Του Γιάννη Ιωάννου
Από το βράδυ της Παρασκευής ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την κλιμάκωση στο μέτωπο Χεζμπολάχ-Ισραήλ με φόντο τον Λίβανο. Μια στοχευμένη πυραυλική επίθεση από αέρος σε μια συνοικία της Βηρυτού -που φαίνεται πως λειτουργούσε, υπογείως, ως αρχηγείο της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ- κονιορτοποίησε ένα μπλοκ έξι κτιρίων με το μεγάλο ζητούμενο αν μέσα σε αυτή την κόλαση πυρός βρίσκονταν ο ηγέτης της οργάνωσης Χασάν Νασράλα. Η πιθανή εξουδετέρωση του Νασράλα αλλάζει άρδην το παράδειγμα στη σύγκρουση Ισραήλ-Χεζμπολάχ αλλά και σε ολόκληρο το υποσύστημα του πολέμου που ξεκίνησε στην περιοχή μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου -ένα χρόνο σχεδόν πριν. Παράλληλα, αλλάζει τελείως και το στρατηγικό δόγμα του Ισραήλ το οποίο κλιμακώνοντας σε τέτοιο βαθμό και πλήττοντας την Χεζμπολάχ «για να κερδίσει» ρισκάρει το ξέσπασμα ενός μεγαλύτερου πολέμου. Τι θα συμβεί όμως την επόμενη μέρα;
Επιστροφή στο δόγμα της αποτροπής
Το Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες χτυπάει στοχευμένα και με μεγάλη ένταση την Χεζμπολάχ (ηγεσία και στρατιωτικές δυνατότητες) και δεν δίστασε να στοχεύσει ακόμη και την ανώτατη ηγεσία της. Να πάει για το… κεφάλι του Χασάν Νασράλα. Η στρατηγική αυτή μετατόπιση στην εξάλειψη της απειλής της Χεζμπολάχ προς το βόρειο Ισραήλ σηματοδοτεί:
• Την στρατηγική επιστροφή της χώρας στο δόγμα της περιόδου 1948-1967 για τα «υπό υπεράσπιση σύνορα» (defensive borders)
• Την εμπέδωση της αποτροπής με κύριο αποδέκτη το Ιράν -που ακόμη δεν απάντησε για την εξουδετέρωση του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, που χτυπήθηκε επί ιρανικού εδάφους
• Την απόρριψη της Δύσης, που με προεξέχουσες τις ΗΠΑ τον στενότερο προστάτη και σύμμαχο του Ισραήλ, καλεί το Ισραήλ σε αυτοσυγκράτηση. Η σημειολογία του Νετανιάχου να διατάσσει ουσιαστικά την στόχευση Νασράλα από τη Νέα Υόρκη όπου βρίσκονταν για τις εργασίες της ΓΣ του ΟΗΕ δείχνει πως το χάσμα, πλέον, μεταξύ Ισραήλ και Δύσης είναι τεράστιο
Μετά τον Νασράλα τι;
Είτε ο Νασράλα ζει, είτε όχι -μάλλον δεν ζει και μέχρι την στιγμή που γράφονταν αυτές εδώ οι γραμμές αναμένεται η επιβεβαίωση του τι συμβαίνει- το ερώτημα για την επόμενη ημέρα δεν είναι τι σηματοδοτεί για την Χεζμπολάχ, και την περιοχή η εξουδετέρωση του. Οργανώσεις σαν την Χεζμπολάχ εξάλλου δεν θα πάψουν να υπάρχουν -πολιτικά και ιδεολογικά- και γνωρίζουν πως να αντικαθιστούν ηγέτες -ακόμη και στο επίπεδο των ικανοτήτων του Νασράλα που μετά το 1992 κατέστησε την σιιτική οργάνωση του Λιβάνου βασικό πρωταγωνιστή στον λεγόμενο «Άξονα της Αντίστασης» του Ιράν και τον εαυτό του ακόμη και στρατηγικό σύμβουλο της Τεχεράνης.
Ωστόσο η Χεζμπολάχ είναι αυτή την στιγμή σημαντικά αποδυναμωμένη ενώ παράλληλα παρά τις απώλειες της συνεχίζει να στοχοποιεί περιοχές του βόρειου Ισραήλ με πυραύλους. Θα οδηγήσει όλο αυτό σε μια κλιμάκωση, έναν πλήρη πόλεμο Ισραήλ-Χεζμπολάχ στο έδαφος του Λιβάνου και σε μια απευθείας ανάμιξη του Ιράν που θα βάλει όλη την Μέση Ανατολή στις φλόγες; H απάντηση είναι πιθανόν. Μια ψυχραιμότερη ωστόσο ανάλυση μπορεί να δείχνει και στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Αυτή της αποκλιμάκωσης. Εξάλλου τα σοβαρά πλήγματα που έχει υποστεί η Χεζμπολάχ αποτελούν, κατά βάση, κόστος -οικονομικό και πολιτικό- για το Ιράν, που γνωρίζει πως κι αυτό θα πληγεί από τις επαυξημένες δυνατότητες της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας και πως στη τρέχουσα συγκυρία βλέπει τον σημαντικότερο σύμμαχό του στην περιοχή να βρίσκεται σε δυσμενή θέση. Χωρίς το ως άνω βέβαια να αποκλείει πως η Χεζμπολάχ δεν θα συνεχίσει να πλήττει το βόρειο Ισραήλ και πως μια χερσαία, περιορισμένης κλίμακας, επέμβαση του Ισραήλ στο νότιο Λίβανο δεν είναι αναπόφευκτη.
