ΚΥΠΕ
Την ανάγκη για εθνική ενότητα ως την προϋπόθεση για κάθε αγώνα ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος, από το βήμα του μνημοσύνου του καταδρομέα Σωτήρη Κωνσταντίνου, οποίος σε ηλικία 19 ετών εκτελέστηκε κατά την πρώτη ημέρα του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974.
Στην ομιλία του, ο κ. Παπαδόπουλος είπε πως την πρώτη μέρα του προδοτικού πραξικοπήματος, διατάχθηκε να συμμετάσχει στις επιθέσεις εναντίον του Προεδρικού και του ζητήθηκε να επιβιβαστεί με άλλους στρατιώτες σε στρατιωτικά οχήματα.
«Ο Σωτήρης αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές τους. Γνώριζε τι θα επακολουθούσε, αλλά δεν δείλιασε, δεν πτοήθηκε και επέμενε στην απόφαση του. Την ίδια στιγμή, συνειδητά, ψυχρά και απάνθρωπα, εκτελέστηκε», είπε, προσθέτοντας ότι οι δολοφόνοι να κατάφεραν «να καλύπτουν το έγκλημά τους για 33 ολόκληρα χρόνια».
Υπενθύμισε ότι κατόπιν οδηγιών από τον πρώην αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Πααδόπουλο διεξήχθη έρευνα για την περίπτωση του Σωτήρη, με το πόρισμα της Διερευνητικής Επιτροπής, να καταδεικνύει ότι «ο Σωτήρης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και πισώπλατα μέσα στο στρατόπεδο».
Όπως είπε ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ο Σωτήρης αρχικά μαχαιρώθηκε με ειδικά μαχαίρια που χρησιμοποιούσαν τότε οι Ελλαδίτες αξιωματικοί και ενόσω ήταν γονατιστός, πυροβολήθηκε πισώπλατα, με ειδικά περίστροφα, που χρησιμοποιούσαν και πάλι οι Έλληνες αξιωματικοί.
Αποτίοντας «τον οφειλόμενο φόρο τιμής προς την οικογένεια του Σωτήρη Κωνσταντίνου», ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ είπε πως η απόδοση τιμών σε όσους θυσίασαν τη ζωή τους για την προάσπιση των ιδανικών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Νομιμότητας, αποτελεί οφειλόμενο χρέος και ελάχιστη ανταπόδοση της προσφοράς τους προς την πατρίδα».
«Αποτελεί πρώτο χρέος, απέναντι στην ιερή μνήμη του Σωτήρη Κωνσταντίνου και των άλλων νεκρών μας, η εθνική ενότητα. Έργο – προϋπόθεση για κάθε αγώνα, για κάθε πορεία», είπε και πρόσθεσε: «Ποτέ πια να μην επιτρέψουμε στον φασισμό και σε μια θλιβερή μειοψηφία προδοτών να προκαλέσουν τόσο πόνο, τόση καταστροφή».
«Υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής του και εναποθέτουμε πάνω στην εντάφια πλάκα με το τίμιο όνομα του, τα άνθη της αγάπης μας και τις δάφνες της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας», κατέληξε.
