Dennis Overbye
Σε ένα πείραμα που αγγίζει το μεγαλύτερο μέρος των μυστηρίων της σύγχρονης Φυσικής, ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την Ελληνίδα επιστήμονα, Μαρία Σπυροπούλου, ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι προσομοίασε ένα ζεύγος από μαύρες τρύπες σε έναν κβαντικό υπολογιστή και έστειλε ένα μήνυμα ανάμεσά τους μέσω ενός συντομότερου «μονοπατιού» στον χωροχρόνο, που είναι γνωστό και ως «σκουληκότρυπα» (wormhole).
Στη Φυσική, ως σκουληκότρυπα ορίζεται ως μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου που σχηματίζει μία σήραγγα, η οποία συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του. Θα μπορούσε να αποτελεί στην ουσία ένα… «κόψιμο δρόμου».
Οι ερευνητές περιέγραψαν το εν λόγω επίτευγμα ως ένα ακόμα μικρό βήμα στην προσπάθεια κατανόησης της σχέσης μεταξύ της βαρύτητας, η οποία διαμορφώνει το σύμπαν, και της κβαντικής μηχανικής, η οποία διέπει το υποατομικό πεδίο σωματιδίων. «Είναι σημαντικό, καθώς αυτό που παρατηρείται εδώ στην κατασκευή και τη δομή του είναι μια “μίνι σκουληκότρυπα”», δήλωσε η Μαρία Σπυροπούλου, φυσικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και επικεφαλής της ομάδας Quantum Communication Channels for Fundamental Physics, η οποία διεξήγαγε την έρευνα. «Ελπίζουμε επίσης ότι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε βήμα – βήμα μεγάλες και μεσαίες σκουληκότρυπες», πρόσθεσε.
Στην εν λόγω έκθεση, η οποία δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο περιοδικό Nature, οι ερευνητές περιέγραψαν το αποτέλεσμα ως εξής: «Αυτό το έργο είναι μια επιτυχής απόπειρα παρατήρησης της δυνατότητας διάσχισης μιας σκουληκότρυπας σε πειραματικό περιβάλλον».
Η σκουληκότρυπα που δημιούργησαν και επεξεργάστηκαν η κ. Σπυροπούλου και οι συνάδελφοί της είναι μια «σήραγγα» που περνάει όχι μέσα από πραγματικό φυσικό χώρο αλλά μάλλον μέσα από έναν «αναδυόμενο» δισδιάστατο χώρο. Δεν επρόκειτο για αληθινές «μαύρες τρύπες» που μπορούν να καταπιούν τον υπολογιστή, αλλά για γραμμές ενός κώδικα σε έναν κβαντικό υπολογιστή.
Αυστηρά μιλώντας, τα αποτελέσματα εφαρμόζονται μόνο σε ένα «απλοποιημένο μοντέλο» σύμπαντος και ιδιαίτερα σε ένα που να είναι παρόμοιο με ολόγραμμα, με κβαντικά πεδία στην άκρη του χωροχρόνου που καθορίζουν τι συμβαίνει εντός, όπως περίπου λειτουργεί μια ετικέτα πάνω σε μια κονσέρβα πάνω στην οποία αναγράφεται το περιεχόμενο. Ωστόσο, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι τα αποτελέσματα δεν αποτελούν μια προοπτική για κάποια διαστημική «σήραγγα» μέσω της οποίας οι άνθρωποι θα μπορούν να περιπλανώνται στον γαλαξία όπως η Jodie Foster στην ταινία «Contact» ή ο Matthew McConaughey στο «Interstellar».
«Πιστεύω πως το βασικό ερώτημα, το οποίο είναι ίσως δύσκολο να απαντηθεί, είναι το εξής: Μπορούμε να καταλάβουμε από την προσομοίωση αν πρόκειται για αληθινή μαύρη τρύπα;», αναφέρει ο Ντάνιελ Τζάφερις, καθηγητής Φυσικής στο Harvard. «Μου αρέσει αρκετά ο όρος “αναδυόμενη μαύρη τρύπα”».
Πρόσθεσε μάλιστα ότι: «Χρησιμοποιούμε απλώς τον κβαντικό υπολογιστή για να ανακαλύψουμε πώς θα ήταν εάν βρισκόταν κανείς σε αυτά τα δεδομένα βαρύτητας». Ο ίδιος και ο διδακτορικός φοιτητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, Αλεξάντερ Ζλοκάπα, ήταν οι επικεφαλής σύνταξης της εν λόγω έκθεσης.
Οι ειδικοί στον τομέα της Φυσικής έδειξαν ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη έρευνα αλλά εξέφρασαν και ανησυχίες ότι τόσο το κοινό όσο και τα ΜΜΕ θα καταλάβαιναν λανθασμένα ότι δημιουργήθηκαν αληθινές «σκουληκότρυπες» στον χωροχρόνο.
Πηγή: THE NEW YORK TIMES
