Της Μαρίνας Οικονομίδου
Στην παραδοχή πως έχει τρωθεί το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς προχωρά ο υποψήφιος βουλευτής του ΑΚΕΛ Άριστος Δαμιανού, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, πως το προσωπικό παράδειγμα των ηγετικών στελεχών πόρρω απέχει από το βιογραφικό μιας κυβέρνησης και ενός κυβερνώντος κόμματος που ανήγαγαν τη θεσμική διαπλοκή σε επίσημη πολιτική. Ο ίδιος θεωρεί πως οι βουλευτικές θα είναι εφαλτήριο για προοδευτική αλλαγή με μπροστάρη το ΑΚΕΛ και απαντά για το κατά πόσο το κόμμα χρειάζεται ανανέωση προσώπων.
–Σε τρεις γραμμές ποια είναι η πεμπτουσία της Αριστεράς;
–Η Αριστερά οφείλει να σπρώχνει την κοινωνία μπροστά. Να διεκδικεί προς όφελος των πολλών, να προασπίζεται κοινωνικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες και να οραματίζεται μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και δικαιοσύνης.
–ΣΑΠΑ, Δρομολαξιά, Τζιοβάνης. Μπορεί το ΑΚΕΛ να μιλάει ακόμα για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς;
–Όντως έχει τρωθεί το ηθικό μας πλεονέκτημα. Ωστόσο, η συλλογική μας δράση και το προσωπικό παράδειγμα των ηγετικών στελεχών, πόρρω απέχει από το βιογραφικό μιας κυβέρνησης και ενός κυβερνώντος κόμματος που ανήγαγαν τη θεσμική διαπλοκή σε επίσημη πολιτική.
–Είστε επικεφαλής του Γραφείου Νομικών του ΑΚΕΛ. Πρόσφατη δημοσκόπηση της «Κ», ωστόσο, καταδεικνύει πως οι θέσεις σας δεν πείθουν τους πολίτες στην πάταξη της διαφθοράς. Ως επικεφαλής του γραφείου πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
–Δεν κυβερνούμε για να μπορούμε να επιβάλουμε πολιτικές ή για να οδηγήσουμε διεφθαρμένους ενώπιον της δικαιοσύνης. Τούτου λεχθέντος, δεκάδες προτάσεών μας έγιναν νόμοι και βελτίωσαν ουσιαστικά το πλαίσιο λογοδοσίας και διαφάνειας στην Κύπρο.
–Γίνονται επαναστατικές αναφορές συχνά από το ΑΚΕΛ, ωστόσο, δεν βλέπουμε ριζοσπαστικές προτάσεις και θέσεις. Να υποθέσουμε πως το κόμμα περιορίζεται σε «επαναστατική γυμναστική»;
–Καταθέτουμε και ριζοσπαστικές προτάσεις, όπως τον περιορισμό θητειών αξιωματούχων, τη δήμευση περιουσίας μέσω του «πόθεν έσχες», τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών κ.ά. Σε κάποιες από αυτές τις προτάσεις συναντήσαμε την αντίδραση του κατεστημένου, όπως λ.χ. η θέση μας για διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας, το σύμφωνο πολιτικής συμβίωσης κ.ά. Οι σύγχρονες επαναστάσεις είναι πολιτικές και αποτελούν το άθροισμα πολλών κοινωνικών διεργασιών. Δεν πέφτουν από τα δέντρα σαν ώριμα μήλα, όπως λέχθηκε κάποτε.
–«Η ιστορία φαίνεται να είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε διάγνωσης του τι πήγε στραβά και ίσως να μην είναι και άσχετη με τη θεραπεία», λέει ο Χομπσμπάουμ. Στην περίπτωση της διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ, τι πήγε λάθος τελικά;
–Οχτώ χρόνια κυβερνά ο ΔΗΣΥ και είναι αυτός που κρίνεται σήμερα, λαμβάνοντας απροβίβαστο. Ωστόσο, δεν έχω δυσκολία να πω ότι σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και ανήκοντας στην Ευρωζώνη, ενδεχομένως τότε να μην εκτιμήθηκαν έγκαιρα οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης, η οποία στην περίπτωση της Κύπρου ήταν πρωτίστως τραπεζική.
–Είτε γιατί γίνεται πόλεμος από το σύστημα είτε γιατί δεν ξέρει, τελικά η Αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει;
–Η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει, γιατί έχει πρόταση και όραμα για την Κύπρο. Οι βουλευτικές θα αποτελέσουν εφαλτήριο για προοδευτική αλλαγή με μπροστάρη το ΑΚΕΛ. Πρέπει να μπει ένα τέλος στην κατρακύλα της διαφθοράς και να μπούμε σε μια πορεία εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού.
–Παρά τη μεγάλη φθορά την οποία υπέστη η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ λόγω διαφθοράς, το ΑΚΕΛ δεν έχει καταφέρει ακόμα να κεφαλαιοποιήσει. Είναι ίσως καιρός για μία ολική ανανέωση προσώπων;
–Κατά πόσο το ΑΚΕΛ θα κεφαλαιοποιήσει θα κριθεί την ημέρα των εκλογών. Η ανανέωση είναι αναγκαία διαδικασία, σύμφυτη με τη λειτουργία του ΑΚΕΛ. Εξάλλου ανανεώθηκε δραστικά και η Κεντρική Επιτροπή και η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Και τώρα πρέπει να έχουμε νέα πρόσωπα, άντρες και γυναίκες.
–Τον Ιούνιο θα γίνει το εκλογικό συνέδριο του κόμματος. Σας ενδιαφέρει η Γενική Γραμματεία του κόμματος;
–Στο ΑΚΕΛ κάθε ηγετικό στέλεχος έχει τη θέση και τον ρόλο του. Δεν μπορούν να γίνουν όλοι γενικοί γραμματείς. Εξάλλου, έχουμε γενικό γραμματέα και ο καθένας είναι ελεύθερος στο Συνέδριο να τοποθετηθεί για κάθε ζήτημα.
–Συνολικά, 200 χρόνια καπιταλισμού και υπήρξε μεγάλη πρόοδος της ανθρώπινης κοινωνίας σε επίπεδο τεχνολογίας, παραγωγής κ.ο.κ. Τελικά ο καπιταλισμός δεν είναι όσο κακός υποστηρίζετε;
–Μα ο πρώτος που αναγνώρισε ότι ο καπιταλισμός ήταν προοδευτικότερος της φεουδαρχίας ήταν ο Μαρξ. Όμως ο καπιταλισμός και το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του δεν μπορεί να είναι «το τέλος της ιστορίας», διότι αναπαράγει την κοινωνική ανισότητα.
–Σε ποιο πολιτικό φιλόσοφο επανέρχεστε πέραν του Μαρξ;
–Συχνά ανατρέχω στον Αριστοτέλη. Θεωρώ ότι καθόρισε την πολιτική φιλοσοφία και επιστήμη. Τα «Ηθικά Νικομάχεια» και τα «Πολιτικά», η ανάλυσή του για την ηθική, τη δικαιοσύνη και τις εξουσίες, έχουν διαχρονική αξία. Μελετώ από τα φοιτητικά μου χρόνια ανελλιπώς κλασικούς όπως ο Ρουσσώ και πιο σύγχρονους όπως οι Γκράμσι, Φουκώ και Τσόμσκι.
–Το ελπιδοφόρο πρόσωπο της Αριστεράς για σας, είναι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, η Τζασίντα Άρντεν ή ο Ούγκο Τσάβες;
–Το ελπιδοφόρο πρόσωπο της Αριστεράς είναι ο κάθε νέος άνθρωπος που θέλει να οργανωθεί για να διεκδικήσει. Για εργασία με δικαιώματα, για ζωή με αξιοπρέπεια. –Σε ποιο βιβλίο επανέρχεστε συχνά; –Ξαναδιαβάζω λογοτεχνικά βιβλία που μού άφησαν κάποιο αποτύπωμα όπως ο μαγικός ρεαλισμός του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στο «Εκατό Χρόνια Μοναξιά» και η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Επανέρχομαι στην ποίηση του Σεφέρη, του Νερούδα, του Ρίτσου, στον ανατρεπτικό λόγο του Όσκαρ Ουάιλντ και στη σοφία του Βάρναλη. Ως εργαλείο ανάλυσης πολλές φορές ανέτρεξα στο βιβλίο του Φρίντριχ Ένγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους». Και ασφαλώς σε πολλά βιβλία του δικαίου και κυρίως του διεθνούς δικαίου. Για χάρη του γιου μας Άρη, θα έχουμε διαβάσει μαζί από 3-4 φορές τη βιογραφία του Μέσι και του Πελέ…
–Ποια θα είναι η πρώτη πολιτική πράξη που θα κάνετε εάν επανεκλεγείτε;
–Αν και είναι πολλά τα ανοικτά θέματα, αν επανεκλεγώ, η ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου για το «πόθεν έσχες» και για τη σύγκρουση συμφέροντος αποτελούν προτεραιότητα. Όπως και η νομοθετική επαναφορά κοινωνικών δικαιωμάτων που αφαιρέθηκαν βίαια από τους νόμους των μνημονίων.
