Kathimerini.com.cy
Για τον Μπραντ Σμιθ ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι σαν τον Ισπανικό Εμφύλιο. Τότε είχαν δοκιμαστεί για πρώτη φορά τα αεροσκάφη σε συνδυασμό με τον στρατό και τα άρματα. Τώρα, στην Ουκρανία, δοκιμάζεται ο συνδυασμός του συμβατικού και του ηλεκτρονικού πολέμου. Ο πρόεδρος της Microsoft εξηγεί με λεπτομέρειες τη συμμετοχή του τεχνολογικού κολοσσού του οποίου ηγείται στις «ψηφιακές» μάχες, στο πλευρό της Ουκρανίας. Μιλάει όμως και για τα σχέδια της εταιρείας στην Ελλάδα – επενδυτικά, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά. Και δικαιολογεί την αισιοδοξία για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. ∆εν κρύβει την ανησυχία του για τον τρόπο που εξακολουθούν να λειτουργούν οι πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων. Κι όταν ερωτάται για τις συνέπειες που θα έχει στο Twitter η απόκτησή του από τον Ελον Μασκ, απαντάει σιβυλλικά: «∆εν είχα εγώ δικαίωμα ψήφου…».
– Θυμάμαι, όταν συναντηθήκαμε τελευταία φορά πριν από δύο χρόνια, ήσασταν πολύ ανήσυχος για την πορεία της δημοκρατίας και το μέλλον της. Τώρα ανησυχείτε περισσότερο ή λιγότερο;
– Νομίζω ότι με κάποιον τρόπο υπάρχει μεγαλύτερος λόγος ανησυχίας σήμερα. Συνεχίζουμε να βλέπουμε τους πολιτικούς κύκλους σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο να διακρίνονται από όλο και μεγαλύτερη πόλωση και θεωρώ ότι αυτό είναι μια πρόκληση. Αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο εμείς, στη Microsoft, έχουμε επικεντρωθεί περισσότερο, είναι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι κυβερνοεπιθέσεις των εθνικών κρατών έχουν πλέον συνδεθεί με τη χρήση της τεχνολογίας με σκοπό την εκμετάλλευση της εξάπλωσης της προπαγάνδας. Το πρόσωπο που με έκανε να εστιάσω την προσοχή μου σε αυτή τη σύμπτωση –και ίσως κατά ειρωνικό τρόπο– ήταν ο πρόεδρος Ζελένσκι. Και αυτό πριν από τον πόλεμο. Συζητούσα μαζί του για το τι έβλεπε να κάνουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία σε σχέση με τις εκστρατείες παραπληροφόρησης σχετικά με τα εμβόλια. Και έτσι αυξήσαμε σημαντικά τις δυνατότητές μας, προχωρήσαμε σε μια εξαγορά, τώρα έχουμε δεδομένα. Μπορείτε να δείτε κάποια από αυτά στην έκθεση που δημοσιεύσαμε σχετικά με την υπεράσπιση της Ουκρανίας στις 22 Ιουνίου του τρέχοντος έτους. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για εσωτερική πόλωση. Πρόκειται για σκόπιμες προσπάθειες εθνικών κρατών από χώρες όπως η Ρωσία ή το Ιράν, να σπείρουν αυτή τη διχόνοια και τη διαφωνία και την έλλειψη εμπιστοσύνης. Πρόκειται για μια αρκετά τοξική και δυνητικά επικίνδυνη συνταγή. Στο τέλος, πιστεύω ότι θα το ξεπεράσουμε, αλλά δεν θα ξέρουμε πραγματικά, μέχρι να φθάσουμε στα μέσα αυτής της δεκαετίας, αν θα τα καταφέρουμε κατά τρόπο που να μας δίνει μακροπρόθεσμη εμπιστοσύνη.
Διαβάστε τη συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
