Kathimerini.gr
της Ελβίρα Κρίθαρη
«Θα σε βρω Aσαντ. Oπου και αν είσαι στη Ρωσία, θα σε βρω. Δεν μπορείς να κρυφτείς». Δεν είναι ούτε 25 χρόνων ο νεαρός άντρας που ζητάει να μιλήσει στην τηλεοπτική κάμερα, η οποία καταγράφει τους πανηγυρισμούς στην πλατεία Αμαγουιγίν της Δαμασκού για την πτώση του Ασαντ.
Τρίτη ημέρα μετά την ανατροπή του καθεστώτος στη Συρία, και η ατμόσφαιρα παραμένει το ίδιο πανηγυρική. Ο νεαρός άντρας βρίσκει τελικά το θάρρος να εκτοξεύσει δημόσια απειλές εναντίον του πρώην Σύρου δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ. Το πλήθος νεαρών Σύρων τριγύρω του ξεσηκώνεται. Μιλούν όλοι με τη σειρά, όσοι γνωρίζουν αγγλικά και ευχαριστούν το άγνωστο σε αυτούς Μέσο που τους δίνει ένα βήμα.
Τα συνθήματα δεν σταματούν. «Δόξα στον Αλ Γκολάνι», ηχεί συχνά με μία φωνή από το συγκεντρωμένο πλήθος. «Θα ζήσουμε τώρα πια όλοι μαζί. Ολοι οι Σύροι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, Εβραίοι, όλοι. Είμαστε ένα», λέει άλλος νέος άντρας σε άπταιστα αγγλικά. Η νεολαία της Συρίας αισθάνεται πως βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική συγκυρία. Σε κάποιο άλλο σοκάκι της πόλης, τη δεύτερη μέρα μετά την πτώση του Ασαντ, ένας ακόμα 20χρονος που ρωτήσαμε πώς βλέπει το μέλλον της Συρίας μετά την κατάληψη της εξουσίας από ομάδες ανταρτών της αντιπολίτευσης, μας είπε: «Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον της χώρας. Ξέρω μόνο ότι εγώ έχω τώρα πια μέλλον».
Αντάρτες και μικρά παιδιά πανηγυρίζουν μετά την πτώση Ασαντ στους δρόμους της Δαμασκού. pic.twitter.com/ap7EIAXHZM
— Kathimerini_Web (@KathimeriniWeb) December 11, 2024
Οπλα στους δρόμους
Σε όλη την επικράτεια της πρωτεύουσας επικρατεί κινητικότητα. Πυροβολισμοί στον αέρα σε ανύποπτο χρόνο, σημαίες που αλλάζουν χρώμα, αντικαθιστώντας την κόκκινη ρίγα με μια πράσινη, για να σηματοδοτηθεί η πτώση του καθεστώτος. Μια μητέρα σηκώνει στην αγκαλιά το μικρό παιδί της και το βάζει να πατήσει πάνω σε μια ξεχαρβαλωμένη πινακίδα που αναγράφει το όνομα του αδελφού του Μπασάρ Αλ Ασαντ. Περνούν και άλλοι για να ποδοπατήσουν την πινακίδα, σαν σε τελετουργία.
Λίγο πιο πέρα μητέρες παροτρύνουν τα παιδιά να φωτογραφηθούν δίπλα στους ένοπλους αντάρτες που περιφρουρούν την πλατεία Αμαγουιγίν. Εκείνοι τους δίνουν να κρατήσουν τα όπλα τους, που είναι πλήρως λειτουργικά και χαμογελάνε όλοι τους: και τα μικρά παιδιά, και οι αντάρτες πίσω από τις μπαλακλάβες.
Αυτοί οι ένοπλοι ανήκουν στους δύο βασικούς πόλους της αντιπολίτευσης που έριξαν το καθεστώς Ασαντ: στην ισλαμιστική οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ, που αποτελεί και την κυρίαρχη δύναμη με ηγέτη τον Αλ Γκολάνι, και σε άλλες ομάδες όπως αυτή του Συριακού Εθνικού Στρατού, η οποία υποστηρίζεται στρατιωτικά και οικονομικά από την Τουρκία. Σε ένα από τα σημεία που συγκεντρώνονται οι αντάρτες τους προσεγγίσαμε για να μας μιλήσουν για την κατάληψη της Δαμασκού. Το μέλος του Συριακού Εθνικού Στρατού που μίλησε στην «Κ» μοίρασε πριν καραμέλες στα παιδιά που συγκεντρώνονταν γύρω του, για να τους ζητήσει να παραμείνουν στο κάδρο όσο θα έδινε τη συνέντευξη.
Η κρίση του ψωμιού
Παρά τους πανηγυρισμούς που διεισδύουν σε κάθε απόμερο σοκάκι της συριακής πρωτεύουσας, στην αγορά τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Ενώ συζητάμε με ντόπιους για τη νέα πολιτική συγκυρία της χώρας, μια γυναίκα διακόπτει για να προσγειώσει την κουβέντα στον αμείλικτο αγώνα της επιβίωσης. «Πριν είχαμε μία ώρα ρεύμα την ημέρα, τώρα καθόλου», λέει. «Δεν υπάρχουν καύσιμα, δεν υπάρχει νερό. Δεκατέσσερις μερίδες ψωμιού κόστιζαν 1.500 λίρες. Σήμερα την ίδια ποσότητα την παίρνουμε με 4.000. Eχω μια μεγάλη οικογένεια και για το ψωμί μας πρέπει να πληρώσουμε 14.000 συριακές λίρες. Ας φυλάξει ο Θεός τη χώρα», λέει σύντομα και φεύγει.
Η περαιτέρω υποτίμηση του συριακού νομίσματος μείωσε απότομα την αγοραστική δύναμη των κατοίκων, που αδυνατούν να προμηθευτούν πια βασικά είδη. Ο εμφύλιος πόλεμος, που έληξε θεωρητικά με την πτώση του Ασαντ, άφησε τη Συρία ρημαγμένη και εξαρτώμενη από εισαγωγές, ενώ ταυτόχρονα ισχύουν ακόμα κυρώσεις και περιορισμοί.
