ΠΗΓΗ: Reuters
Ο καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,7 Ρίχτερ που σημειώθηκε την Παρασκευή στην περιοχή Σαγκάινγκ της Μιανμάρ, κοντά στην πόλη Μανταλέι, προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στη χώρα και έγινε αισθητός στην Ταϊλάνδη, εγείροντας ερωτήματα για τη σεισμική τρωτότητα της περιοχής και τον βαθμό προετοιμασίας των υποδομών.
Γιατί η Μιανμάρ είναι σεισμικά ευάλωτη
Η Μιανμάρ βρίσκεται επάνω σε ένα από τα πλέον ενεργά σεισμικά ρήγματα παγκοσμίως, στο όριο ανάμεσα στην ινδική και την ευρασιατική τεκτονική πλάκα.
Οπως εξηγεί η καθηγήτρια σεισμολογίας στο University College London, Τζοάνα Φορ Γουόκερ, οι δύο πλάκες κινούνται παράλληλα με διαφορετικές ταχύτητες, προκαλώντας σεισμούς τύπου «οριζόντιας μετατόπισης» (strike-slip), οι οποίοι, αν και συνήθως είναι λιγότερο ισχυροί από εκείνους των υποθαλάσσιων «ζωνών καταβύθισης», μπορούν να φτάσουν σε μέγεθος 7 έως 8 Ρίχτερ.
Η περιοχή της Σαγκάινγκ είχε χτυπηθεί και στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο τον σεισμό των 6,8 Ρίχτερ το 2012, που προκάλεσε τουλάχιστον 26 θανάτους.
Ωστόσο, ο σεισμός της Παρασκευής είναι πιθανόν ο ισχυρότερος που έχει πλήξει την ενδοχώρα της Μιανμάρ εδώ και 75 χρόνια, σύμφωνα με τον καθηγητή Μπιλ ΜακΓκουάιρ, επίσης από το UCL.
Η ζημιά από το βάθος – ή μάλλον την απουσία του
Ο σεισμός ήταν εξαιρετικά επιφανειακός, με εστιακό βάθος μόλις 10 χλμ., όπως ανέφερε η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS). Αυτό ενίσχυσε δραματικά τις επιπτώσεις του.
«Επειδή το επίκεντρο ήταν τόσο ρηχό, τα σεισμικά κύματα δεν εξασθένησαν κατά την άνοδό τους στην επιφάνεια. Τα κτίρια δέχθηκαν το πλήρες εύρος της δόνησης», εξηγεί ο Ρότζερ Μάσον, ερευνητής στο Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο.
Προσθέτει ότι δεν πρέπει να δίνεται έμφαση μόνο στο επίκεντρο, καθώς τα σεισμικά κύματα διαδίδονται κατά μήκος ολόκληρης της γραμμής του ρήγματος.
Η ανεπάρκεια υποδομών
Η πρόβλεψη της USGS για πιθανές απώλειες από 10.000 έως 100.000 ανθρώπους και οικονομικές ζημίες που θα μπορούσαν να φθάσουν έως και το 70% του ΑΕΠ της Μιανμάρ αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Σύμφωνα με τον Μάσον, οι υποδομές στην περιοχή του Σαγκάινγκ –ιδίως κοντά στην πολυπληθή Μανταλάι– δεν είχαν σχεδιαστεί για να αντέχουν τόσο ισχυρές δονήσεις, καθώς η σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή ήταν σπάνια τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός εκεί είχε σημειωθεί το 1956.
«Το μεγαλύτερο μέρος της σεισμικής δραστηριότητας στη Μιανμάρ βρίσκεται δυτικότερα. Αυτή η ζώνη ρήγματος διατρέχει το κέντρο της χώρας και οι συνέπειες είναι ορατές», σημείωσε.
