Της Μαρίνας Οικονομίδου
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο 8ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο πρώτος στην ιστορία που όχι μόνο κατάφερε- χωρίς την στήριξη ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων- να κόψει πρώτος το νήμα στον α’ γύρο των προεδρικών αλλά και να εκλεγεί Πρόεδρος έχοντας απέναντί του το ΑΚΕΛ και την ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Το ερώτημα που εγείρεται είναι για ποιόν λόγο ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν αυτός που κατάφερε να εκλεγεί, δεδομένου ότι είχε απέναντί του δύο μεγάλους κομματικούς μηχανισμούς.
Η καλογυαλισμένη εικόνα
Από τη στιγμή που διορίστηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος του Νίκου Αναστασιάδη είχε επιλέξει συνειδητά να μένει εκτός των συγκρούσεων και των αντιπαραθέσεων με την αντιπολίτευση. Οι όποιες τοποθετήσεις του περιορίζονταν στο κυπριακό κτίζοντάς του έτσι ηγετικό προφίλ και στρώνοντας το χαλί για το υπουργείο Εξωτερικών, ενώ τις απαντήσεις και πολλές φορές τις συγκρουσιακές δηλώσεις ενάντια στο ΑΚΕΛ, αναλάμβανε πάντα ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος. Κάποιοι το ονόμαζαν ένδειξη μετριοπάθειας, άλλοι όπως ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Κωνσταντίνος Πετρίδης φόβο μήπως και τσαλακωθεί. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με το πολύ καλό δίκτυο επικοινωνίας που έκτισε με μερίδα των ΜΜΕ και με δημοσιογράφους περνώντας με ευκολία το κυβερνητικό αφήγημα, τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή σε μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας και παράλληλα πολύ αναγκαίο στον Νίκο Αναστασιάδη. Η καλή εικόνα που παρουσίαζε από την αρχή στις δημοσκοπήσεις, βοήθησε ώστε να συρθούν πίσω του, τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου που ήθελαν ούτως ή άλλως να κρύψουν τα ποσοστά τους.
Ανεξάρτητος και στο βάθος Συναγερμικός
Έγινε λοιπόν για τον Νίκο Αναστασιάδη «ο στενότερος συνεργάτης» όπως ο ίδιος ο απερχόμενος Πρόεδρος έλεγε συχνά. Με αυτό ως δεδομένο, με την δυσκολία του Προέδρου να ταχθεί εναντίον του λεκτικά, όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξήγγειλε υποψηφιότητα εκτός του ΔΗΣΥ αλλά και με το γεγονός ότι ο κ. Χριστοδουλίδης υπογράμμιζε συχνά την Συναγερμική του ταυτότητα, έκανε μία μερίδα Συναγερμικών να απενεχοποιήσουν την ψήφο τους υπέρ του. Το γεγονός μάλιστα ότι υπήρξε σύγκρουση Νίκου Αναστασιάδη και Αβέρωφ Νεοφύτου μετεκλογικά, με τον Πρόεδρο να στηρίζει τον Νίκο Χριστοδουλίδη συνέβαλαν στην περαιτέρω διαρροή ψήφων υπέρ του.
Η αντιαβερωφική ψήφος και η κακή επικοινωνιακή καμπάνια
Βοήθησε βεβαίως την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη το γεγονός ότι ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, είχε μία πολύ κακή εικόνα και ευρύτερα στην κοινωνία αλλά ακόμα και στο ίδιο το κόμμα. Αυτό καταγράφεται άλλωστε στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Μάλιστα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ επέλεξε μία σκληρά κομματική ρητορική καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού με αναφορές σε κομματικό πατριωτισμό και αποστάτη ενέτειναν την δυσφορία της υπόλοιπης κοινωνίας απέναντι στον υποψήφιο του ΔΗΣΥ. Πέραν του σκληρού πυρήνα, που θα στήριζε ούτως ή άλλως τον ΔΗΣΥ, λίγοι είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να ταυτιστούν με αυτό το αφήγημα. Ιδιαίτερα σε μία κοινωνία που χαλαρώνουν οι δεσμοί των πολιτών με τα κόμματα. Υπήρχε μάλιστα εκείνη η μερίδα που θεωρούσε πως η ψήφος στον Νίκο Χριστοδουλίδη θα αποτελούσε τιμωρία προς την πολιτική του Αβέρωφ Νεοφύτου και γιατί όχι την απαρχή απομάκρυνσής του από το κόμμα.
Συναγερμικοί ψηφοφόροι οι οποίοι ανησυχούσαν πως με το ενδεχόμενο εκλογής Χριστοδουλίδη θα συγκυβερνά με τον ενδιάμεσο χώρο, φαίνεται πως εφησυχάστηκαν, από τις δηλώσεις του νεοκλεγέντα Προέδρου ότι θα ανοίξει την πόρτα συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ και πως ήδη μιλά με συναγερμικά στελέχη. Συνέβαλε στον εφησυχασμό αυτό και στη διατήρηση των συναγερμικών ψηφοφόρων, το ότι κράτησε σε απόσταση τους πολιτικούς αρχηγούς του ενδιάμεσου χώρου. Την ίδια στιγμή ο Νίκος Χριστοδουλίδης φέρεται να αντιλήφθηκε από την αρχή ότι η αδυναμία της υποψηφιότητάς του σε σχέση με των δύο κύριων ανθυποψηφίων του θα μπορούσε να είναι οι οργανωτικές ανεπάρκειες. Δεν είναι τυχαίο ότι επένδυσε αρκετά στο οργανωτικό κομμάτι με πρόσωπα δικά του αλλά και που συμμετείχαν σε προεκλογικές όπως του Γιώργου Λιλλήκα, αξιοποιώντας και το μητρώο του ΔΗΣΥ διατηρώντας ο ίδιος κοντά τους ψηφοφόρους των συνεργαζόμενων μερών.
Το μεγάλο ερώτημα που μένει αυτή τη στιγμή είναι τι αναμένεται να είναι το επόμενο βήμα του Νίκου Χριστοδουλίδη. Θα καταφέρει να αποδείξει ότι θα δημιουργήσει μία κυβέρνηση ευρείας αποδοχής ή θα προχωρήσει στην πεπατημένη του πάρε δώσε με τα κόμματα που τον στήριξαν;