Ο Σπίλμπεργκ για τον Στίβεν

Για περισσότερα από 50 χρόνια, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει σκηνοθετήσει ταινίες για όλα τα γούστα. Καρχαρίες, δεινόσαυρους, εξωγήινους φιλικούς και μη, πειρατές, κατασκόπους, στρατιώτες και ήρωες ιστορικούς και φανταστικούς. Δεν υπάρχουν πολλοί κινηματογραφιστές που μπορούν να φτάσουν το εύρος του. Ένα θέμα έχει αποφύγει ο Σπίλμπεργκ: τον ίδιο του τον εαυτό. Μέχρι τώρα. Το The Fabelmans, που βρίσκεται πλέον στις αίθουσες, είναι μια αφοπλιστικά και ενίοτε οδυνηρά προσωπική ταινία για μια οικογένεια που θυμίζει εκπληκτικά τους Σπίλμπεργκ. Είναι ένα πορτρέτο του δημιουργού ως νεαρού άνδρα που αφηγείται επίσης την ιστορία ενός γάμου υπό διάλυση. Ο Σάμι Φέιμπλμαν είναι ο μοναχογιός και μεγαλύτερο παιδί της Μίτζι και του Μπερτ, οι οποίοι μετακομίζουν από το Νιου Τζέρσεϊ στην Αριζόνα και στη συνέχεια στη Βόρεια Καλιφόρνια τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Καθώς ο Σάμι ανακαλύπτει την κινηματογραφική του κλίση γυρίζοντας ταινίες στο σπίτι, στο σχολείο και με την προσκοπική του ομάδα, γίνεται μάρτυρας της όλο και πιο βαθιάς δυστυχίας της Μίτζι και της αδυναμίας του Μπερτ να την αντιμετωπίσει. Το The Fabelmans οδηγεί τον Σπίλμπεργκ σε αχαρτογράφητα αφηγηματικά εδάφη, φέρνοντας τον αντιμέτωπο με ορισμένα επώδυνα οικογενειακά μυστικά, που έκρυβε ακόμα και από τον εαυτό του.

Την απόφαση να γυρίσει αυτήν την ταινία την πήρε στην πανδημία: «Είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου», λέει ο Αμερικανός σκηνοθέτης. «Συνήθιζα να μπαίνω στο αυτοκίνητό μου και να οδηγώ για ώρες – σε όλο το Λος Άντζελες, στην Pacific Coast Highway, στο Καλαμπάσας, κοντά στο Twentynine Palms. Και αυτό μου έδινε περισσότερο χρόνο να σκεφτώ τι συνέβαινε στον κόσμο. Άρχισα να σκέφτομαι ποια είναι η ιστορία που δεν έχω πει και θα ήμουν πολύ θυμωμένος με τον εαυτό μου αν δεν το έκανα. Ήταν πάντα η ίδια απάντηση κάθε φορά: η ιστορία των χρόνων που με διαμόρφωσαν, μεταξύ 7 και 18 ετών».

Στη συνέχεια αυτής της εξομολογητικής συνέντευξης περιγράφει το πώς επέλεξε τους ηθοποιούς που θα υποδύονταν τους γονείς του αλλά και τον ίδιο, πώς η σχέση του με την κάμερα τον βοήθησε να κερδίσει την εύνοια των δημοφιλών συμμαθητών του στο σχολείο, πώς οι γονείς του ήταν θεμελιωδώς αταίριαστοι, αλλά και το ποιο είναι το παρόν και το μέλλον του κινηματογράφου.
Μαζί 2os Τόμος Romano Scarpa, 50 Best Restaurants , Vogue και New York Times