Του Ονασαγόρα
Όπως σας είχα ήδη αναφέρει το ΑΚΕΛ ετοιμάζει ψηφοδέλτιο για τις επερχόμενες εκλογές με πολλά μη κομματικά άτομα, (ενώ κάποια, αν και κανείς δεν θα το παραδεχθεί, βρίσκονται στις παρυφές του αντιακελισμού). Το επιβεβαίωσε με δηλώσεις του αυτή τη βδομάδα ο κύριος Στεφάνου. Προφανώς η καλή συγκομιδή ψήφων που σημείωσε ο Μαυρογιάννης έχει γλυκάνει τους συντρόφους όμως αυτή τη φορά τα πράγματα πιθανόν να μην είναι τόσο ρόδινα για το πρώην κόκκινο κόμμα.
Η δε στάση του κόμματος σχετικά με την παράτυπη μετανάστευση -που βρίσκει μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ με έντονες διαφωνίες- δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τους ψηλούς σε εκλογικό ποσοστό στόχους που είχε θέσει η Ηγεσία και προκαλεί εσωκομματικούς τριγμούς που η σιδερένια πειθαρχία του κόμματος προσπαθεί να αποσιωπήσει ώστε να μην υπάρξουν διαρροές των διαφωνιών. Διότι μπορεί να έχουμε το βλέμμα στο μέλλον αλλά ταυτόχρονα το έχουμε και σε τυχόν αντιφρονούντες. Εξάλλου παρά τη σχετική απόφαση, οι έμμισθοι του κομματικού στρατού δεν έχουν ακόμη μειωθεί. Στην Σιβηρία αδελφές μου, στην Σιβηρία.
Ο κομμουνισμός είναι ο εκφυλισμός ενός ονείρου δικαιοσύνης. Αντλάι Στήβενσον
Το ΑΚΕΛ αποφάσισε επίσης να πολεμήσει τον ρατσισμό (που σύμφωνα με τις απόψεις του κόκκινου κόμματος εμπεριέχει η ρητορική του ΕΛΑΜ) με την…αμφιλεγόμενη μέθοδο του να αποκλείει τα στελέχη του από το να παρευρεθούν σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση ευρίσκονται προσκεκλημένα και στελέχη του ΕΛΑΜ. Τι να πω σύντροφοι, επιτρέψετε μου να αμφιβάλλω για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου σας. Η λύση του στυλ “πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι” θυμίζει περισσότερο σοβιετικές πρακτικές και όχι ουσιαστικό μέτρο αντιμετώπισης του ρατσισμού.
Η πραγματική λύση Σύντροφοι είναι οι απαντήσεις στα επιχειρήματα του οποιουδήποτε ΕΛΑΜ με καλύτερα και σε πιο υγιείς βάσεις επιχειρήματα. Τόσο απλό. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Και παρόλο που είναι αξιέπαινη η άνευ όρων αντιρατσιστική ρητορική του κόμματος, η αδιαφορία του απέναντι στους ορατούς κινδύνους της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης εγκυμονεί κινδύνους που μπορεί να εκκολαφθούν στις κάλπες σαν δυσάρεστα αποτελέσματα.
Είναι μάλλον καιρός να εξηγήσει κάποιος στην Εζεκία Παπαϊωάννου πως δεν μπορείς να αγνοείς τις ανησυχίες της τοπικής κοινωνίας για χάρη ενός προβληματικού και αναχρονιστικού διεθνισμού. Η πολυδιαφημιζόμενη ανανέωση δε μπορεί να περιορίζεται μόνο στα σλόγκαν και τα λογότυπα. Χρειάζονται και ριζικές τομές στην ξεπερασμένη -σε πολλά σημεία- κοσμοθεωρία του ΑΚΕΛ. Αν το πρώην κόκκινο -και νυν “ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ”- κόμμα δεν προσαρμόσει την ρητορική και την μεθοδολογία του στις σύγχρονες πραγματικότητες, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακουστεί ξανά το διαχρονικό ερώτημα QUO VADIS AKEL?
