Kathimerini.gr
Νίκος Κωνσταντάρας
Το θερμότατο κλίμα που φρόντισαν να καλλιεργήσουν ο Σι Τζινπίνγκ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσημη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στην Κίνα αυτές τις ημέρες επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου. «Μαζί υπερασπιζόμαστε τις αρχές της δικαιοσύνης και τη δημοκρατική παγκόσμια τάξη που αντανακλά πολυπολικές πραγματικότητες και βασίζεται στο διεθνές δίκαιο», δήλωσε ο Πούτιν στον Κινέζο ομόλογό του. Αυτά τα λόγια, από τον ηγέτη πυρηνικής δύναμης που εισέβαλε σε γειτονική χώρα, προκαλώντας τον θάνατο πολλών χιλιάδων Ουκρανών και Ρώσων, βυθίζοντας τον κόσμο στην αβεβαιότητα ενός πολέμου χωρίς ορατό τέλος, δείχνουν ότι όπως και στον Ψυχρό Πόλεμο και τώρα οι αντίπαλες πλευρές μπορούν να ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται την ειρήνη και τη δημοκρατία εναντίον της επιθετικότητας των άλλων. Οι κινήσεις των αντιπάλων «δικαιώνουν» τις καχυποψίες και τις δικές τους επιλογές. Ετσι, η Κίνα και η Ρωσία μπορούν να αυτοπαρουσιάζονται ως φύλακες του διεθνούς δικαίου, ενώ οι χώρες της Δύσης προστατεύουν το διεθνές δίκαιο εμπράκτως, στηρίζοντας την Ουκρανία.
Οπως και στον Ψυχρό Πόλεμο, το ερώτημα είναι τι κάνουν οι μικρότερες χώρες. Το πρόσφατο ταξίδι του Σι στην Ευρώπη είχε στόχο να δείξει ότι η Κίνα θα στηρίξει τους φίλους της και ότι μπορεί να προκαλέσει ταραχή στην Ενωση. Η χώρα μας (Ελλάδα) έχει καλές σχέσεις με την Κίνα και μάλλον θα επιδιώξει να μην εμπλακεί σε καμία άμεση διένεξη, παραμένοντας εντός του πλαισίου της συλλογικής πολιτικής του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Η περίπτωση της Τουρκίας είναι πιο δύσκολη. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε πετύχει να «παίζει» και τις δύο πλευρές στον ουκρανικό πόλεμο, βοηθώντας τον Πούτιν να αντέξει τις δυτικές κυρώσεις, στηρίζοντας, όμως, και την Ουκρανία. Οσο ο Πούτιν ενισχύεται από τη σχέση με την Κίνα, εξαρτάται λιγότερο από τον Ερντογάν, μπορεί να πιέσει για το αντίτιμο της βοήθειας που του προσέφερε για την επανεκλογή του πέρυσι. Πλησιάζει η ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος θα πρέπει να επιλέξει αν η χώρα του θα παραμείνει μέλος του ΝΑΤΟ, όπως ήταν στον Ψυχρό Πόλεμο. Ισως το γεγονός ότι η Τουρκία ανεβάζει τους τόνους στα «πατριωτικά» μέτωπα –παλαιστινιακό, κουρδικό, κ.ά.– σηματοδοτεί επικείμενη συμμόρφωση με τη δυτική συμμαχία.
