Η νεκρή ζώνη ως πεδίο κρίσεων

Όταν πριν από τέσσερις μήνες, στα τέλη Αυγούστου, ειρηνευτές της ΟΥΝΦΙΚΥΠ δέχονταν βίαιη επίθεση, εντός της νεκρής ζώνης στην Πύλα, από πλήθος Τουρκοκυπρίων, το βίντεο της επίθεσης όχι μόνο έγινε viral αλλά αποτελούσε και το σοβαρότερο σκηνικό έντασης εντός της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα έξι χρόνια που διαρκεί το αδιέξοδο, μετά το Κραν Μοντανά, στο Κυπριακό. Η ένταξη της νεκρής ζώνης, διαχρονικά σε περιοχές όπως τα Στροβίλια, η Πύλα ή ο Άγιος Δομέτιος, σε ένα πεδίο δυνητικών κρίσεων μεταξύ Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και Άγκυρας δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση κάτι νέο. Αν το γεγονός στην Πύλα, με τη διέλευση δρόμου μεταξύ Άρσους – Πύλας, υπήρξε ωστόσο «σημειακή κρίση» που οδήγησε σε ένα breakthrough συμφωνίας για την περιοχή –σε εκκρεμότητα–, η επάνοδος των τουρκικών κατοχικών αρχών με το συμβάν τοποθέτησης κάμερας σε οικία επί της νεκρής ζώνης στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας δείχνει να επαναφέρει ένα μοτίβο αμφισβήτησης του στάτους κβο εκ μέρους Τατάρ και Άγκυρας, που σε μια κρίσιμη συγκυρία για το ζήτημα άρσης του αδιεξόδου στο Κυπριακό όχι μόνο δυσκολεύει τα πράγματα αλλά επαναφέρει, «επί του πεδίου», αλλά και διπλωματικά, πολλαπλές σημειολογίες.