Kathimerini.com.cy
Ο πρώην δήμαρχος Στροβόλου κ. Σάββας Ηλιοφώτου, με νέα δημόσια επιστολή του σχολιάζει τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν μετά την ενέργεια του να ζητήσει δημόσια την παραίτηση του πρόεδρου της ΕΔΕΚ, κ. Μαρίνου Σιζόπουλου. Όπως αναφέρει, «οι αντιδράσεις μετά την δημόσια επιστολή μου προς την ηγεσία της ΕΔΕΚ με την οποία ζητούσα την παραίτηση της, δικαίωσαν την απόφαση μου».
Αυτούσια η επιστολή
Οι αντιδράσεις μετά την δημόσια επιστολή μου προς την ηγεσία της ΕΔΕΚ με την οποία ζητούσα την παραίτηση της, δικαίωσαν την απόφαση μου. Εδεκίτες από τα παλιά επικοινώνησαν μαζί μου, κανένας από την ηγετική ομάδα έστω για να μου θυμώσει, για να με συγχαρούν και να μου δηλώσουν ότι ένοιωσαν ανακούφιση που επιτέλους βγήκε κάποιος και είπε δημόσια, όσα όλοι όσοι αγαπούν την ΕΔΕΚ, ψιθυρίζουν χρόνια τώρα. Βγήκε και ένας καλός φίλος, που μαζί δώσαμε πολλές μάχες για να μου πει « εσύ για να το κάμεις τούτο δημόσια, πρέπει να έπιασες λεφτά από κάποιους». Ήταν ενδιαφέρουσα η άποψη του και ενδεικτική μιας κάκιστης νοοτροπίας . Μιλώντας αρκετή ώρα με τον τελευταίο, ψύχραιμα και με αγάπη, διαφάνηκε ότι η μεγάλη του έγνοια, όπως και η δική μου, ήταν το μέλλον αυτού του κόμματος, του τιμημένου όπως λέμε, που λέγεται ΕΔΕΚ! Ο φίλος,ότι αισθανόταν ότι απειλούσε το κόμμα το θεωρούσε εχθρό του. Δεν αντιλαμβανόταν ότι η μεγαλύτερη σήμερα απειλή της ΕΔΕΚ ήταν η ηγεσία του. Με ρωτούσε συνέχεια γιατί να στείλω την επιστολή δημόσια. Του εξήγησα ότι ο Μαρίνος Σιζόπουλος, με το που πρωτοεκλέγηκε πρόεδρος της ΕΔΕΚ, αποφάσισε να ανοίξει τις συνεδρίες της Κεντρικής Επιτροπής στα κανάλια, ακόμα και του Πολιτικού Γραφείου.Σε αντίδραση μου ότι αυτό ισοδυναμεί με απόπειρα φίμωσης των απόψεων στελεχών, γιατί κανένας δεν θα έλεγε μπροστά στις κάμερες όσα θα έπρεπε να συζητηθούν οικογενειακά, μου απάντησε μονολεκτικά: Όλα στο φως! Εξήγησα στον συναγωνιστή, ότι ήδη μέσα από τις δηλώσεις του Προέδρου που ακολούθησαν το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης, έβγαλα το συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν περιθώρια να δει το αποτέλεσμα με τον τρόπο που το είδα εγώ και η υπόλοιπη κοινωνία των πολιτών, η οποία άρχισε να δημοσιοποιεί τις εκτιμήσεις της. Ρώτησα τον φίλο να μου πει την εκτίμηση του, γιατί από τις εβδομήντα χιλιάδες που ψήφισαν τον Φειδία, δεν μπορέσαμε εμείς να πάρουμε ένα μικρό έστω ποσοστό, ενώ αντιθέτως χάσαμε και από αυτό που είχαμε και απάντηση δεν πήρα. Μόνο μια βαθιά σιωπή προβληματισμού…Ναι αλλά, μου είπε, δεν πρέπει να πληγώνουμε το κόμμα ! Του είπα, συναγωνιστή φύγαμε από την φάση του «πληγώματος» και μπήκαμε στη φάση του «κώματος»! Πρέπει επειγόντως να μπούμε στην εντατική προτού αποδημήσουμε…Άσε να δούμε τι θα κάνουν τζιαι τούτοι, ψιθύρισε και έκλεισε το τηλέφωνο αποχαιρετώντας με, με αγάπη…
Ο συγκινητικότερος από όλους ήταν ο άνθρωπος που έκανε τα σίδερα του σπιτιού μου όταν το έκτιζα το 1985 που έχει πάνω από τριάντα χρόνια να τον δω. Άκουσα σε, μου είπε, και διάβασα και την επιστολή σου τζιαι ετρέξαν τα μάτια μου.. Για τούτο το κόμμα εφάμεν σφαίρες εμείς…εδώσαμε την ζωή μας τζιαι κοντέβκουν να το διαλύσουν…Μακάρι να τους φωτίσει ο θεός να κάμουν τούτα που τους λαλείς τζιαι εμείς είμαστε τζιαμέ, έτοιμοι να στραφούμε πίσω…Υπήρξε και κάποιος ο οποίος φρόντισε να μου μεταφέρει, ότι ο Αποστόλου στον οποίο αναφέρθηκα στην επιστολή μου ως μια επιλογή από τους νέους για διαδοχή στην προεδρία του κόμματος υπήρξε Δρασίτης και ακροδεξιός και να προσέχω περίπου τι εισηγούμαι! Του υπέδειξα ότι μαθητές του Χριστού, ήταν πολέμιοι του προτού τον ακολουθήσουν, ο Χρίστος Στυλιανίδης καθόταν μαζί μας στα εκλογικά επιτελεία της ΕΔΕΚ προτού ακολουθήσει άλλο δρόμο, για τον Τάκη Χατζηδημητρίου οι ακελικοί μας έλεγαν ότι ήταν της νεολαίας του Γρίβα για να τον μειώσουν και πολλά άλλα. Δεν μπορούν τα κόμματα να προσπαθούν, χωρίς περιορισμό, να πείσουν κόσμο από όλες τις παρατάξεις να τους ακολουθήσουν και μόλις ένας που τους ακολούθησε αρχίσει να αναδεικνύεται, το βαθύ κόμμα να ξεκινά εκστρατεία για να τον μειώσει…Αυτό, κάπου πρέπει να σταματήσει. Γιατί αν δεν σταματήσει, σύντομα δεν θα έχουν κανένα για να τον διαβάλλουν.
Ευχαριστώ όσους επικοινώνησαν μαζί μου για να μου εκφράσουν τις ευχαριστίες τους για το θάρρος (αλήθεια χρειαζόταν θάρρος; γιατί;) που βρήκα να δημοσιοποιήσω τις απόψεις μου. Ένοιωσε, μου είπε κάποιος, ότι το κόμμα δεν πέθανε αλλά είναι ζωντανό και αναπνέει και ότι υπάρχει ελπίδα. Του είπα ότι ελπίδα θα υπάρξει μόνο όταν η σημερινή ηγεσία της ΕΔΕΚ κάνει το καθήκον της. Τότε θα έχει υπηρετήσει και τον τόπο γιατί μια παραίτηση της με τις προϋποθέσεις που αναφέρω, θα συμπαρασύρει και ηγεσίες άλλων κομμάτων με τα ίδια χαρακτηριστικά, αποκαθιστώντας τα κόμματα πισω στον θρόνο τους, ως τα κύτταρα της δημοκρατίας, όπως χαρακτηριστικά όλοι λέγαμε κάποτε... Έπεται συνέχεια…
