Του Πανίκου Κωνσταντίνου
Ευαγόρας Χαραλάμπους; Ποιος είναι αυτός; Στην ενδεκάδα της Ανόρθωσης, βασικός στο ντέρμπι με την Ομόνοια; Και στον πάγκο ο Ίλιεφ; Ένας ξένος διεθνής; Σε καλή ηλικία με 12 γκολ πέρσι στο πρωτάθλημα της χώρας με την Τσέρνο Μόρε; Τι έγινε ρε παιδιά; Τέλος αγώνα. Η Ανόρθωση των χίλιων δύο προβλημάτων έφυγε νικήτρια από το ΓΣΠ. Ανέλπιστα! Με τόσες απουσίες και οικονομικά προβλήματα που την ταλαιπωρούν εδώ και μήνες αφόρητα.
Ο Κύπριος παίκτης πολλές φορές μοιάζει με ποιοτικό ρούχο ένδυσης, αλλά δεν είναι μάρκα. Οι ομάδες σαν ξιπασμένες κυράτσες προτιμούν το ξένο, τη μάρκα, το «in», το «hot», το ακριβό. Η μόδα, διότι περί μόδας μοιάζει ή νεοπλουτισμός…, προκαλεί, εμπνέει και ασκεί ανούσια επιρροή σε ποδοσφαιρικό (κοινωνικό) επίπεδο. Κι όλα αυτά διότι η πλειονότητα των ομάδων που έχουν σκοπό να επενδύσουν στον Κύπριο ποδοσφαιριστή, έτσι λένε, και δεν έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό, σχέδιο, πολλές φορές δεν έχουν καν συγκεκριμένες οδηγίες πώς να ξεκινήσουν. Τότε καταλαβαίνουμε πόσο αναγκαία είναι όλα αυτά και πόσο ουσιώδης είναι ο προσανατολισμός αλλά και τι αξία και σημασία έχει η επεξεργασία ενός σχεδίου, μιας μεθόδου ή μερικών οδηγιών.
Δυστυχώς, η τελεσφόρηση κάποιου σχεδίου είναι μόνο μέσα από τη δύναμη της ανάγκης, και όχι κάποιου σκοπού. Να τραυματιστούν όλοι οι ξένοι, τους οποίους επιλέγουμε χωρίς να έχουμε εξετάσει το «στοκ» στο μαγαζί μας. Τι υλικά έχω; Γιατί να ξοδέψω τόσα εκατομμύρια σε δεκάδες υλικά από το εξωτερικό. Προφανώς και κάποιοι ξένοι σαν ρούχα ένδυσης μάρκας μπορούν να δώσουν αξία στο μαγαζί μου. Δυστυχώς όχι όλοι. Κάποια υλικά είναι σκάρτα, τα οποία πληρώνουμε επειδή δεν είναι ντόπια και στο τέλος μένουν απούλητα ή τα δίνουμε μισοτιμής.
Μοιάζει με ατελή επαγωγή. Μια τέτοια περίπτωση, είναι π.χ. του προέδρου, τεχνικού διευθυντή, ή προπονητή, που παίρνοντας αφορμή την ποιότητα μερικών ξένων ποδοσφαιριστών, βεβαιώνει ότι όλοι τους είναι ποιοτικοί και αξίζουν τα λεφτά τους. Βλέπουμε, δηλαδή, εδώ τον μεταφυσικό τρόπο σκέψης που αναγάγει σε μορφή απόλυτη μια μόνο όψη της πραγματικότητας.
Ψευδαίσθηση
Διαπιστώνουμε επίσης την ανεπάρκεια ανάλυσης συγκεκριμένων συνισταμένων που βοήθησε στη δημιουργία πλάνης. Αυτή η πλάνη, λοιπόν, μας φέρνει ενώπιον μιας πραγματικότητας που είναι ψευδαίσθηση. Δεν είναι όλοι οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές σκάρτοι, δεν είναι όλοι οι ξένοι εξαιρετικοί και πρέπει να λαμβάνουν διπλάσια, τριπλάσια, ή τετραπλάσια συμβόλαια.
Η ποιότητα ορισμένων ξένων ξεχωρίζει, ωστόσο, δεν είναι λίγοι οι Κύπριοι που μπορούν να προσφέρουν καλύτερες και είναι φτηνότερες λύσεις. Φτάνει να τους δοθεί η ευκαιρία. Δεν είναι άσπρο, ούτε μαύρο. Καλή ανάλυση δεξιοτήτων και ίσες ευκαιρίες είναι ο δρόμος της επιτυχίας. Αυτό που ονομάζουμε «πραγματισμός» ουσιαστικά σημαίνει βρίσκεσαι πάντα με την πλευρά απ’ την οποία φυσάει ο άνεμος. Οι πραγματιστές δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για την άμεση επιτυχία, ακολουθώντας λανθασμένη συνταγή.
Στην Κύπρο των 17 ξένων και τριών-τεσσάρων καταλόγου Β, ουσιαστικά μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί σπατάλη χρημάτων. Απλώς ορισμένοι δεν το αντιλαμβάνονται. Ξοδεύοντας τα ίδια λεφτά στην απόκτηση επτά-οχτώ ξένων και ενός με δύο καταλόγου Β, μπορεί να έχεις περισσότερες ευκαιρίες εξέλιξης, διότι τα υλικά σου θα είναι καλύτερης ποιότητας. Ούτως ή άλλως το ποσό δεν αλλάζει. Αν έχεις π.χ. δύο εκατομμύρια ευρώ να διαθέσεις, τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις καλής ποιότητας υλικά, παρά αν πρέπει να μοιράσεις το ποσό αυτό σε 20 ανθρώπους από την αλλοδαπή! Οι παγίδες είναι πολλές και όμως αρκετές φορές επειδή οι πολλοί ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο αισθανόμαστε πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκαιο. Από την άλλη, όπως είπε κάποτε ο Αριστοτέλης –και μην διερωτηθεί κάποιος σε ποια ομάδα έπαιζε– «Τις περιουσίες οι μικρές δαπάνες τις εξαφανίζουν». Επίσης, μια ιδέα δεν μπορεί να είναι αληθινή επειδή είναι και ωφέλιμη. Διότι πάντα θα πρέπει να εξετάζεται ποιος ωφελείται από την ιδέα. Ίσως οι ομάδες να μην βγαίνουν κερδισμένες από μια ιδέα που ωφελεί κάποιον ή κάποιους.
Ανάγκη για νέες ιδέες
Ο Καμορανέζι και κάθε άλλος προπονητής που αφήνει στον πάγκο έναν ξένο ποδοσφαιριστή για να χρησιμοποιήσει τον 19χρονο Ευαγόρα Χαραλάμπους (και τον κάθε Ευαγόρα), δεν το κάνει για να ωφεληθεί ο ίδιος, αλλά επειδή με αυτή την απόφασή του ωφελείται η ομάδα.
Εάν με αυτό τον τρόπο λειτουργούν όλοι οι προπονητές, τότε μπορεί να αλλάξουν και τον τρόπο σκέψης των πλείστων ανθρώπων που ασχολούνται διοικητικά με το ποδόσφαιρο στη βραχονησίδα. Οδηγώντας σε μια νέα αντίληψη των ποδοσφαιρικών (αθλητικών) ιδεών. Αυτό είναι και ένα από τα μεγάλα θέματά μας. Πολλοί υιοθετούν τον τίτλο του «ειδικού» και δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να ερμηνεύουν τα όσα συμβαίνουν στο κυπριακό ποδόσφαιρο με διάφορους τρόπους, ενώ το ζήτημα είναι πώς θα το αλλάξουν βελτιώνοντάς το. Ο ουγγρικής καταγωγής φιλόσοφος Τζορτζ Πόλιτζερ κάποτε είχε γράψει πως… «Το παρελθόν είναι θρονιασμένο μέσα στις συνειδήσεις, ώς την ημέρα που το παρόν καταντά ανυπόφορο σε τέτοιο σημείο, που κάνει αναγκαία την εύρεση του καινούργιου, αυτό τότε φέρνει το μέλλον». Αυτό το νέο είναι που ψάχνουμε. Τις νέες ιδέες. Τη νέα αντίληψη. Το σχέδιο, τη μέθοδο, τις ίσες ευκαιρίες.
Το εποικοδόμημα που στηρίζεται στις ιδέες και τους θεσμούς που υπάρχουν σε μια κοινωνία, όπως καλή ώρα και στον χώρο του ποδοσφαίρου, πρέπει να αλλάξει. Το παλιό να δώσει τη θέση του στο νέο. Για να αναγνωριστεί η ποιότητα και των Κύπριων και κυρίως να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς και τους… άσχημους ξένους.
Αφήνουμε κατά μέρος την ποσότητα στην περίπτωση των ξένων και ψάχνουμε την ποιότητα. Αφήνουμε κατά μέρος τη ρατσιστική νοοτροπία σε βάρος των Κυπρίων ποδοσφαιριστών χρησιμοποιώντας τους μόνο στην ώρα της ανάγκης. Και κυρίως να μην αποτελούν πάντα τα εύκολα θύματα στις αποτυχίες.
«Για εσάς σήμερα είναι είδηση αλλά για εμένα είναι η καθημερινότητα»
Ο Ευαγόρας Χαραλάμπους αποχώρησε από τα εφηβικά τμήματα του Διγενή Μόρφου για να ενταχθεί στον Ολυμπιακό Λευκωσίας. Στα 17 του ο Ισπανός προπονητής της πρώτης ομάδας, Λούκας Αλγκαράθ, τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα, κάτι που προκάλεσε σε ορισμένους αντιδράσεις! Μετά από λίγες εβδομάδες ο Ισπανός τεχνικός αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και με τη βοήθειά του πήγε στη Γρανάδα, χωρίς όμως να μπορέσει να παραμείνει εκεί για λόγους βίζας. Λίγο καιρό μετά ο κ. Αλγκαράθ σε συνέντευξή του είπε: «Θα γίνει ένας κορυφαίος παίκτης, χρειάζεται μόνο χρόνο και δουλειά. Έχει το γκολ στο μυαλό του και μια δυνατή νοοτροπία».
Επέστρεψε στην Κύπρο και αποκτήθηκε από την Ανόρθωση με το καθεστώς του ερασιτέχνη. Και όπως σχολίασε το γκολ του μετά το τέλος του αγώνα με την Ομόνοια: «Για εσάς σήμερα είναι είδηση αλλά για εμένα είναι η καθημερινότητα», αυτό το κάνει από την παιδική του ηλικία. Σκοράρει. Ο αριθμός της φανέλας του; Το 57, το οποίο θυμίζει τη χρονιά (14/3/57) απαγχονισμού του ήρωα της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Το πόσο σημαντικό είναι όμως να συνδυάσουμε τους καλούς ξένους με τους ποιοτικούς Κύπριους φαίνεται και από την τοποθέτησή του μετά την ανταλλαγή φανέλας με τον Γιόβετιτς: «Είναι εκπληκτικό να έχουμε τέτοιους ποδοσφαιριστές στο νησί μας και τον ευχαριστώ πολύ»!
