣΗΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Κοσίνσκι
Ερμηνείες: Τοµ Κρουζ, Μάιλς Τέλερ, Τζένιφερ Κόνελι
Η πιο πολυαναμενόμενη ταινία του φετινού καλοκαιριού –και ας μην είναι ακόμη καλοκαίρι– έρχεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, για να βάλει ξανά τον Τομ Κρουζ στο κόκπιτ που εκτόξευσε τη διασημότητά του 36 ολόκληρα χρόνια πριν. Το καλύτερο; Ο Αμερικανός ηθοποιός δεν συμβιβάζεται με ένα απλό σίκουελ-«αρπαχτή», αλλά μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές δημιουργούν ένα σύνολο ισάξιο, αν όχι καλύτερο, από το θρυλικό, σήμερα, πρότυπό της. Πρωταγωνιστής εδώ είναι λοιπόν ξανά ο Μάβερικ, ο ριψοκίνδυνος πιλότος, ο οποίος αρνείται να παραδώσει τα φτερά του και συνεχίζει να πετάει πειραματικά αεροσκάφη με εξωπραγματικές ταχύτητες. Εντελώς αναπάντεχα, το πολεμικό ναυτικό θα του αναθέσει μια πολύ σημαντική δουλειά: να εκπαιδεύσει μια ομάδα ταλαντούχων νεαρών πιλότων, ώστε αυτοί να φέρουν εις πέρας μια φαινομενικά αδύνατη αποστολή.
Ηδη από τους τίτλους αρχής, που είναι σχεδόν πανομοιότυποι με εκείνους του ορίτζιναλ «Top Gun», το φιλμ του Τζόζεφ Κοσίνσκι φροντίζει να σε βάλει στην κατάλληλη ατμόσφαιρα (πάντα υπό τους ήχους του «Danger Zone») και να σε κρατήσει εκεί μέχρι το φινάλε. Στο μεταξύ, έχεις περάσει δύο πολύ διασκεδαστικές ώρες, γεμάτες αδρεναλίνη αλλά και συγκίνηση, που δεν προκύπτει μόνο από τη νοσταλγία και τη σύνδεση με το παρελθόν. Πάνω από όλα η ταινία αποπνέει αυθεντικότητα: τα επικίνδυνα ακροβατικά, οι αερομαχίες, οι οριακές στιγμές, είναι όλα τόσο αληθοφανή που σε κάνουν να κρατηθείς από το κάθισμα, λες και βρίσκεσαι μαζί τους στο πιλοτήριο.
Πέρα από αυτά, πάντως, το νέο «Top Gun», σε αντίθεση με τον τρομερά σέξι και καλτ προκάτοχό του, είναι μια ταινία μνήμης και εξιλέωσης. Ο Μάβερικ μπορεί ακόμη να ριψοκινδυνεύει τη ζωή του, όμως τονίζει πως πρέπει όλοι «να γυρίσουν πίσω ασφαλείς». Φυσικά, η ταινία έχει και ψεγάδια· μια μικρή «κοιλιά» περίπου στα μέσα, κάποιες (αναπόφευκτες) υπερβολές. Ωστόσο το αποθεωτικό φινάλε φροντίζει ώστε αυτά να παραμείνουν απλές υποσημειώσεις, σαν τα πουλιά που σκορπίζουν μπροστά στον βρυχηθμό των F-18.
Ανάµεσα σε δύο κόσµους ★★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Εµανουέλ Καρέρ
Ερμηνείες: Ζιλιέτ Μπινός, Ελέν Λαµπέρ, Εµιλί Μαντλέν
Από τη Γαλλία μάς έρχεται ένα δράμα σκληρού κοινωνικού ρεαλισμού, το οποίο μπορεί να μη διαθέτει την αμεσότητα και την οξυδέρκεια ενός Κεν Λόουτς, αλλά παραμένει ενδιαφέρον και μόνο λόγω του θέματός του. Η Ζιλιέτ Μπινός βρίσκεται ξανά στα γνωστά της υψηλά στάνταρ, υποδυόμενη τη Μαριάν, μια επιτυχημένη συγγραφέα, η οποία μετακομίζει ινκόγκνιτο σε μια μικρή πόλη της βόρειας Γαλλίας. Εκεί πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αντλήσει εμπειρίες από πρώτο χέρι, προκειμένου να γράψει το επόμενο βιβλίο της. Το φιλμ του Εμανουέλ Καρέρ ρίχνει τη ματιά στους λιγότερο προνομιούχους τής κατά τα άλλα προηγμένης Ευρώπης. Ανθρωποι, όλο και περισσότεροι, που ζουν στα όρια της φτώχειας, δουλεύοντας βάρβαρα ωράρια για ψίχουλα και έχοντας περίπου ως «ιερό δισκοπότηρο» μια σταθερή εργασία με κατώτατο μισθό.
Το θαύµα ★★½
Σκηνοθεσία: Μπόγκταν Τζορτζ Απέτρι
Ερμηνείες: Ιοάνα Μπουγκαρίν, Εµάνουελ Πάρβου
Το νέο ρουμανικό σινεμά συνεχίζει να εξάγει ενδιαφέρουσες ταινίες, όπως αυτό το αστυνομικό θρίλερ που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας. Μια νεαρή καλόγρια φεύγει κρυφά από το μοναστήρι προκειμένου να τακτοποιήσει ένα προσωπικό της ζήτημα. Μέσα στη μέρα, ωστόσο, κάτι τρομερό θα της συμβεί. Στο δεύτερο μέρος του φιλμ, ένας επιθεωρητής της αστυνομίας ακολουθεί την πορεία της ώστε να εξιχνιάσει την υπόθεση. Το φιλμ του Απέτρι μπλέκει τον ρεαλισμό με τη θρησκεία σε ένα αρκετά γοητευτικό μείγμα, το οποίο όμως καταλήγει σε ένα μάλλον αμήχανο φινάλε.
Ικαρος και ∆αίδαλος ★★½
Σκηνοθεσία: Κάρλο Βογέλε
Ακούγονται: Ντίνος Σούτης, Βασίλης Παπαστάθης
Σε συμπαραγωγή Γαλλίας, Βελγίου και Λουξεμβούργου, το κινούμενο σχέδιο του Κάρλο Βογέλε ζωντανεύει στην οθόνη τη μινωική Κρήτη, εκεί όπου ο μικρός Ικαρος μεγαλώνει δίπλα στον πατέρα του, τον σπουδαίο εφευρέτη Δαίδαλο. Κάπου εκεί μπλέκεται και ο μύθος του Μινώταυρου, του Λαβυρίνθου και του Θησέα, όχι πάντως ακριβώς με τον τρόπο που τον έχουμε συνηθίσει, σε μια εναλλακτική αφήγηση που δίνει βάρος στις αξίες της φιλίας και της διαφορετικότητας.
