Του Γιάννη Ιωάννου
Παρά τις διακηρύξεις, προς το αντίθετο, Πολιτείας και κυβέρνησης, για πάταξη των φαινομένων χουλιγκανισμού και -εν γένει- της αθλητικής βίας η νέα ποδοσφαιρική περίοδος αμαυρώθηκε ήδη από εκτεταμένα επεισόδια με αφορμή το ντέρμπι της πόλης της Λεμεσού μεταξύ Απόλλωνα και ΑΕΛ στο στάδιο «Άλφαμεγα». Ο αγώνας ακυρώθηκε, τρεις αστυνομικοί τραυματίστηκαν -ένας εκ των οποίων, σοβαρά, από ρίψη ναυτικής φωτοβολίδας, και η επόμενη μέρα βρίσκει τα δύο σωματεία και την Αστυνομία Κύπρου σε ένα κυκεώνα αντεγκλήσεων για το ποιος φταίει και τι θα συμβεί.
Όπως σε διάφορα σκηνικά επεισοδίων -εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων- τα τελευταία δύο χρόνια η ανάλυση για το τι πήγε στραβά εξαντλείται μεταξύ ζητημάτων που αφορούν, συνδυαστικά: α. Την ανικανότητα της Αστυνομίας Κύπρου, επιχειρησιακά και τακτικά, να λειτουργήσει σε επίπεδο πρόληψης ή καταστολής επεισοδίων β. Τις επιμέρους προεκτάσεις που αφορούν τους οργανωμένους οπαδούς, ζητημάτων ταυτοποίησης των, μετακίνησης των καθώς και των χούλιγκανς μεταξύ των που πρωταγωνιστούν στα έκτροπα και γ. Στο, διαχρονικό, ζήτημα της πολιτικής βούλησης προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι πάταξης των φαινομένων αλλά και να βελτιωθεί, επί της ουσίας, η διεξαγωγή αγώνων υψηλού ρίσκου -όπως τα ντέρμπι- ως προς την πιθανότητα ολοκλήρωσης τους χωρίς έκτροπα.
Βασική αστυνομική εργασία
Στη Λεμεσό την Κυριακή έτρεχαν παράλληλα δύο υψηλής επικινδυνότητας αθλητικά γεγονότα. Ένα τοπικό ντέρμπι και μια πορεία οργανωμένων φιλάθλων της «Θύρας 9». Παρά την μαζική κινητοποίηση της Αστυνομίας Κύπρου (300 αστυνομικοί, αντιοχλαγωγικό «Αίαντας») σε επίπεδο πρόληψης απέτυχε παταγωδώς η αποτροπή παράνομης εισόδου στον αγωνιστικό χώρο από μερίδα οργανωμένων οπαδών που ήθελαν, προφανώς, να αποφύγουν την ταυτοποίηση και την αγορά εισιτήριου. Τα μέτρα αποτροπής της εισόδου, όπως καταγράφονται από πηγές ανοικτού κώδικα, δεν ήταν επαρκή με το βασικό μέτρο επί του πεδίου να είναι κιγκλίδωμα που τοποθετήθηκε στις εισόδους -και που παρακάμφθηκε εύκολα. Προβληματική, από σκοπιάς basic police work, κρίνεται και η διαχείριση του συμβάντος με την Αστυνομία Κύπρου να ζητά από τους φιλάθλους την έξοδο τους (!) προκειμένου να επανελεγχθούν, διαδικασία που όχι μόνο μετέτρεψε τον χώρο πέριξ του γηπέδου σε πεδίο σύγκρουσης αλλά και που έγινε με συνεχή «μπρος-πίσω» με την Αστυνομία ουσιαστικά να δηλώνει «αδυναμία αστυνόμευσης». Η δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης πως τα γεγονότα ήταν «προμελετημένα» δεν βοηθά, επουδενί, την κατάσταση ενώ η επόμενη ημέρα σε επίπεδο αθλητικής δικαιοσύνης επαναφέρει σκοπιμότητες αγωνιστικής φύσης με τα δύο σωματεία να ερίζουν για το ποιος φταίει και σε ποιον πρέπει να καταχωρηθεί, υπέρ, ο ακυρωμένος ουσιαστικά αγώνας.
Που αποτυγχάνει η ΑΚ
Αρκετές ώρες μετά το βράδυ της Κυριακής κυκλοφόρησαν αρκετά βίντεο που δείχνουν το πως η Αστυνομία Κύπρου προσπαθεί ουσιαστικά, αποτυχημένα, να διαλύσει με αντιοχλαγωγικές πρακτικές το πλήθος έξω από το γήπεδο αλλά και την ατολμία της να επέμβει δυναμικά προκειμένου να καταστείλει έναν πυρήνα 20-30 ατόμων που εισήλθαν παράνομα στο γήπεδο. Παράλληλα η μεγάλη παρουσία καπνογόνων και φωτοβολίδων (σ.σ. η μία εκ των οποίων, ναυτική άρα και εκτοξευόμενη από πιστόλι σε ευθυτενή τροχιά, τραυμάτισε αστυνομικό) δεικνύει και αποτυχία σε επίπεδο πρόληψης, σωματικών ελέγχων και εν γένει «σκριναρίσματος» ατόμων που ήθελαν να εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο. Η ΑΚ μίλησε και για μολότοφ εγγύς του γηπέδου ενώ οπτικό υλικό από ανοικτές πηγές δείχνει και την εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και σπρέι. Φυσικά τόσο μεταξύ δημοσιογραφικών κύκλων (αθλητικογράφοι) όσο και στα ΜΚΔ ήδη σπινάρεται η διάσταση πως η αλληλουχία των γεγονότων βολεύει την ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση της μετακίνησης οπαδών στη Κύπρο.
Καταληκτικά
Στις εικόνες που αμαυρώνουν το ποδόσφαιρο κάθε φορά στη Κύπρο προκύπτει ένα πλέγμα δομικών λόγων αποτυχίας που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:
- Tην μετακύλιση της ευθύνης (επεισοδίων και γενικά ασφάλειας) μεταξύ της Αστυνομίας, των ποδοσφαιρικών σωματείων (στο κομμάτι που τους αναλογεί ως προς τους οργανωμένους οπαδούς) και των φυσικών χώρων (πχ εντός γηπέδου) ως προς την δικαιοδοσία επέμβασης
- Την αναποτελεσματικότητα της Αστυνομίας Κύπρου στο να διαχειριστεί -προληπτικά κυρίως- αλλά και σε επίπεδο καταστολής την οπαδική βία
- Την -όπως αποδεικνύεται- αποτυχία του μέτρου της Κάρτας Οπαδού σε ζητήματα ταυτοποίησης και ομαλής διεξαγωγής και τέλος
- Την πολιτική ευθύνη, διαχρονικά, της Πολιτείας να πατάξει τα φαινόμενα δεδομένου ότι στο τέλος της ημέρας οι οργανωμένοι οπαδοί αποτελούν δεξαμενή ψήφων -απαραίτητη για κάθε επαρχία και για κάθε κόμμα
