Γράφει ο Νικόλας Ζώης
Αρχίζει κανείς να το φοβάται όσο τα χρόνια περνούν: οι αγγλικές λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούν οι νεότερες γενιές μοιάζουν περισσότερες από ό,τι παλιότερα και καθώς αρκετές προέρχονται από τον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, σαν να καταδικάζουν όσους δεν παίζουν, σε αδυναμία επικοινωνίας με τα παιδιά ή τα εγγόνια τους. Εκείνα πάλι μπορεί να γελάνε με τους «νουμπάδες» και την αδεξιότητά τους ή να βαριούνται όταν ο καθηγητής τους «λαγκάρει» (στους μήνες της τηλεκπαίδευσης συνέβη συχνά να «κολλάει» η οθόνη). Και αυτή είναι η εύκολη ορολογία.
Υπερβολές θα πει κανείς, όμως η Γαλλία θεώρησε το φαινόμενο επικίνδυνο. Οπως ανακοινώθηκε τη Δευτέρα, οι δημόσιοι υπάλληλοί της απαγορεύεται να χρησιμοποιούν (στην υπηρεσία τους λογικά) λέξεις που προέρχονται από τα βιντεοπαιχνίδια. Καλούνται να τις αντικαταστήσουν με τις ανάλογες γαλλικές, που δημιουργήθηκαν προς αυτόν τον σκοπό από τη Γαλλική Ακαδημία. Γιατί, σύμφωνα με το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, ο χώρος των video games διαθέτει τόσους αγγλισμούς, που η επικοινωνία με όσους δεν τους γνωρίζουν είναι δυσχερής.
Είναι αλήθεια ότι οι αγγλισμοί (γενικώς οι κακομεταφρασμένες και αναφομοίωτες λέξεις και φράσεις μιας άλλης γλώσσας) ακούγονται τουλάχιστον δυσάρεστα. Και όσο να ‘ναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει η Γαλλική Ακαδημία για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το γαλλικό λεξιλόγιο. Αναρωτιέται, πάντως, κανείς, αν είναι η πρώτη φορά που μια γλώσσα υιοθετεί, λιγότερο ή περισσότερο, λέξεις μιας άλλης, καθώς και αν υπήρξε ποτέ περίπτωση που μια γλωσσική απαγόρευση ή έστω αυστηρή ρύθμιση πέτυχε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ειδικά στην περίπτωση των νεαρών «gamers», που αποτελούν μια κοινότητα με δικούς της γλωσσικούς κώδικες, κατάλληλους για εξειδικευμένη συνεννόηση, για διαμόρφωση ταυτότητας και για αρκετές ακόμη λειτουργίες, τον τόνο στην ομιλία τους λογικά θα εξακολουθεί να τον δίνει το λεγόμενο γλωσσικό τους αίσθημα: όσο πιο ελεύθερο παραμείνει, τόσο πιο εύκολα θα συντονιστεί, όπως συνέβαινε πάντα, και με των υπολοίπων.
