Kathimerini.gr
H κρίση στην Ουκρανία συσπείρωσε την Ευρώπη και τη Δύση, δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο κατά της Ρωσίας. Υπάρχουν όμως και κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Τουρκία που αρνείται να επιβάλει κυρώσεις εναντίον της Μόσχας, «για να παραμείνει ανοιχτός ο δίαυλος επικοινωνίας», δεσμεύθηκε όμως να εφαρμόσει τη σύμβαση του Μοντρέ, να κλείσει τα Στενά και να ανακόψει την πρόσβαση ρωσικών πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν εξήγησε ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις σχέσεις της ούτε με τη Ρωσία ούτε με την Ουκρανία. Το Κίεβο έχει άλλωστε αγοράσει τουρκικά drones Bayraktar, παρά τη συστηματική διευκρίνιση της Αγκυρας ότι η πώληση αυτή δεν συνιστά έμμεση βοήθεια.
Εξίσου τρανταχτή περίπτωση είναι αυτή του Ισραήλ, που επίσης βαδίζει σε μια λεπτή γραμμή ισορροπίας, μεταξύ ρεαλπολιτίκ και ηθικής υποχρέωσης. Το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε λόγο για «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας, μιας χώρας της οποίας ο πρόεδρος είναι Εβραίος, θα έπρεπε κανονικά να ξυπνήσει άμεσα τα αντανακλαστικά του Τελ Αβίβ. Και όμως.
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως η μερική δυσαρέσκεια της Κίνας απορρέει από το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε από την κλίμακα της ρωσικής εισβολής, αφού περίμενε έναν περιορισμένο Blitzkrieg.
Η συνύπαρξη του Ισραήλ με τη Ρωσία στη Συρία αποτρέπει το Τελ Αβίβ από μια ανοιχτή σύμπραξη με τις ΗΠΑ, ενώ η προσεκτική πολιτική του σχετίζεται επίσης με τον φόβο έξαρσης του αντισημιτισμού εις βάρος της πολυπληθούς εβραϊκής κοινότητας είτε στην Ουκρανία είτε στη Ρωσία.
Η Κίνα διέψευσε ότι είχε ενημερωθεί από τη Ρωσία και ζήτησε αναβολή της εισβολής για μετά τους Ολυμπιακούς.
Τέλος, αν και όλοι θεωρούσαν ότι η κρίση θα οδηγήσει σε ένα σινορωσικό μέτωπο, η Κίνα επιδεικνύει σημαντική εγκράτεια στη στήριξή της προς τη Ρωσία. Ναι μεν έχει αποφύγει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «εισβολή», αλλά χθες διέψευσε τις πληροφορίες ότι είχε ενημερωθεί προκαταβολικά για τις ρωσικές αποφάσεις και ζήτησε από τη Μόσχα να αναβάλει την εισβολή για μετά τους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο.
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν πως η μερική δυσαρέσκεια της Κίνας απορρέει από το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε από την κλίμακα της ρωσικής εισβολής, αφού περίμενε έναν περιορισμένο Blitzkrieg.
Λεπτοί χειρισμοί από το Ισραήλ
H εικόνα του φλεγόμενου μνημείου του Μπάμπι Γιαρ, όπου συντελέστηκε μία από τις ναζιστικές θηριωδίες του Ολοκαυτώματος, στο κέντρο του Κιέβου, ήταν αδιανόητη. Την Τρίτη, η ρωσική αεροπορική επίθεση στην ουκρανική πρωτεύουσα την έκανε πραγματικότητα. Πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν από το πλήγμα στον γειτονικό πύργο της τηλεόρασης και οι πυροσβέστες έδωσαν μάχη με τις φλόγες στο εβραϊκό κοιμητήριο.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ, του κράτους που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όμως, δεν καταδίκασε την επίθεση στο μνημείο και αντέδρασε υποτονικά στη ρωσική εισβολή. Το Τελ Αβίβ επιθυμεί να σταθεί στο πλευρό των δυτικών του συμμάχων και να στηρίξει τον Εβραίο Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, βοηθώντας τους ομοθρήσκους του να διαφύγουν από τη φρίκη του πολέμου. Ταυτόχρονα, δεν θέλει επ’ ουδενί να διαταράξει τις σχέσεις με τη Μόσχα, επειδή παρέχει διευκολύνσεις για τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία. Οποιαδήποτε αντίδραση του Ισραήλ, άλλωστε, θα μπορούσε να ενισχύσει τον αντισημιτισμό στην Ουκρανία και στη Ρωσία.
Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Ολμερτ, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η θέση του Ισραήλ στο Ουκρανικό ήταν εξαιρετικά δύσκολη εξαιτίας της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών. Η απόφαση να υπερψηφίσει, την ύστατη ώρα, την καταδίκη της εισβολής από τον ΟΗΕ χωρίς να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα προκάλεσε δυσαρέσκεια στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Yedioth Ahronoth, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ναφτάλι Μπένετ, απέρριψε το αίτημα αποστολής στρατιωτικού υλικού που του έθεσε ο Ουκρανός πρόεδρος, επιμένοντας στην πολιτική κατευνασμού της Ρωσίας. Ο Ζελένσκι ζήτησε, επίσης, να διαδραματίσει το Ισραήλ διαμεσολαβητικό ρόλο, αίτημα που ευοδώθηκε καθώς οι Μπένετ και Πούτιν επικοινώνησαν τηλεφωνικώς λίγες ημέρες αργότερα.
Για το Ισραήλ, ο πόλεμος στην Ευρώπη είναι μια απόμακρη ανησυχία, συγκριτικά τουλάχιστον με τις εχθρικές δυνάμεις που αντιμετωπίζει στα σύνορά του. Η κυρίαρχη προτεραιότητά του είναι ο έλεγχος της ιρανικής δραστηριότητας.
Η παρέμβαση της Μόσχας στη Συρία, το 2015, άλλαξε την έκβαση της εμφύλιας σύρραξης υπέρ του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ. Η Μόσχα σήμερα κυριαρχεί στους συριακούς αιθέρες και βομβαρδίζει αμάχους σε περιοχές που δεν ελέγχονται από τον Ασαντ. Ταυτόχρονα επιτρέπει στο Ισραήλ να πλήττει θέσεις της Χεζμπολάχ και άλλων φιλοϊρανικών ομάδων που παραμένουν ενεργές.
Ο πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ, Μάικλ Χέρτζογκ, έγραψε στο Twitter: «Η ηθική μας τοποθέτηση στο Ουκρανικό είναι σαφής. Προσπαθούμε, όμως, να βρούμε τρόπο που θα μας επιτρέψει να πραγματοποιούμε επιχειρήσεις κατά του Ιράν στην περιοχή, κάτι που είναι προς όφελος όλων».
