Του Ονασαγόρα
Κοιτώ και ξανακοιτώ αυτή τη φωτογραφία. Εντάξει, δέχομαι πως μόλις περάσαμε την επέτειο του Αγίου Βαλεντίνου και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι άκρως ερωτική. Ομολογώ όμως πως ένα σοκ το έπαθα. Μου θύμισε το φιλί στο στόμα ανάμεσα στον τότε Γενικό Γραμματέα της Σοβιετικής Ένωσης Μπρέζνιεφ με τον Πρόεδρο της Ανατολικής Γερμανίας Χόνεκερ. Ήταν κάτι πρωτοποριακό –για την εποχή του, το 1979- αλλά σίγουρα ακόμη κι ο μακαρίτης ο Εζεκίας το βρήκε τότε λίγο παρατραβηγμένο.
Πάμε όμως τώρα στο δικό μας συγκλονιστικό φιλί ανάμεσα σε Αβέρωφ και Χριστοδουλίδη: ήταν αυθόρμητο, γεμάτο νοσταλγία για τις ανέμελες στιγμές του παρελθόντος και σίγουρα με μια πινελιά φιλελευθερισμού ή αν προτιμάτε λαϊκής ευρωπαϊκής δεξιάς. Από σατανική συγκυρία βάζω ραδιόφωνο και ακούγεται η Καίτη Γαρμπή να τραγουδά «Και δε μιλάω, δε μιλάω, ένα μόνο σου ζητάω, ό, τι έχεις να μου πεις, πες το μ’ ένα φιλί…» Δεν είναι δυνατόν, κάποιος μου κάνει πλάκα! Είναι αληθινή ή φώτοσιοπ η φωτογραφία που μου δείχνουν; Μήπως κάπου υπάρχει κρυμμένη κάμερα και καταγράφει τις αντιδράσεις μου για αόρατο φακό; Oh well, love is in the air…
Μα αυτός κοιτάει αγέρωχα, και πουλάει φτηνά τον έρωτα. Σαν Ιούδας φιλά υπέροχα, μα δε με γελά, δε με ξεγελά. Γλυκερία
Θα μπορούσε όμως κάποιος να φανταστεί τόσο θερμό εναγκαλισμό και ασπασμό ανάμεσα σε Αβέρωφ και Αναστασιάδη; Ή έστω ανάμεσα σε Αβέρωφ και Χάρη Γεωργιάδη; I really don’t think so…
Πέραν της πλάκας, χθες παρακολουθήσαμε ένα Αβέρωφ τελείως διαφορετικό σε σχέση με τον ταύρο εν υαλοπωλείο που είδαμε στις αρχές της περασμένης βδομάδας. Είτε κατάλαβε πως η έλλειψη ψυχραιμίας του κόστιζε πολύ είτε οι επικοινωνιολόγοι του επιτέλους κατάφεραν να του εξηγήσουν πως είναι προς όφελός του να τιθασεύσει την πικρία του. Φυσικά τώρα πήγε στο άλλο άκρο και υποσχέθηκε στο Χριστοδουλίδη αμέριστη υποστήριξη στη Βουλή με τόσο άκρατο ενθουσιασμό που ούτε ο Νικόλας κι ο Σιζόπουλος δεν είχαν δείξει. Μέγας είσαι Φούλη μου και θαυμαστά τα έργα σου. Όποιος κι αν σκηνοθετεί αυτό το θέατρο του παραλόγου, που παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, αξίζει συγχαρητήρια.
Όσο για το Χριστοδουλίδη, γνωρίζει πολύ καλά πως το συνονθύλευμα κομμάτων και αποκομμάτων που τον στηρίζουν είναι θέμα χρόνου να διασπαστεί –κάποιοι λένε το πολύ μέχρι το Καλοκαίρι- οπότε η στήριξη ΔΗΣΥ θα είναι καλοδεχούμενη.
Κάποιος λένε εισηγήθηκε στο νέο Πρόεδρο να βάλει Υπουργό Εξωτερικών το Μαυρογιάννη! Κι εγώ τότε εισηγούμαι να βάλει Υπουργό Εσωτερικών τον Αβέρωφ! Και έτσι να σμίξουν ξανά οι τρεις υποψήφιοι –Σουηδία γίναμε- και να δημιουργήσουμε ένα τρίο φωτιά, όπως λέμε Μέσσι, Εμπαμπέ, Νεϊμάρ.
Και αν θέλουμε να ολοκληρώσουμε αυτή την commedia dell'arte να μπει και Υπουργός Δικαιοσύνης ο Αναστασιάδης, ο οποίος θα ορίσει διερευνητική Επιτροπή για να μελετήσει τις καταγγελίες περί διαφθοράς που στιγμάτισαν την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Είναι σίγουρο πως κάποιοι –ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε- έφαγαν μέχρι σκασμού αλλά, όπως είπε κι ο Πάγκαλος, μαζί τα φάγαμε. Ασχέτως αν κάποιοι έφαγαν το βόδι κι άλλοι έγλυψαν ένα κοκαλάκι που έπεσε απ το τραπέζι. Είπα κοκαλάκι και θυμήθηκα πως σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη. Φάτε αλλά όχι μέχρι σκασμού. Και να αγαπάτε τον πλησίον σας, έστω κι αν είναι παφίτης. Διότι, «είμαστε, μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε…», που έλεγε κι ο αλησμόνητος Ντίνος Ηλιόπουλος.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς πολύ χειρότερα…
