Του Απόστολου Κουρουπάκη
Με τον Μάριο Ιωάννου κάναμε μία πολύ σύντομη κουβέντα σχετικά με τη νέα του δουλειά «WomanHood 3» σε παραγωγή της Theatre Tribe, που παρουσιάζει για τέσσερις παραστάσεις στο Συνεργείο στη Λεμεσό, στις 19 και 20 Φεβρουαρίου και στο Άρτος στη Λευκωσία, μετά από μία βδομάδα, στις 26 και 27 Φεβρουαρίου. Ο Μάριος Ιωάννου είναι από εκείνους τους ανθρώπους της Τέχνης που σε κάνουν να νιώθεις μια περίεργη αύρα, με ό,τι και αν καταπιαστούν. Στο «Womanhood» ο Μάριος σκηνοθετεί τέσσερις γυναίκες, οι οποίες θα εισπνεύσουν φως για να μεταδώσουν νοήματα ευαίσθητα. Μόνο και μόνο από αυτή τη φράση που επιλέγει ο Μάριος να χρησιμοποιήσει αντιλαμβάνεται κάποιος πως κάτι έξω από τα κοσμικά θα συμβεί. Το «Womanhood» είναι ένας φόρος τιμής στη μητέρα του δημιουργού, τη γυναίκα της ζωής του, και θέλοντας να δημιουργήσει κάτι από ψυχή καμωμένο, αφιερωμένο στις γυναίκες, γέννησε αυτό το έργο. Ο Μάριος με την ευαισθησία που τον διακρίνει μου λέει απλά, όταν κυνικά εγώ τον ρωτώ τι της χρωστάει: «Τη μάνα μου τη λέγανε Πηνελόπη, ήταν όμορφη και απόπνεε ρομαντισμό. Στην τράπεζα χρωστούσα. Τώρα όχι». Στο «Womanhood 3» θα παρουσιαστούν μονόλογοι από δημιουργούς όπως Ουίλιαμς, ο Κοκτώ, ο Ντάριο Φο επί σκηνής.
–Γι’ αυτή τη δουλειά σου αφορμή είναι η μητέρα σου... τι της χρωστάς;
– Τη μητέρα μου τη θυμάμαι με αγάπη μόνο και εμπνέομαι, μ’ έμαθε ν’ αγαπώ και να δημιουργώ. Έμαθε εμένα και την αδελφή μου Σύλβια να είμαστε όπως θέλουμε και χίλια τραγούδια και ποιήματα. Τη μάνα μου τη λέγανε Πηνελόπη, ήταν όμορφη και απόπνεε ρομαντισμό. Στην τράπεζα χρωστούσα. Τώρα όχι.
–Κάτι από ψυχή καμωμένο... τι κρύβει η ψυχή σου για τις γυναίκες;
–Κρύβει και φανερώνει γυναίκες.
–Κουβαλάμε όλοι μια γυναίκα μέσα μας, λες, τι σε κάνει να το πιστεύεις;
–Αν απαντήσω θα πουν πως έχω στερεότυπα στο νου. Δεν θέλω να πέσω στην παγίδα. Να πω μόνο πως την κρύβουμε όλοι μέσα μας, από τη στιγμή που γεννηθήκαμε συνειδητά ή όχι. Όλοι μα όλοι βγήκαμε από γυναίκα.
–Μπορεί ένας άντρας να δει τη γυναίκα στην ολότητά της ή αντικειμενικά;
–Δεν είμαι άντρας, δεν ξέρω. Νιώθω πιο γυναίκα.
–Φοβήθηκες μη γίνει η γυναίκα εξιδανικευμένο αντικείμενο θαυμασμού ή απλό αντικείμενο;
–Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ίσως να το κάνουν αυτό. Οι διαφημιστές. Ο αισχρός καπιταλισμός. Η φύση δεν έχει σχέση με αυτά.
–Τι είναι ζωή και τι θάνατος, Μάριε, έχεις απάντηση;
–Είναι δύο όψεις του ίδιου ονείρου.
–Με ποια σειρά θα έβαζες τις ομάδες Αγάπη-Ερωτισμός, Έρωτας-Αιώρηση, Ζωή-Μοναξιά, Θάνατος-Ελπίδα, Ελευθερία-Αναρχία και γιατί;
–Μ’ αρέσουν τόσο πολύ οι έννοιες αυτές. Μόνο που τις βλέπω γραμμένες χαίρομαι. Δεν θα τις έβαζα σειρά. Τις μπερδεύω γλυκά.
–Τι είναι αυτό που σου έμαθε η διαδρομή των οκτώ χρόνων;
–Μ’ έμαθε όλες τις γυναίκες που συνεργάστηκα για το συγκεκριμένο πρότζεκτ.
–Μιλάς για τη βιογραφία του έργου… γέννησες ένα παιδί, τι σου οφείλει;
–Έχω γεννήσει πολλά παιδιά. Σκέψεις, ιδέες, παραστάσεις είναι όντως σαν παιδιά αγαπημένα. Για να μπορούν να μεγαλώνουν όμορφα όμως θέλουν και ανθρώπους όμορφους γύρω τους. Ο τοκετός δεν αρκεί. Στη συγκεκριμένη παράσταση οι Χρυστάλλα Βάσου, Μαριάννα Δήμου, Σταύρη Κελλίρη και Χριστίνα Χαραλάμπους έδωσαν πνοή για ν’ ανθίσουν αυτά τα παιδιά. Από κοινού δημιουργία. Το Θέατρο θέλει συνέργειες ωραίες. Οφείλουμε από κοινού να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό στις παραστάσεις. Έτσι θα γιορτάσουν τα παιδιά μας.
–Ποιος είναι ο στόχος σου μέσα από αυτή την παράσταση;
–Να συγκινήσω καρδιές!
Συντελεστές
Επί σκηνής: Χρυστάλλα Βάσου Μαριάννα Δήμου, Σταύρη Κελίρη, Χριστίνα Χαραλάμπους.
Σκηνοθεσία: Μάριος Ιωάννου.
Σκηνικά Κοστούμια: Μάριος Ιωάννου, Άννα Τερέζα Ζίττη
Παραγωγή: Theatre Tribe
Παραστάσεις
Πολυχώρος Συνεργείο, Ελευθερίας 91. Λεμεσός. Σάββατο και Κυριακή, 19 και 20 Φεβρουαρίου, ώρα 8:00 μ.μ.
Άρτος, λεωφόρος Αγίων Ομολογητών 69, Λευκωσία. Σάββατο και Κυριακή 26 και 27 Φεβρουαρίου 20:00-21:00
Κρατήσεις: 99 28 69 08
