Του Ονασαγόρα
Από τους τριακόσιους του Λεωνίδα στους 300 παρά κάτι του Αβέρωφ και από το this is Sparta στο this is Cyprus, μιας Κυριακής -μιας συννεφιασμένης Κυριακής- δρόμος.
Το βράδυ της Τρίτης στο πολιτικό γραφείο του ΔΗΣΥ είχαμε 300 πολεμιστές, με ηθικόν ακμαιότατον, σαν έτοιμους από καιρό, σαν νέους σπαρτιάτες, έτοιμους να ζωστούν τα άρματα και να ακολουθήσουν το δικό τους Λεωνίδα, το λαϊκό μαχητή της Αργάκας, στη μάχη ενάντια στους προδότες, τους αποστάτες και τους Ιούδες. Ο Ιούδας όπως όλοι γνωρίζουμε θα είναι σύντομα στην επικαιρότητα, αφού πλησιάζει το Πάσχα.
Αυτή η χώρα έχει γίνει ένα απέραντο φρενοκομείο. Κ. Καραμανλής (και Ονασαγόρας)
Ο Πόντιος Πιλάτος πήρε το μικρόφωνο και με συγκίνηση στη φωνή ρώτησε το αλαλάζον πλήθος «ποιον να σώσω, τον Ιησού η τον Βαραβά, το Μαυρογιάννη η τον Χριστοδουλίδη; Να σημειωθεί εδώ πως όταν υπήρξε αναφορά στον Βαραβάν κάποιοι θυμήθηκαν το παραβάν στα εκλογικά κέντρα και ο συνειρμός δημιούργησε μία στιγμιαία κατάθλιψη. Ευτυχώς ο ενθουσιασμός του πλήθους επανήλθε γρήγορα.
Οποιονδήποτε από τους τέσσερις φτάνει να έχει μαύρα γένια, απάντησαν με μια φωνή –σχεδόν μια φωνή- και με πυθιακό χρησμό οι σύνεδροι.
Τεστ, ένα δύο, τεστ, ακούστηκε και πάλι ο Πόντιος Πιλάτος κάνοντας τεστ στο μικρόφωνό του. Να σημειωθεί εδώ πως ο συγκεκριμένος, σε αντίθεση με τους πόντιους που ξέρουμε από τα ανέκδοτα, θεωρείται παμπόνηρος.
Ποιον να σταυρώσω; ρώτησε και πάλι ο Πιλάτος. Τον Χριστοδουλίδη ή…το πλήθος δεν τον άφησε ούτε καν να συνεχίσει και να δώσει τις υπόλοιπες εναλλακτικές επιλογές Σταύρωσης. Με φωνές πιο δυνατές και από αυτές που ακούστηκαν στο γκολ του Messi στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου απάντησαν και πάλι μαζικά «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν, αλλά όχι με σταυρό στο ψηφοδέλτιο αλλά σε κανονικό σταυρό στο Λόφο του Γολγοθά».
-Δεν έχουμε Γολγοθά στην Κύπρο, είπε ο Πιλάτος –που ιστορικές πηγές αναφέρουν πως δεν ήταν πόντιος αλλά παφίτης- ζητώντας από το συγκεντρωμένο πλήθος να επιλέξει άλλο λόφο για την Σταύρωση. Τον λόφο του Προεδρικού τότε, εισηγήθηκε ο Φαίδων, για να τον βλέπουν όσοι περνάνε από εκεί για να πάρουν τα παιδιά τους στο English School και να θυμούνται για πάντα την Κυριακή που πέρασε, την Κυριακή του Ασώτου.
Η Κυριακή του Ασώτου είναι η επόμενη, ψέλλισε ο Πρόδρομος –όχι ο Βαπτιστής, κάποιος που του μοιάζει- και το πλήθος έγινε έξαλλο και πάλι. -Η Κυριακή που πέρασε ήταν του Τελώνη και Φαρισαίου. -Φαρισαίος είσαι και φαίνεσαι, φώναξε η Σαλώμη, για την οποία υπάρχουν υπόνοιες ότι κατάγεται από την Αργάκα και μάλιστα είχε συμμετοχή στις 40 παρά μία βουρδουλιές που έδωσαν στον Παύλο οι παφίτες όταν προσπάθησε να τους μιλήσει στη γλώσσα τους. Αυτό είναι ευρέως γνωστό, πήγε να πει ο Πρόδρομος, αλλά η Άντζελα Δημητρίου δήλωσε θυμωμένη πως αυτόν τον εβραίο δεν τον ξέρει κανένας, ενώ την ίδια πολλοί. Τόση ήταν η ένταση στο Συνεδριακό, που την αισθάνθηκαν ακόμη και τα λουλούδια στον κήπο, τον κήπο της Γεσθημανής.
Η Σαλώμη ζήτησε την κεφαλήν του Πρόδρομου επι πινακί. Κι αν δεν βρείτε πίνακα βάλτε την σε ένα πιάτο, είπε η Άντζελα και σερβίρετέ την με πατάτες φούρνου.
Θα τον φάτε κιόλας, ρώτησε έντρομος ο Χάρης Γεωργιάδης, για να πάρει την απάντηση «όχι, διότι ο Πρόδρομος δεν τρώγεται με τίποτα. Μάλλον θα σφάξουμε τον μόσχον τον σιτευτόν και θα τον κάνουμε σουβλάκια.»
Μα θα βγάλει ένας μόσχος τριακόσιες πίτες; Απόρησε ένας μάλλον ευτραφής σύνεδρος.
Εκεί εμφανίστηκε ο μελαχρινός μάγος και βγάζοντας ένα χαλλούμι από το χαρτοφύλακα του είπε «λάβετε φάγετε» και αφού ευλόγησε το χαλλούμι αυτό πολλαπλασιάστηκε και δημιουργήθηκαν 300 χαλλούμια και μάλιστα όλα αιγινού παραδοσιακού γάλακτος ψηλών προδιαγραφών.
Δεν θα ευλογήσεις και το νερό μας κύριε, ρώτησε κάποιος άλλος.
Έφερα νερό από τον ποταμό! Τον Ιορδάνη ποταμό; Όχι, τον Κοτσίρκα, αλλά μη φοβάστε, έχω βάλει φίλτρο νερού (αυτό που μας σπάζει τα νεύρα), είπε ο μελαχρινός μάγος, άλλως Αβέρωφ και επιφώνημα θαυμασμού ακούστηκε στην αίθουσα.
Κάποιος θα με προδώσει, είπε με παράπονο ο μάγος της φυλής. Όχι εγώ κύριε, απάντησε ο Τορναρίτης. Ούτε εγώ, απάντησε και το κεφάλι του Πρόδρομου, κι ας βρισκόταν ήδη κομμένο στο πιάτο.
Μα μιλάνε τα κομμένα κεφάλια, ρώτησε ο Ιωάννης, όχι ο Βαπτιστής, ο Κασουλίδης.
Θαύμα, θαύμα, άρχισαν να φωνάζουν οι υπόλοιποι.
Κανένα θαύμα, ακούστηκε ξαφνικά από το υπερπέραν, η φωνή του Συλλούρη. Απλώς this is Cyprus!
Εγώ θα σας σώσω αγαπούλες μου, δεσμεύομαι, ακούστηκε η φωνή του Αλή Μπαμπά.
Μια άλλη φωνή, με τεχνητή προφορά αστικής Λευκωσίας, κραύγασε με δραματικό –αλά Επίδαυρο- τονισμό: «Η ιστορία δεν θα ξεχάσει τους προδότες και τους εφιάλτες».
Μόλις άκουσα τη λέξη εφιάλτης θυμήθηκα πως έβλεπα τον πιο σουρεαλιστικό εφιάλτη όλων των εποχών. Ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα κι ας είχε πει η μετεωρολογική υπηρεσία πως ψες θα είχαμε την πιο παγωμένη βραδιά της χρονιάς.
Τότε σκίστηκαν οι Ουρανοί και εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου ο Αβέρωφ. «Κι εσύ παιδί μου Ονασαγόρα, να θυμάσαι πως δεν ηττήθηκα, απλώς ο λαός ψήφισε εμένα για ρυθμιστή!
-Μα, δεν χάσαμε τις εκλογές; Δεν θα απολογηθεί κάποιος; Έστω εγώ κι ας μην ψήφισα;
-Όχι παιδί μου Ονασαγόρα, δεν χάσαμε λέμε, αντιθέτως, κερδίσαμε. Κερδίσαμε τον ρόλο της Αντιπολίτευσης!
Και ξαφνικά άρχισαν να παίζουν θριαμβευτικά εμβατήρια, σε μίξη με το «Τρελαίνομαι, μια παγώνω μια ζεσταίνομαι» της Βίσση.
Mea Culpa. Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη, είπα αφού κατάλαβα πως κανένας άλλος δεν θα το έκανε! Ο Φούλης, κλείνοντας μου το μάτι, αναλήφθηκε στους Ουρανούς.
Θεέ μου τι εβδομάδα των Παθών και των Λαθών ήταν αυτή. Και ξαφνικά ακούστηκε η Βανδή να τραγουδά «τα πιο τρελά Χριστούγεννα θα ζήσουμε μαζί» και η φωνή του Καραμανλή να λέει το θρυλικό «η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο». This is Cyprus, σκέφτηκα, και η κεφαλή του Πρόδρομου, ακόμη στο πιάτο, μου έκλεισε πονηρά το μάτι!
