Kathimerini.com.cy
Πριν από δέκα χρόνια το πολιτικό σκηνικό μύριζε μπαρούτι, καθώς στο ΔΗΚΟ εκτυλισσόταν ένας άνευ προηγουμένου εσωκομματικός πόλεμος που επηρέαζε αναπόφευκτα το μέλλον αλλά κυρίως τη σύνθεση της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος ετοιμαζόταν να αμφισβητήσει τον τότε Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Μάριο Καρογιάν με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο στρατόπεδα. Αυτό των καρογιανικών-κυπριανικών και εκείνων που ακολουθούσαν τυφλά την πολιτική Τάσσου Παπαδόπουλου υπό την καθοδήγηση πλέον του Νικόλα. Η πόλωση βρισκόταν στο ζενίθ με ανταλλαγή χαρακτηρισμών ένθεν και ένθεν την δημόσια αντιπαράθεση σε ψηλούς τόνους και ένα άνευ προηγουμένου παρασκήνιο ανταλλαγής στρατοπέδων. «Το ΔΗΚΟ αποτελούσε πάντα ένα καλό πρωτοσέλιδο» παραδεχόταν στην «Κ» κομματικό στέλεχος. Τι μεσολάβησε συνεπώς μέσα σε δέκα χρόνια ώστε το εκλογικό συνέδριο να αποτελεί υποσημείωση και το ενδιαφέρον των στελεχών να είναι ανύπαρκτο; Μία σειρά διαγραφών πρωτοκλασάτων στελεχών, η επικράτηση συγκεκριμένης τάσης εντός του κόμματος και η δημιουργία ενός νέου κόμματος, της ΔΗΠΑ που προήλθε από τα σπάργανα του ΔΗΚΟ. Σήμερα ο Νικόλας Παπαδόπουλος διεκδικεί για τρίτη συνεχόμενη θητεία την Προεδρία του κόμματος χωρίς ανθυποψήφιο. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πλήρης επικράτησή του, ωστόσο η δεύτερη ανάγνωση καταδεικνύει πως το ΔΗΚΟ είναι ένα κόμμα που ναι μεν ομοιογενοποιείται, αλλά και που διαρκώς συρρικνώνεται.
Διαβάστε το ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
