Kathimerini.com.cy
Η Επίτροπος Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μαρία Στυλιανού-Λοττίδη, ως Ανεξάρτητος Μηχανισμός Προώθησης, Προστασίας και Παρακολούθησης της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες, τοποθετήθηκε τονίζοντας ανάμεσα σε άλλα πως, «το Κράτος θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να απέχει, αλλά και να τερματίσει ισχύουσες παρωχημένες πρακτικές που στιγματίζουν τα άτομα με αναπηρίες ως ανθρώπους που επιζητούν τη συμπόνοια και τη φιλανθρωπία. Η διενέργεια εράνων ή οποιωνδήποτε άλλων ενεργειών συλλογής υλικών αγαθών για τα άτομα με αναπηρίες, βρίσκει κάθετα αντίθετο σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα, και αυτό θα πρέπει να τύχει σεβασμού».
Συγκεκριμένα η Επίτροπος Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναφέρει, «Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου, εις ανάμνηση της υιοθέτησης από τον διεθνή οργανισμό, στις 3 Δεκεμβρίου 1982, του Προγράμματος Δράσης για τα άτομα με αναπηρίες, με το οποίο τροχοδρομήθηκε η υπογραφή της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες στις 30 Μαρτίου 2007.
Με τη Σύμβαση, η αναπηρία παύει πλέον να εκλαμβάνεται ως ατομική ανεπάρκεια και προσδιορίζεται ως απότοκο της αλληλεπίδρασης των ατόμων με αναπηρίες με συμπεριφορικά και περιβαλλοντικά εμπόδια που παρακωλύουν την πλήρη, ισότιμη και αποτελεσματική συμμετοχή τους σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Απόλυτη, δε ,ευθύνη για την άρση των υπό αναφορά εμποδίων ούτως ώστε τα άτομα με αναπηρία να απολαμβάνουν και να ενασκούν ισότιμα όλα ανεξαιρέτως τα δικαιώματά τους, έχει το Κράτος. Τυχόν αδράνεια ή παράλειψη εκ μέρους του να λάβει μέτρα για την διασφάλιση των εν λόγω δικαιωμάτων, επιφέρει διάκριση εις βάρος των ατόμων με αναπηρίες, αποκλειστικά και μόνο ένεκα της αναπηρίας τους.
«Το Κράτος θα πρέπει να προωθήσει την πλήρη εφαρμογή των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, όπως αυτά κατοχυρώνονται με τη Σύμβαση, για την προαγωγή του σεβασμού της αξιοπρέπειας τους»
Στη βάση, δε, της δικαιωματικής πλέον προσέγγισης της αναπηρίας που εισάγεται με τη Σύμβαση, τα άτομα με αναπηρίες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ισότιμα υποκείμενα δικαιωμάτων και να μην θεωρούνται λήπτες φιλανθρωπίας ή αντικείμενα σε αποφάσεις που λαμβάνονται από άλλους.
Κατ’ επέκταση, η σημερινή ημέρα θα πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι τα άτομα με αναπηρίες, όχι μόνο έχουν δικαιώματα σε ίση βάση με τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους, αλλά και ότι τα εν λόγω δικαιώματα θα πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού.
Στο δε πλαίσιο της διασφάλισης και υλοποίησης των εν λόγω δικαιωμάτων, καθώς και οποιωνδήποτε άλλων ζητημάτων που αφορούν στα άτομα με αναπηρίες, η φωνή και οι απόψεις των ατόμων με αναπηρίες θα πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και να προσμετρώνται κατά τη λήψη οποιωνδήποτε αποφάσεων ή κατά την υλοποίηση πολιτικών και πρακτικών σε θέματα που αφορούν στα άτομα με αναπηρίες».
Εν συνεχεία η κα Στυλιανού-Λοττίδη, τονίζει: «Ειδικότερα, το Κράτος δεν θα πρέπει να αποφασίζει εκ μέρους των ατόμων με αναπηρίες αλλά να συμπεριλαμβάνει τα ίδια τα άτομα ή/και τις αντιπροσωπευτικές τους οργανώσεις ως ισότιμους εταίρους σε όλα τα στάδια του διαλόγου και των διαβουλεύσεων για θέματα που άπτονται των δικαιωμάτων τους, χωρίς να τα αποκλείει και απλώς να θέτει ενώπιόν τους προειλημμένες αποφάσεις.
Επιπρόσθετα, το Κράτος θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να απέχει, αλλά και να τερματίσει ισχύουσες παρωχημένες πρακτικές που στιγματίζουν τα άτομα με αναπηρίες ως ανθρώπους που επιζητούν τη συμπόνοια και τη φιλανθρωπία. Η διενέργεια εράνων ή οποιωνδήποτε άλλων ενεργειών συλλογής υλικών αγαθών για τα άτομα με αναπηρίες, βρίσκει κάθετα αντίθετο σύσσωμο το αναπηρικό κίνημά, και αυτό θα πρέπει να τύχει σεβασμού.
Αντίθετα, δε, το Κράτος θα πρέπει να προωθήσει την πλήρη εφαρμογή των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, όπως αυτά κατοχυρώνονται με τη Σύμβαση, για την προαγωγή του σεβασμού της αξιοπρέπειας τους και την ισότιμη μεταχείριση τους σε όλους τους τομείς.
Δικαιώματα όπως η προσβασιμότητα, η εκπαίδευση, η υγεία, η δικαιοπραξία, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , θα πρέπει να τυγχάνουν απόλαυσης από όλους τους χωρίς καμία διάκριση και ειδικότερα ένεκα της αναπηρίας, γι αυτό και έκαστο Κράτος υποχρεούται να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα προς άρση όλων των εμποδίων.
Εάν, δε, ληφθεί υπόψη ότι, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, 1.3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο βιώνουν κάποια μορφής αναπηρία, με επακόλουθο να υφίστανται διακρίσεις και αποκλεισμούς από τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες αποκλειστικά και μόνο ένεκα της αναπηρίας τους, είναι προφανές ότι η ευθύνη εκάστου κράτους για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, είναι ιδιαίτερα αυξημένη».
Εν κατακλείδι η Επίτροπος Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διευκρινίζει, «Το Γραφείο μας, στη βάση της αρμοδιότητας που έχει ανατεθεί στον Επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ενεργεί ως Ανεξάρτητος Μηχανισμός για την Προώθηση, Προστασία και Παρακολούθηση της Εφαρμογής της Σύμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία, διαχρονικά παρεμβαίνει, είτε μετά την υποβολή σχετικού παραπόνου είτε αυτεπάγγελτα, για την προάσπιση όλων ανεξαιρέτως των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες και την προστασία τους από διακρίσεις που συντελούνται εις βάρος τους.
Οι δε δράσεις και παρεμβάσεις μας αποσκοπούν στην εμπέδωση ότι, δεν αρκεί η νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες, αλλά και η έμπρακτη και αποτελεσματική εφαρμογή τους ώστε τα άτομα με αναπηρίες να αναγνωρίζονται ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας που απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς οποιαδήποτε διάκριση και εμπόδια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής».
