Του Ονασαγόρα
Σε τελετή επίδοσης διαπιστευτηρίων πρέσβεων ξένων χωρών ο μικρός μας Νίκος δεσμεύτηκε σε προσήλωση για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πρεσβεύουν τα συγκυβερνώντα κόμματα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Μετά βέβαια απορούμε γιατί σταμάτησαν όλοι να μας παίρνουν στα σοβαρά. Μήπως επειδή δεν λέμε ποτέ σε κανένα αυτό που πραγματικά θέλουμε, αλλά λέμε σε όλους αυτό που θέλουν να ακούσουν;
Ο διάσημος Αμερικανός ηθοποιός Τζον Μάλκοβιτς βρέθηκε την περασμένη βδομάδα στο νησί μας και συνομίλησε με δημοσιογράφους και ανθρώπους των τεχνών. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε πως πριν πάρα πολλά χρόνια συζητούσε το ενδεχόμενο μιας ταινίας που θα γυριζόταν στην Κύπρο με θέμα το κυπριακό πρόβλημα. Η ταινία τελικά δεν έγινε και τώρα πια το κυπριακό σαν θέμα δεν βρίσκεται στη διεθνή ατζέντα, μας είπε με κυνική ειλικρίνεια.
Οι πολιτικοί είναι υπέροχοι άνθρωποι όσο μένουν μακριά από πράγματα που δεν καταλαβαίνουν, όπως το να δουλεύεις για να ζήσεις. P.J. O’ Rourker
Κρίμα που δεν ήταν εκεί ο νεαρός μας Νίκος για να του εξηγήσει πως τους τελευταίους μήνες έχουμε ξαναγίνει ο ομφαλός της γης. Μα καλά, αυτός ο Μάλκοβιτς δεν βλέπει δελτίο στο ΡΙΚ;
Αλλά και να μας ξέχασαν όλοι, so what? Και ποιος τους είπε πως αυτό δεν ήταν μέρος του σχεδίου μας; Επιτέλους, μπορεί να μας πήρε πολλά χρόνια μα τελικά τα καταφέραμε. Έχουμε ξεχάσει και εμείς και ο κόσμος όλος. Ο μακροχρόνιος τώρα δικαιώνεται.
Ο πρίγκιπας της Στράκκας προκάλεσε τον Χρήστου του ΕΛΑΜ να αναμετρηθούν στα μαρμαρένια αλώνια του κουτιού -που τώρα πια δεν είναι κουτί αφού λέπτυνε και έγινε Πλάσμα- της τηλεόρασης. Ναι καλά ακούσατε, τον προκάλεσε σε μονομαχία σε τηλεοπτικό στούντιο για να συζητήσουν το μεταναστευτικό και διάφορα άλλα καυτά θέματα της επικαιρότητας.
Λίγη ώρα αργότερα ο Παυλίδης τους προσκάλεσε στο στούντιο του Ωμέγα. Ο national Prince ήθελε βασικά να αποδείξει πώς οι θέσεις ΔΗΚΟ και ΕΛΑΜ δεν είναι ταυτόσημες, όπως πολλοί τους κατηγορούν. Το πέτυχε; Δεν ξέρω, αλλά πάντως το προσπάθησε.
Εκείνο που εγώ πρόσεξα είναι πως ο Χρήστου τον έβλεπε λίγο αφ’ υψηλού -στα όρια του υπεροπτικού θα έλεγα- σαν να ένιωθε μέσα του πώς το ΕΛΑΜ είναι πια μεγαλύτερο κόμμα από το ΔΗΚΟ. Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο αποστασιοποιημένοι δηκοικοί να επανέλθουν στις κάλπες για να δώσουν μια ακόμη ευκαιρία στο κόμμα του κέντρου, με την ελπίδα κάποτε το ΔΗΚΟ να ξαναγίνει κεντρώο. Εξ άλλου, αρκετά περιπλανήθηκε στις παρυφές της ακροδεξιάς.
Και στο κάτω κάτω, αν θα φύγουν από το ΔΗΚΟ, γιατί να πάνε στο ΕΛΑΜ; Ας πάνε καλύτερα στη ΔΗΠΑ. Νομίζω πως αυτό θα ήθελε και ο Εθνάρχης Μακάριος!
