Του Ονασαγόρα
Χθες είχαμε μια από τις πιο αμφίρροπες ψηφοφορίες που έγιναν ποτέ στην κυπριακή βουλή. Οι βουλευτές κλήθηκαν να ψηφίσουν στην πρόταση του ΑΚΕΛ για έκτακτη φορολόγηση των κερδών των Τραπεζών. Το ντέρμπι έληξε ισόπαλο και χρειάστηκαν παράταση και πέναλτι για να κερδίσουν τελικά οι Τράπεζες. Ήταν μια ψηφοφορία μεγάλη κι ανθρώπινη, παρόλο που οι καχύποπτοι τραγουδούσαν «μα το ντέρμπυ είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο κι εσύ ντύνεσαι με κόκκινα κασκόλ».
Ο άνθρωπος που για πολλά χρόνια στη Βουλή είχε συνδέσει το όνομά του με τις Τράπεζες (με τον ίδιο συχνά να τις επικρίνει αλλά με τους επικριτές του να ισχυρίζονται πως κατά βάθος τις προστάτευε), η θρυλική αλεπού της Aργάκας, ήταν χθες ο μεγάλος απών από τα έδρανα της Βουλής. Βρισκόταν στην Αρμενία για να στηρίξει τις προσπάθειες της Αλεπούς του Αρχαγγέλου, του Πρόδρομου Πετρίδη και του ΑΠΟΕΛ, να προκριθούν στην επόμενη φάση του Conference League.
Η πρόταση για έκτακτη φορολόγηση των Τραπεζών είναι μια επικίνδυνη προσέγγιση. Νίκος Χριστοδουλίδης
-Και να πεις απουσίαζε για κάποιο σοβαρό λόγο, όπως να πούμε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Αμερικής, να το καταλάβω, μου είπε με ξεκάθαρη μπηχτή και υπονοούμενο αδιόριστος -ακόμη- οπαδός του Χριστοδουλίδη, σε ψεσινή μας συνάντηση για μπύρες. Το ΑΠΟΕΛ είναι πολύ μεγαλύτερο σαν ιδέα από τον Μπάιντεν, διαμαρτυρήθηκε ο άλλος φίλος, αβερωφικός και αποελίστας. Αναγκάστηκα να συμφωνήσω. Τον Μπαιντεν σε λίγο καιρό δεν θα τον θυμάται κανένας, αλλά το ΑΠΟΕΛ είναι ιδέα και αθάνατο θα ζει, συνέχισε ο οπαδός του Φούλη. Είναι ωραίο που και οι τρεις ομάδες μας κέρδισαν, είπα εγώ και ο φιλοκυβερνητικός φίλος, σηκώνοντας το ποτήρι με την μπύρα, φώναξε «για να δείτε πόσα πέτυχε ο Χριστοδουλίδης και δεν τα αναγνωρίζετε. Από τότε που βγήκε Πρόεδρος η ομάδα της Πάφου πετά». Τον κοίταξα με θαυμασμό. Λίγο αργότερα απέτυχε στο αλκοόλ τεστ.
Ήταν μέρα γιορτής η χθεσινή για το ΑΚΕΛ, είπε ο αριστερός φίλος της παρέας κι εγώ απόρησα. Μα η πρόταση του ανακαινισμένου κόμματος απορρίφτηκε, έστω και οριακά, του είπα. Μου απάντησε πως αυτά τα παιχνίδια της Βουλής δεν απασχολούν και τόσο τον κόσμο, όσο τα παιγνίδια της Σιυλλάκκας. Κερδίσαμε τους Αυστριακούς και τώρα έχουμε ελπίδες για πρόκριση, μου είπε. Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Βέβαια κάποιοι κακεντρεχείς λένε πως στην περίπτωσή μας η Ελπίδα έχει αυτοκτονήσει. Εμπρός Ομόνοια για νέες νίκες πάμε.
Διαβάζω πως ξεκινά το rebranding της Κύπρου από διεθνή οίκο Επικοινωνίας. Βασικά θέλουμε να γίνουμε γνωστοί και για άλλα πράγματα εκτός από ήλιο και διαφθορά. Αλλά, αγαπητοί φίλοι στην Κυβέρνηση και στον ΚΟΤ, το rebranding -που το έχουμε ανάγκη είναι η αλήθεια- αρχίζει πρώτα από τους ανθρώπους ενός τόπου. Όταν περνούν καλά, όταν χαμογελούν στους τουρίστες -αντί να τους υπερχρεώνουν-, όταν δηλώνουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς του κράτους, όταν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα. Αν δεν φτιάξετε λοιπόν τη ζωή των ανθρώπων που ζουν εδώ, κανένας διεθνής οίκος Επικοινωνίας δεν θα μπορέσει να φτιάξει την εικόνα του τόπου. It’s so simple.
Το ράλι στις τιμές των πατατών θυμίζει το bitcoin στα καλύτερά του και δεν αποκλείεται όπως πάμε ο επόμενος πόλεμος να γίνει για τον βολβό της καρδιάς μας. Παραθέτω λοιπόν στίχους τραγουδιών με αναφορές στο εθνικό μας έδεσμα. Ο Πανούσης φώναξε «Χέντριξ και Καζαντζίδης, δέκα χιλιάδες βατ, να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ματ» ενώ η Τσαλιγοπούλου υπήρξε πιο ρομαντική τραγουδώντας «Μια πατάτα χοντρούλα, Άσπρη και νοστιμούλα, Στου μανάβη τον πάγκο, Αγκαλιά μ’ ένα μάγκο». Και επειδή είναι Παρασκευή και τέλος εβδομάδας, να κλείσουμε με κάτι εγκυκλοπαιδικό: η άλλη ονομασία της πατάτας είναι γεώμηλο.
