ΠΗΓΗ: Ανακοινώσεις
Πυρά προς το Νίκο Χριστοδουλίδη εξαπέλυσε ο υποψήφιος για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Χριστοφίδης σχετικά με την πρόταση του για Ευρωπαίο απεσταλμένο για το Κυπριακό.
Αυτούσια η ανακοίνωση
Όταν ένας πολιτικός δεν έχει προτάσεις και δεν μπορεί να παραγάγει τίποτε το καινούργιο, αυτό που μένει είναι μια καρικατούρα που κυνηγά την εξουσία.
Κάπως έτσι έγινε η μεγάλη ανακάλυψη της «ανάγκης του Ευρωπαίου απεσταλμένου». Κατ’ αρχάς, αναρωτιέται κανείς γιατί δεν κατέθεσε την πρόταση αυτή όλα αυτά τα χρόνια που ήταν συνδιαχειριστής του Κυπριακού; Μήπως επειδή γνώριζε ότι δεν θα γινόταν δεκτή από την τουρκική πλευρά, που έχει λόγο επί της διαδικασίας; Έστω, ας πούμε, πως ορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Και μετά τι; Τι είδους ρόλο και αποστολή μπορεί να έχει, εάν δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις; Αλλά και αν ξεκινήσουν νέες διαπραγματεύσεις, θα υποκαταστήσει τα Ηνωμένα Έθνη; Πόσο διαφορετικά θα μπορεί να ενεργεί από τον κ. Βαν Νούφελ, που ήταν για χρόνια απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Την πρόταση αυτή είχε θέσει και το 2013 στο τραπέζι ο Γιαννάκης Ομήρου χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά η πολυδιαφημιζόμενη πρόταση είναι και αυτή κλεμμένη!
Η «αντιγραφόμενη» πρόταση Χριστοδουλίδη είναι ένα «θνησιγενές πυροτέχνημα» για τον απλούστατο λόγο ότι ένας τέτοιος απεσταλμένος είτε θα έχει διακοσμητικό ρόλο είτε θα επιδιώξει ουσιαστικό ρόλο, που όμως θα είναι εκτός του συμφωνηθέντος πλαισίου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ο ίδιος το γνωρίζει, απλώς παραπλανά τον κυπριακό λαό. Νομίζει ότι ο κόσμος είναι αφελής.
Ήταν παρών στην άτυπη συνάντηση για το Κυπριακό που έγινε στις 27-29 Απριλίου του 2021 στη Γενεύη και γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εκπροσωπείτο στη συνάντηση από χαμηλόβαθμους αξιωματούχους, που ήταν παραγκωνισμένοι σε ένα γραφείο, χωρίς να τους επιτρέπεται οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση. Όλες αυτές οι «φανφάρες» βέβαια λέγονται από τον κ. Χριστοδουλίδη για να χαϊδέψει τη λεγόμενη νέα στρατηγική του ΔΗΚΟ, η οποία είναι επίσης ένα πυροτέχνημα των διαχρονικών της αδιεξόδων.
Το σίγουρο είναι ότι στην Ελβετία έγιναν πολλά. Δύο από τους πρωταγωνιστές αυτού του θεάτρου που παίχτηκε πίσω από τις πλάτες του κυπριακού λαού, είναι σήμερα υποψήφιοι. Θα μιλήσουν; Θα δώσουν εξηγήσεις; Θα πουν την αλήθεια; Θα εκθέσει ο ένας τον άλλο; Δυστυχώς, ξέρουμε καλά ότι δεν είναι καθαροί, και ότι πολύ περισσότερο αυτό που τους ενδιέφερε εκείνες τις ώρες, δεν ήταν η Κύπρος, αλλά οι προσωπικές τους καριέρες.
