Του Ονασαγόρα
Κάνουμε αρχή με την Αλεπού της Αργάκας. «Αν η πρόεδρος του κόμματος νιώθει έτοιμη να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία το 2028, τότε δεν αποκλείω να μην ενδιαφερθώ για την θέση». Πρωτότυπος τρόπος να ανακοινώσεις πώς σκοπεύεις να είσαι υποψήφιος με ολίγον τι «ήξεις αφήξεις». Αλλά μισό λεπτό αγαπημένη μου Πυθία. Δεν είσαι εσύ που έλεγες πως αν ο αρχηγός του Κόμματος αποφασίσει να κατέλθει ως υποψήφιος, τα υπόλοιπα στελέχη επιβάλλεται να τον υποστηρίξουν; Διακρίνω μήπως μια κωλοτούμπα; Εκτός και αν σκοπεύεις να εγκαταλείψεις το ΔΗΣΥ και να κατέλθεις σαν αποστάτης! Διότι, ως γνωστόν, η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Κάποια σούπερ Κική αμφισβήτησε τον εθνικό μας βαφτιστικό, ο οποίος βγήκε απ’ τα ρούχα του, έγινε θηρίο ανήμερο και είπε πως θα δούμε ένα Μαυρίκιο που δεν έχουμε ξαναδεί. Αν του έχει φυσήσει ο νονός του, ο Νίκαρος, μην αποκλείετε να τον δούμε να πετάει και τασάκια.
Ο Αναστασιάδης να χαίρεται τον βασιλιά που δημιούργησε, σαν πατέρας του. Αβέρωφ Νεοφύτου
Όσο για τις φήμες ότι ο Αναστασιάδης προετοιμάζει τον Μαυρίκιο για επόμενο πρόεδρο του Συναγερμού, είναι κακοήθειες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (ελπίζουμε). Πάντως ο Αβέρωφ έπαιρνε τηλέφωνο να συμβουλεύσει τον Φειδία -σύμφωνα πάντα με τον Κρίστοφερ Νέβερ Σαρρέντερ Τορναρίτη- αλλά δεν πήρε ποτέ τον Μαυρίκιο.
Εκτός όμως από τον ταύρο εν υαλοπωλείο Μαυρίκιο –επ΄ ευκαιρία να τους ζήσει το παιδάκι- είδα και άλλα αξιοπερίεργα αυτές τις μέρες. Είδα την Αγαπητού να παίρνει στο στούντιο της τον υποψήφιο Δήμαρχο Λακατάμιας Ανδρέα Ανδρέου (σίγουρα πιο κυπριακό όνομα από το Τζο Λόου) διότι λέει την εντυπωσίασε το προεκλογικό του viral βίντεο, στο οποίο έσπαζε μάρμαρα με κινήσεις καράτε. Και νομίζω αυτό χρειαζόμαστε στην πολιτική σκηνή μας: ένα καρατίστα που θα βαράει στο ψαχνό για να συνέλθουμε!
Είδα και ανακοίνωση του Αβέρωφ Νεοφύτου να καλεί τους ψηφοφόρους να δώσουν τη νίκη στον Δημοκρατικό Συναγερμό, θυμίζοντας μας τον Νίκο Αναστασιάδη όταν μας έλεγε «αν με αγαπάτε ψηφίστε Αβέρωφ». Σε κάθε περίπτωση -με ή χωρίς ανακοινώσεις, αυθεντικές ή όχι τόσο- η παρούσα ηγεσία του ΔΗΣΥ αξίζει τουλάχιστον λίγη πίστωση χρόνου. Και -ειδικά η εθνική μας ινφλουένσερ- λιγότερες πισώπλατες μαχαιριές.
Είδα και έξαλλο τον Γιαννάκη -ένας είναι ο Γιαννάκης μας και δεν εννοώ τον Κασουλίδη- διότι ο Χριστοφίδης του ΑΚΕΛ τόλμησε να διερωτηθεί πόσα χρόνια ακόμη θα διαρκέσει η περιβόητη δίκη του για πλαστογραφίες. Ήδη περάσαμε τα 3 χρόνια και ζωή σε λόγου μας. Τι είναι 3 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα;
Εξάλλου υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Την Τετάρτη βγήκε απόφαση για τον γιατρό που έκανε κομπίνες σε εγχειρήσεις ασθενών. Οι πρώτες κατηγορίες χρονολογούνται σχεδόν 10 χρόνια προηγουμένως. Αυτές οι απαράδεκτες -έως και ύποπτες- καθυστερήσεις δείχνουν πως κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει με το σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Διότι οι ρυθμοί χελώνας στην εκδίκαση υποθέσεων κάνουν συχνά τους καχύποπτους να βλέπουν -δικαιολογημένα ή μη- προσπάθειες συγκάλυψης. Αν ποτέ λυθούν τα «θεματάκια» της Ελεγκτικής Υπηρεσίας μήπως θα πρέπει να δούμε και αυτά της -επίσης δυσλειτουργικής- Νομικής Υπηρεσίας;
Τροφή για σκέψη…
