Του Ονασαγόρα
Επανεμφανίστηκε ο Φούλης της καρδιάς μας, διαψεύδοντας όσους πίστευαν πώς το ταξίδι του στο εξωτερικό θα διαρκούσε πολύ, όσο περίπου και το δεκαετές ταξίδι του Οδυσσέα στην εκστρατεία της Τροίας. Χθες θεάθηκε να ανεβαίνει το λόφο του Προεδρικού και η διαδρομή θύμιζε λίγο την ανάβαση του Ιησού Χριστού στον λόφο του Γολγοθά. Δεν ήταν φορτωμένος με το σταυρό του μαρτυρίου αλλά δυστυχώς ούτε και με σταυρούς ψηφοφόρων. Ένιωθε όμως ένα βάρος και ήταν λογικό αφού αυτός επιλέγηκε να είναι ο αμνός του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου και του ΔΗΣΥ. Πήγαινε να συναντήσει τον Ιούδα, εεε…θέλω να πω τον νέο Αυτοκράτορα. Πλησιάζει βλέπετε και το Πάσχα και οι συνειρμοί πολλοί, όπως και οι Ιούδες.
Να φανταστείτε ο απερχόμενος Ιούδας εμφανίστηκε προσφάτως σε τηλεοπτική παράσταση -με στοιχεία κωμωδίας αλλά και αρχαίας τραγωδίας- υποδυόμενος τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και ας μην είναι καθόλου πόντιος! Σε αντίθεση μάλιστα με την περί ποντίων αντίληψη στα ανέκδοτα της δεκαετίας του ‘80, ο συγκεκριμένος θεωρείται τετραπέρατος σε βαθμό κακουργήματος και καμιά διερευνητική επιτροπή δεν θα πιάσει ποτέ το πόδι του.
Αδιαφορώ για αυτά που γράφουν για μένα, φθάνει να μην είναι αλήθεια. Κάθριν Χέπμπορν, Αμερικανίδα ηθοποιός
Πίσω λοιπόν στον ήρωά μας που συνεχίζει να ανεβαίνει τον λόφο του μαρτυρίου, στον εν Κύπρω Γολγοθά, κοντά στο English School, για να φτάσει στα ανάκτορα του νέου Αυτοκράτορα. Αναλογίζεται με πικρία κάποιους πιστούς ακόλουθους -το «πιστούς» σε εισαγωγικά παρακαλώ- που με την πρώτη πτώση τον εγκατέλειψαν πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, όπως ακριβώς έκανε και ο Πέτρος στον Ιησού Χριστό.
Ψες έβλεπε εφιάλτη πώς ήταν λέει σταυρωμένος και διψασμένος και όταν ζήτησε κάτι να πιει του έδωσαν -όχι, όχι ξύδι- κάτι πολύ χειρότερο: του έδωσαν ουίσκι νοθευμένο! Ναι, σωστά καταλάβατε. «Εκείνος» το είχε στείλει. Κι όταν έχεις τέτοιους «φίλους» τι τους θέλεις τους εχθρούς;
Ο Φούλης βέβαια δεν είναι Foolish και δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Είναι too hard to die και προετοιμάζει τη δική του πολιτική Ανάσταση. Δε θα είναι εύκολο αλλά όπως λέει και μια γνωστή διαφήμιση impossible is nothing!
Άσχετο αλλά το έχω απορία: γιατί αναφερόμαστε σε θράσος χιλίων πιθήκων και όχι χιλίων κυπρίων πολιτικών; Έχετε δει ποτέ πίθηκους να φέρονται με μεγαλύτερη θρασύτητα από κάποιους πολιτικούς μας; Ονόματα δε λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε αλλά είναι ευρέως γνωστοί και πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν. Διότι, σύμφωνα και με τον Κελαηδόνη, για όλα μας τα προβλήματα, φταίμε εμείς –λίγο, πολύ λίγο-, φταίτε κι εσείς –περισσότερο-, φταίνε κι οι άλλοι: για παράδειγμα, οι κακοί ξένοι που μας ζηλεύουν διότι η Λεμεσός πετά.
Φταίει –φυσικά- κι ο Χατζηπετρής, κι ο Χατζηβάττης, αλλά σας παρακαλώ, κάτω τα χέρια –όχι ψηλά, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ είπα- απ τον άλλο Χατζή, τον Χατζή της καρδιάς μας, το Χατζηγιάννη! Ειρήσθω εν παρόδω, συγκρίνοντάς τον με κάποιους άλλους διορισμούς, ο Μιχάλης μας μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ανάμεσα στους πιο σοβαρούς και καταρτισμένους.
