Kathimerini.com.cy
Με καθυστέρηση 16 χρόνων και μετά από... τυχαία ενημέρωση του Τμήματος Περιβάλλοντος για τη «βόμβα» σε αστική περιοχή, ολοκληρώθηκε την περασμένη Τετάρτη η τριήμερη απομάκρυνση περίπου 14 τόνων επικίνδυνων χημικών αποβλήτων από το πρώην εργοστάσιο Astrasol στα Λατσιά - το ποια αρμόδια αρχή όφειλε να είναι ενήμερη και να ενεργήσει όλο αυτό το διάστημα, είναι ένα ζήτημα χαμένο στις διαδικασίες που ακολούθησαν μετά το 2009, όταν έκλεισε το εργοστάσιο και το περιεχόμενό του, σύμφωνα με τους αρμοδίους, «ξεχάστηκε», καταδεικνύοντας τα κενά του συστήματος ελέγχου και ασφάλειας. Στο αδιέξοδο της πυκνοκατοικημένης οδού Θεμιστοκλή Τσάτσου οι μεγάλες μεταλλικές πόρτες και οι πύλες του Astrasol έχουν κλείσει και πάλι ερμητικά. Το ίδιο ισχύει και για την ίδια την υπόθεση, η οποία αφορά την έκθεση των κατοίκων στην τοξική ουσία διχλωρομεθάνιο για αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα να προκληθούν καρκινογενέσεις; Σαφώς όχι.
Οι 22 οικογένειες της περιοχής, που είχαν κινηθεί νομικά περιμένουν –στο μεταξύ ορισμένοι έχουν φύγει από τη ζωή– ακόμη τη δικαίωση από το κράτος, ενώ η απόφαση του ΕΔΑΔ, όπου κατέφυγαν εναντίον της κυβέρνησης, είναι προ των πυλών, για να καθορίσει τις παραπέρα εξελίξεις. Τι σηματοδοτεί πλέον για την κυπριακή πραγματικότητα, αλλά και διεθνώς, όπως θα αναφερθεί σε αυτό το ρεπορτάζ, το Astrasol; 16 χρόνια μετά τι διδαχθήκαμε, ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη εις βάρος των σημερινών και επόμενων γενιών; Οι δομές του κράτους σε ποιο βαθμό έχουν αφυπνισθεί; Άραγε συνεχίζουν να υπάρχουν και άλλες εν δυνάμει περιπτώσεις Astrasol και πώς τις διαχειρίζεται το κράτος;
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Παύλου Νεοφύτου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
