Τον παρατηρώ από μια μικρή σχετικά απόσταση. Στέκεται δίπλα στο φορείο, στο φορείο είναι ξαπλωμένος ένας ηλικιωμένος άντρας, υποθέτω πως είναι ο πατέρας του, το χέρι του αγγίζει το ρυτιδιασμένο του μέτωπο και το χαιδεύει , το χαιδεύει τόσο απαλά όπως κάτι εύθραυστο και συνάμα πολύτιμο, ο ηλικιωμένος τραβάει τα σεντόνια και τις πυτζάμες, θέλει να φύγει, βγάζει απελπισμένες κραυγές, το χέρι εντείνει το χάδι και τώρα απλώνεται σε ολόκληρο το πάνω μέρος του κεφαλιού, η παλάμη ανοίγει και τεντώνεται, η ζεστασιά της ηρεμεί τον ηλικιωμένο, κλείνει τα μάτια του και επανέρχεται στην σιωπή....
