ΠΗΓΗ: skai.gr
Το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου κόλλησε σε ρηχά νερά ανοιχτά του απομακρυσμένου βρετανικού νησιού Νότια Γεωργία στον Ατλαντικό Ωκεανό, όπου ζουν εκατομμύρια πιγκουίνοι και φώκιες.
Το παγόβουνο, το οποίο είναι σχεδόν διπλάσιο από το μέγεθος του Λονδίνου, φαίνεται να έχει κολλήσει και πιθανόν θα αρχίσει να διαλύεται στις νοτιοδυτικές ακτές του νησιού. Οι ψαράδες φοβούνται ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με τεράστια κομμάτια πάγου και αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει ορισμένους πιγκουίνους macaroni που τρέφονται στην περιοχή.
Αλλά οι επιστήμονες στην Ανταρκτική ισχυρίζονται ότι τεράστιες ποσότητες θρεπτικών συστατικών βρίσκονται μέσα στον πάγο και ότι καθώς λιώνει, θα μπορούσε να δημιουργήσει «έκρηξη» ζωής στον ωκεανό.
«Είναι σαν να ρίχνεις μια θρεπτική βόμβα στη μέση μιας άδειας ερήμου», λέει η καθηγήτρια Nadine Johnston από το British Antarctic Survey.
Ο οικολόγος Mark Belchier, ο οποίος συμβουλεύει την κυβέρνηση της Νότιας Γεωργίας στον Ατλαντικό Ωκεανό είπε: «Εάν σπάσει, τα παγόβουνα που θα προκύψουν πιθανόν θα αποτελέσουν κίνδυνο για τα σκάφη, καθώς κινούνται στα τοπικά ρεύματα και θα μπορούσαν να περιορίσουν την πρόσβαση των σκαφών σε τοπικές αλιευτικές περιοχές».
Το γεγονός ότι «προσάραξε» στα ρηχά νερά το παγόβουνο είναι η τελευταία ανατροπή σε μια ιστορία σχεδόν 40 ετών που ξεκίνησε όταν το ένα μεγάλο κομμάτι πάγου αποσπάστηκε από το Filchner-Ronne το 1986.
Παρακολουθήσαμε τη διαδρομή του σε δορυφορικές φωτογραφίες από τον Δεκέμβριο, όταν τελικά απελευθερώθηκε αφού παγιδεύτηκε σε μια ωκεάνια δίνη.
Καθώς κινούνταν βόρεια μέσα από τα θερμότερα νερά με το παρατσούκλι iceberg alley, παρέμεινε εντυπωσιακά άθικτο. Για λίγες μέρες, φαινόταν ακόμη και να περιστρέφεται επί τόπου, πριν επιταχύνει στα μέσα Φεβρουαρίου ταξιδεύοντας με περίπου 48 χλμ την ημέρα.
«Το μέλλον όλων των παγόβουνων είναι ότι θα πεθάνουν. Είναι πολύ περίεργο να βλέπουμε ότι το A23a έχει αντέξει τόσο πολύ και έχει χάσει μόνο το ένα τέταρτο της έκτασής του», δήλωσε ο καθηγητής Huw Griffiths, μιλώντας στο BBC News από το πολικό ερευνητικό πλοίο Sir David Attenborough που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Ανταρκτική.
Το Σάββατο, το παγόβουνο ύψους 300 μέτρων χτύπησε τη ρηχή υφαλοκρηπίδα, περίπου 50 μίλια (80 χιλιόμετρα) από τη στεριά και τώρα φαίνεται να έχει κολλήσει σταθερά σε εκείνο το σημείο.
«Πιθανότατα θα παραμείνει λίγο πολύ εκεί που είναι, μέχρι να σπάσουν τα κομμάτια», λέει ο καθηγητής Andrew Meijers από το British Antarctic Survey.
Οι παλίρροιες θα κουνούν το παγόβουνο πάνω-κάτω, και σε όποιο σημείο ακουμπά την υφαλοκρηπίδα, θα κουνηθεί προς τα πίσω και προς τα εμπρός, διαβρώνοντας τον βράχο και τον πάγο.
«Αν ο πάγος από κάτω είναι σάπιος - διαβρωμένος από το αλάτι - θα θρυμματιστεί και ίσως παρασυρθεί κάπου πιο ρηχά», λέει ο καθηγητής Meijers.
Το 2004, ένα παγόβουνο στην περιοχή της Ross Sea επηρέασε την αναπαραγωγή των πιγκουίνων, προκαλώντας αύξηση στους θανάτους. Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν τώρα ότι τα περισσότερα από τα πουλιά και τα ζώα της Νότιας Γεωργίας δε θα έχουν την ίδια τύχη. Ορισμένοι πιγκουίνοι Μακαρόνι, που ψαρεύουν στην περιοχή που επηρεάζεται από το παγόβουνο, ενδέχεται να πληγούν λόγω μείωσης της τροφής, καθώς το παγόβουνο λιώνει και αναμιγνύει γλυκό νερό με το θαλασσινό, μειώνοντας την ποσότητα τροφής όπως το κριλ. Αυτό μπορεί να αναγκάσει τους πιγκουίνους να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές για φαγητό, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό για τροφή. Επιπλέον, ο πάγος μπορεί να κλείσει τα λιμάνια και να επηρεάσει την αλιευτική περίοδο. Παρά τις προκλήσεις, οι προετοιμασίες είναι σε καλό επίπεδο για τη διαχείριση της κατάστασης.
Αντίθετα, οι επιστήμονες που εργάζονται στην Ανταρκτική σημειώνουν τις θετικές συνέπειες των παγόβουνων στη θαλάσσια ζωή. Οι ερευνητές μελετούν τη ροή θρεπτικών ουσιών που απελευθερώνονται από τον πάγο, που λιώνει, οι οποίες υποστηρίζουν παραγωγικά οικοσυστήματα, τροφοδοτώντας είδη όπως η μπλε φάλαινα. Αυτή η απελευθέρωση θρεπτικών ουσιών, ορατή μέσω της αύξησης του φυτοπλαγκτόν γύρω από τα παγόβουνα, είναι μια φυσική διαδικασία. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή μπορεί να προκαλέσει την αποκόλληση περισσότερων παγόβουνων και τη γρηγορότερη τήξη τους, αναστατώνοντας τα πρότυπα της άγριας ζωής και της αλιείας στην περιοχή.
