Του Ονασαγόρα
Στα βραβεία Γυναίκα της Χρονιάς παρευρέθηκε την Τέταρτη ο αξύριστος Νίκος και δημοσιογράφος τόλμησε να υποβάλει την ερώτηση που στριφογυρίζει τις τελευταίες εβδομάδες στο μυαλό όλων μας και την απάντηση την περίμενε με μεγάλη αγωνία όλη η Κύπρος: πώς βρήκε άραγε το νέο του look, με το επιμελώς ατημέλητο γενάκι, η Φιλίππα η Πρώτη; Ο πρόεδρος ομολόγησε πως η Φιλίππα –ξεκάθαρα– δεν ενθουσιάστηκε. Και όλοι ρωτούμε, τελικά δεν είναι αυτή που αποφασίζει για όλα; Όταν, δε, ρωτήθηκε για τις πολλές αστοχίες της κυβέρνησης φημολογείται πως απάντησε με αινιγματικό χαμόγελο –α λα Τζοκόντα– να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε διότι, όπως λέει και η γνωστή παροιμία, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό! Στο τέλος, λοιπόν, θα ξυρίσουν και τον πρόεδρο.
Πάντως, ο μικρός Νίκος, που θέλει να μεγαλώσει αφήνοντας μούσι όπως κάνουν οι 17χρονοι για να τους πάρουν ως 18χρονους στην πόρτα του club, κέρδισε τη μάχη της Πύλας και οι Τούρκοι τα μάζεψαν και έφυγαν. Δεν θα του δώσουν credit από το Argaka Media Group, αλλά ίσως και να μην το θέλει. To group τώρα ασχολείται με τον αδελφό του Κόμπου, ο οποίος μαθαίνω πως είναι ένας πολύ καλός διπλωμάτης με έφεση στο networking.
Η Παναγροτική Ένωση Κύπρου ΠΕΚ ζητά την παρέμβαση του πρίγκιπα Νικολάου –και του ΔΗΚΟ– για επίλυση προβλημάτων του γεωργοκτηνοτροφικού κόσμου, όπως, μεταξύ άλλων, στο θέμα του χαλλουμιού. Γιατί ειδικά τον Νικόλα; Υπάρχει λόγος: Δεν το γνωρίζουν πολλοί αλλά σαν παιδί ήταν γνωστός σαν ο μικρός πρίγκιπας που αγαπάει τη Γεωργία (όχι την Γεωργία Βασιλειάδου ούτε κάποια συμμαθήτριά του). Απλώς λάτρευε να πηγαίνει στην εξοχή και να παρακολουθεί το άρμεγμα των ζώων, ενώ παράλληλα φύτευε λαχανικά και δένδρα στο γνωστό αγρόκτημα της Στράκκας. Κρίνεται λοιπόν –και δικαίως– ως ο ιδανικότερος για να βοηθήσει τον αγροτικό κόσμο.
Ένα φίλο είχαμε και εμείς στο εξωτερικό και βάλθηκαν να τον στείλουν φυλακή. Κατηγορούν λοιπόν τώρα τον Μενέντεζ σαν πράκτορα της Αιγύπτου. Και με τη φόρα που πήραν το μόνο που έμεινε να τον κατηγορήσουν είναι πως οργάνωσε και τις επιθέσεις της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, ίνα πληρωθεί το ρηθέν «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Πάντως, με την υπόθεση Μενέντεζ μαθαίνω πως έχουν χάσει κάποιοι τον ύπνο τους στην Κύπρο. Έτσι μου είπαν από τη Στοά του Δημήτρη.
Ακόμη και σε μια τόσο ξεκάθαρη υπόθεση, όπως στην καταδίκη μιας φριχτής τρομοκρατικής ενέργειας με παιδιά θύματα βιασμών και αποκεφαλισμών, το ΑΚΕΛ κατάφερε να διαφωνήσει και έτσι να μην εγκριθεί στη Βουλή ομόφωνο ψήφισμα καταδίκης αλλά κατά πλειοψηφία. Στην παρουσία της Αμερικανίδας πρέσβειρας και του Βρετανού πρέσβη*. Αυτό το αριστερό που τους πιάνει σε λάθος τόπο, χρόνο και λόγο, είναι τελικά το πρόβλημα του κόμματος.
Βιβλίο για την κομματοκρατία παρουσίασε ο Γιώργος Λιλλήκας και συστήνω να το διαβάσετε, διότι λίγοι στην Κύπρο γνωρίζουν τόσο καλά –και εκ των έσω– τι εστί κυπριακή κομματοκρατία. Διότι, να μην ξεχνάμε πως ο Γιώργος –ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μην τα τρως, που λέει και το γνωστό άσμα– πέρασε σχεδόν από όλα τα κόμματα, εισπράττοντας σε κάποια φάση και τον χαρακτηρισμό «πολιτικός ανεμόμυλος». Οπότε, ουδείς καταλληλότερος για να γράψει το σχετικό βιβλίο.
Σε εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής Τουρκοκύπριου καλλιτέχνη –έχω απορία πραγματικά πώς τα προλαβαίνει όλα– ο αξύριστος μας Νίκος δήλωσε πως Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι είναι το ίδιο. Δεν θα διαφωνήσω. Έχουμε άπειρα κοινά. Ένα από αυτά η τάση μας για λαφαζανιές.
