Kathimerini.gr
Σήμερα στις 7 το απόγευμα, ώρα Κύπρου, μπαίνει τέλος σε μια περίοδο τεσσάρων ετών που θα μνημονεύεται στο μέλλον πιθανότατα ως η πλέον παράξενη και σύνθετη στην πολιτική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν ως ο 46ος πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο τερματίζει την τετραετία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, που δεν μοιάζει με καμία άλλη στην αμερικανική ιστορία.
Το λαϊκό έρεισμα του Αμερικανού πολυεκατομμυριούχου στις πολιτείες-κλειδιά των ΗΠΑ και τον έκανε πρόεδρο μειοψηφίας τον Νοέμβριο του 2016, αφού υπολειπόταν της Χίλαρι Κλίντον στις προεδρικές εκλογές τότε, ώθησε έναν άνθρωπο του επιχειρηματικού κόσμου στο επίκεντρο της πολιτικής.
Ένα μωσαϊκό κυρίως λευκών ψηφοφόρων, αλλά και ισπανόφωνων σε πλούσιες πολιτείες, που ήθελε να αντιδράσει στα διάφορα προβλήματα που ο καθένας αντιμετώπιζε, πίστεψε ότι η ψήφος σε έναν πλούσιο αντισυστημικό υποψήφιο θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα.
Όλα είχαν ξεκινήσει σαν… παραμύθι για τον 45ο πρόεδρο στην Ουάσιγκτον στις 20 Ιανουαρίου του 2017, με τον κ. Τραμπ να μιλάει τότε για νέα εποχή που θα έκανε την Αμερική μεγάλη ξανά.
Ο πολιτικός λόγος του κ. Τραμπ, συχνά πέρα από τα αποδεκτά όρια του πατριωτικού λαϊκισμού, δίχασε τη χώρα των 330 εκατομμυρίων και οδήγησε σε μια αντιπαλότητα που όμοιά της είχε να δει η χώρα από τον καιρό του Εμφυλίου Πολέμου τον 19ο αιώνα.
Επιπλέον η τετραετία σημαδεύτηκε από την τυχοδιωκτική αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, του «κινέζικου ιού» κατά τον Τραμπ, που έκανε τις ΗΠΑ τη χώρα με τη μεγαλύτερη εξάπλωση της Covid-19 και τον βαρύτερο φόρο αίματος.
Η τετραετία Τραμπ άφησε επίσης προβλήματα και στις σχέσεις των ΗΠΑ με τους διεθνείς τους εταίρους, καθώς η χωρίς πυξίδα εξωτερική πολιτική αποτελούσε μωσαϊκό σπασμωδικών κινήσεων που άφησαν κενό επιρροής σε πολλές περιοχές του κόσμου.
Ωστόσο οι φωτογραφικοί φακοί ανά τις ΗΠΑ και τον κόσμο απαθανάτισαν απίθανες εικόνες από την τετραετία Τραμπ, που θα μείνουν στη μνήμη μας για πολλά χρόνια.
Εικόνες άλλοτε τραγικές και άλλοτε κωμικές, με τα καμώματα του απερχόμενου Προέδρου, που μοιάζει να νοιάζεται περισσότερο για την υστεροφημία του παρά για τους θεσμούς και την πολιτική παράδοση της ηλικίας 244 ετών δημοκρατίας.
Ενώ μάλιστα επρόκειτο να λύσει τα προβλήματα των… μη προνομιούχων της Αμερικής, τελικά φάνηκε αποστασιοποιημένος από τα πραγματικά προβλήματα του πληθυσμού και των μειονοτήτων, πετώντας ψηλά και πάνω από την πολυσυλλεκτική αμερικανική κοινωνία με τις ιδιαιτερότητες της.
Έχοντας πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την εικόνα του – κλασική η προτίμησή του στις κόκκινες γραβάτες – θα μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που λάτρεψε το… Τwitter, όσο κανείς άλλος.
Το βέβαιο είναι πάντως πως ακόμη και αν αποχωρεί ο κ. Τραμπ από τον Λευκό Οίκο, το πλήθος που εξέθρεψε ο τρόπος διοίκησης και ο λόγος του απερχόμενου Προέδρου παραμένει πονοκέφαλος όχι μόνο για τη νέα διακυβέρνηση αλλά και για την αμερικναική κοινωνία.
Η φιγούρα του αναμένεται τα χρόνια που έρχονται να παραμείνει κοντά μας ως σύμβολο μιας καρικατούρας πολιτικής που προσπάθησε να ανελιχθεί σε αυτό ακριβώς που απαξίωσε.
Η υποψία μάλιστα, σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, ότι μπορεί ο κ. Τραμπ να επιστρέψει ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2024 με δικό του κόμμα, βασιζόμενος στην ετερόκλητη βάση των 74 εκατομυρίων ψήφων που έλαβε στις 3 Νοεμβρίου, καθιστά πολύ ενδιαφέρουσα την επερχόμενη ψηφοφορία στη Γερουσία σχετικά με παραπομπή του σε δίκη για υποκίνηση στάσης στις 6 Ιανουαρίου.
Αν λοιπόν η… στρατηγική ήττα στις προεδρικές εκλογές, που ποτέ δεν αποδέχθηκε, δε φθάνει στον κ. Τραμπ για να πάει σπίτι του, ίσως απαιτηθεί και η δικαστική ώστε να ξορκίσει για πάντα τον ακραίο λαϊκισμό η χώρα.
