ΚΥΠΕ
Το Κυπριακό διάγει την πιο κρίσιμη περίοδο που βρέθηκε ποτέ, διολισθαίνει προς τη διχοτόμηση μέρα με τη μέρα και μπροστά σε αυτή την επικίνδυνη κατάσταση χρειάζεται να κινηθούμε εμείς προς την κατεύθυνση της λύσης, είπε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου σε ομιλία του στην ταφή των οστών των αδελφών Χαράλαμπου και Τάσου Χριστοφή Σιαμμά στον Ι.Ν. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Φικάρδου.
«Να αναλάβουμε στοχευμένες πρωτοβουλίες για άρση του αδιεξόδου και επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα πως πραγματικά θέλουμε λύση και επειγόμαστε για αυτή. Ότι θέλουμε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017», είπε ο κ. Στεφάνου, προσθέτοντας ότι «μόνο με την επίλυση του Κυπριακού θα αντιμετωπιστούν αποφασιστικά οι συνέπειες του εγκλήματος του ‘74 σε βάρος του λαού μας».
Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ άρχισε την ομιλία δηλώνοντας πως βρίσκεται στον Ι.Ν. με βαθιά αισθήματα συγκίνησης, αλλά «πρωτίστως με αισθήματα θυμού, οργής και αγανάκτησης» και αυτό «γιατί σήμερα αποδίδουμε την οφειλόμενη τιμή σε δυο ήρωες της πατρίδας μας που έπεσαν θύματα της θηριωδίας όχι των ξένων εισβολέων αλλά των Κύπριων πραξικοπηματιών», καθώς «τα δυο αδέλφια, τους δυο ήρωες της δημοκρατίας και των πανανθρώπινων αξιών, που τους δολοφόνησαν άγρια και τους πέταξαν σε σκουπιδότοπο, μαζί με δυο άλλους συναγωνιστές τους, όχι οι ξένοι εισβολείς, αλλά Κύπριοι υπάνθρωποι».
Ο Χαράλαμπος και ο Τάσος, είπε, επιστρέφουν σήμερα στον γενέθλιο τόπο τους, μετά από 48 χρόνια, για να ταφούν για 3η φορά. «Την πρώτη φορά πρόχειρα τους έθαψαν οι πραξικοπηματίες σε σκουπιδότοπο μετά την άγρια δολοφονία που διέπραξαν. Τη δεύτερη φορά, υπό το βάρος της ΕΟΚΑΒήτικης τρομοκρατίας, θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο στο κοιμητήριο του Άη Νικόλα στη Λεμεσό. Σήμερα, επιστρέφουν με πολλή προσπάθεια και μεγάλη χρονική καθυστέρηση στο χωριό τους, για να έχουν για πρώτη φορά μια κανονική ταφή, χωρίς όμως να ανταμώνουν με τους δικούς τους ανθρώπους».
Η όλη διαδικασία, ανέφερε, οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα με πρώτο και βασικότερο ότι «σε αυτό τον τόπο έγιναν φρικτά εγκλήματα. Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εγκλήματα κατά της πατρίδας μας. Και τα διέπραξαν όχι μόνο ξένοι. Αλλά και Κύπριοι», δεύτερο ότι «ο αγώνας του λαού μας ήταν εξαρχής προδομένος και άνισος», τρίτο ότι «όπου υπάρχει το θύμα, υπάρχει πάντα και ο θύτης και δεν μπορείς μπροστά στα εγκλήματα να είσαι και με το θύμα και με τον θύτη. Δεν γίνεται να καταδικάζεις την τουρκική εισβολή, χωρίς να καταδικάζεις αυτούς που την προκάλεσαν, αυτούς που έστρωσαν το χαλί για να εισβάλει η Τουρκία στην Κύπρο»
Δεν γίνεται, συνέχισε, «να καταδικάζεις το πραξικόπημα και να μην καταδικάζεις τους πρωταγωνιστές του, την ΕΟΚΑ Β’ και τη Χούντα» και αναφέρθηκε σε παραλογισμό που συνεχίζεται και «που φτάνει σε επίπεδα εμμονής και δογματικής περιχαράκωσης», λέγοντας πως δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά «η επιμονή πολιτικών δυνάμεων και υποψηφίων για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, τον εμπνευστή και ενορχηστρωτή των διχοτομικών σχεδιασμών σε βάρος της Κύπρου» και διερωτήθηκε «πώς είναι δυνατόν η πολιτεία να τιμά τους πεσόντες της αντίστασης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, αλλά μαζί με αυτούς να τιμά και όλους όσοι έστρεψαν τα όπλα τους σε βάρος της δημοκρατικής νομιμότητας;».
Πώς είναι δυνατόν, συνέχισε ο κ. Στεφάνου, «να υπερψηφίζονται κονδύλια, μόλις πρόσφατα, για ανέγερση μουσείου αφιερωμένου στον ολετήρα της Κύπρου Γρίβα;» και πρόσθεσε ότι «αυτό τον πολιτικό παραλογισμό, αυτή την ωμή παραχάραξη της ιστορίας όχι μόνο δεν θα την ακολουθήσουμε αλλά αντίθετα θα συνεχίσουμε, όπως κάνουμε από το 1974, να στεκόμαστε απέναντι», προτάσσοντας, θυμίζοντας και επιμένοντας στην ιστορική αλήθεια.
Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ είπε ότι «η ιστορία των αδελφών Χριστοφή, του Χαράλαμπου και του Τάσου, δεν αποτελεί δυστυχώς το μόνο αιματοβαμμένο επεισόδιο της παραφροσύνης και της θηριωδίας των πραξικοπηματιών του μαύρου Ιούλη του ‘74. Παρόμοια εξέλιξη είχαν και οι ιστορίες πολλών άλλων αντιστασιακών νέων κατά την πραξικοπηματική περίοδο», ενώ συνεχίζοντας είπε ότι «οι δολοφόνοι και οι συμμέτοχοι στη δολοφονία των τεσσάρων ηρώων στον Άγιο Τύχωνα είναι γνωστοί. Μετά από πολλές προσπάθειες των οικογενειών, των συγγενών και του ΑΚΕΛ, οι δολοφόνοι προσήχθησαν στη δικαστήριο, αλλά δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Στεφάνου είπε ότι στην άρνηση απόδοσης δικαιοσύνης με την τιμωρία των ενόχων προστίθεται και η προσπάθεια νομιμοποίησης του εγκλήματος και αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους, «από τη μια με τις ενοχηστρωμένες προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας και αποενοχοποίησης του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’. Και από την άλλη με την άγονη παρέλευση του χρόνου και τη μονιμοποίηση της κατοχής και της διχοτόμησης τόσο επί του εδάφους όσο και στη συνείδηση του κόσμου».
Μόνο με την επίλυση του Κυπριακού θα αντιμετωπιστούν αποφασιστικά οι συνέπειες του εγκλήματος του ‘74 σε βάρος του λαού μας. «Μόνο έτσι θα δικαιωθεί η θυσία όλων όσοι αγωνίστηκαν και έπεσαν το μαύρο εκείνο καλοκαίρι για τη δημοκρατία και την ελευθερία αυτής της πικρίας χώρας, της Κύπρου μας. Μόνο έτσι θα δικαιωθεί η θυσία των ηρώων μας Χαράλαμπου και Τάσου, αλλά και όλων των υπόλοιπων μαχητών της αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία και τη νομιμότητα», κατέληξε.
