Kathimerini.gr
Τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ηγεσία τις περιπτώσεις της Τουρκίας και της Λευκορωσίας προβάλλει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau για να καταδείξει τι είναι αυτό «που για την Ευρωπαϊκή Ενωση κάνει τη διαφορά μεταξύ των χωρών που θεωρούνται στρατηγικά σημαντικές ή ασήμαντες».
«Από τη μια πλευρά, οι υπ. Εξωτερικών της Ε.Ε. στην έκτακτη σύνοδο της Παρασκευής αντέδρασαν με την απειλή σκληρών οικονομικών κυρώσεων για την επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων της Λευκορωσίας κατά διαδηλωτών, αντίθετων προς την κυβέρνηση. Από την άλλη, συμφώνησαν σε μια ήπια έκκληση για λήψη διπλωματικών πρωτοβουλιών απέναντι στις ολοένα και πιο σκληρές προκλήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο», αναφέρει
χαρακτηριστικά.
Στην ανάλυσή της η εφημερίδα χαρακτηρίζει «παθητική» τη στάση του ΝΑΤΟ, επισημαίνει ότι η Ουάσιγκτον «δεν έχει ακόμη αναπτύξει στρατηγική για την αντιμετώπιση της νέας τουρκικής επεκτακτικής πολιτικής» και συμπεραίνει ότι «σειρά έχει τώρα η Ε.Ε.» να καλύψει το κενό. «Ομως», συνεχίζει, «οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. δεν δείχνουν πρόθυμοι να αναθεωρήσουν την αποτυχημένη πολιτική κατευνασμού με την Τουρκία. Aυτή η ενδοτική στάση δεν έχει να κάνει μόνο με οικονομικούς λόγους, αλλά βασίζεται ουσιαστικά στον φόβο απέναντι στην εκβιαστική πολιτική του Ερντογάν για το προσφυγικό. Προκειμένου να αποδείξει η Ε.Ε. την “πλήρη αλληλεγγύη” προς τα κράτη-μέλη της, Ελλάδα και Κύπρο, την οποία συχνά επικαλείται, δεν θα μπορέσει να αποφύγει ένα φρένο (στην Τουρκία). Διαφορετικά, τουρκικά πλοία θα μπορούσαν σύντομα να βάλλουν κατά ελληνικών πλοίων κι έτσι να επιτεθούν συνολικά στην Ε.Ε.».
Η ανάλυση καταλήγει: «Φυσικά, οι υπ. Εξωτερικών πρέπει να αναζητήσουν έναν τρόπο διαλόγου που επιτρέπει στα αντιμαχόμενα μέρη να ξεφύγουν από την κλιμάκωση, διασώζοντας την εικόνα τους. Για τον λόγο αυτό, όμως, το διπλό παιχνίδι απαιτεί σοβαρές κόκκινες γραμμές και αξιόπιστους διαμεσολαβητές. Αυτό που είναι δυνατό στη Λευκορωσία πρέπει επίσης να καταστεί δυνατό και για την Τουρκία. Επειδή ο χρόνος τελειώνει».
Εκτενές ρεπορτάζ για τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο φιλοξένησε επίσης το Bloomberg, επισημαίνοντας ότι η αποστολή ενός νέου γεωτρύπανου στη θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Κύπρου είναι μια κίνηση που μπορεί να πυροδοτήσει τη γεωπολιτική κόντρα της Τουρκίας –όσον αφορά την Ανατολική Μεσόγειο– με κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το δημοσίευμα περιγράφει την Ανατολική Μεσόγειο ως «ένα ενεργειακό επίκεντρο, με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο να “βλέπουν” σημαντικά κοιτάσματα κατά τα τελευταία χρόνια». Την ίδια στιγμή, «η Τουρκία πιέζει ώστε να διασφαλίσει μερίδιο από τα αποθέματα, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις από την Ε.Ε. ότι οι μονομερείς ενέργειές της μπορεί να επιδεινώσουν περαιτέρω τις σχέσεις τους».
