Του Ονασαγόρα
Αγαπημένη μου influencer Αννίτα. Είπαμε να φερθείς δυναμικά και με πυγμή αλλά κάπου πρόσεχε μη χάσεις την μπάλα. Κάποιος στο «Χ» έγραψε πως η κατάσταση στο ΔΗΣΥ θυμίζει την παροιμία «όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γάδαρο δέρνει το σάμα». Και πραγματικά αυτό σκέφτηκα όταν είδα πως ο Συναγερμός έβγαλε επίσημη ανακοίνωση για να κακίσει βουλευτή του ο οποίος απλώς εξέφρασε μια άποψη την οποία συμμερίζονται και πολλοί ψηφοφόροι του.
Ο Αναστασιάδης με κατηγορεί ότι πουλάω βιβλία, τι θα ήθελε να πουλώ, χρυσά διαβατήρια; Μακάριος Δρουσιώτης.
Έτσι, ενώ ποτέ δεν βγήκε ανακοίνωση για τους πρώην πρόεδρους και τον ρόλο τους στην πρόσφατη ήττα, βγήκε ανακοίνωση εναντίον του Δημητρίου που τόλμησε να πει το αυτονόητο, ότι δηλαδή η αυτοκριτική δεν έβαλε το μαχαίρι στο κόκκαλο αλλά μάλλον έκρυψε σοβαρά ζητήματα κάτω από το χαλί. Μα αυτό δείχνει περίτρανα ο πόλεμος των άστρων και των πόντκαστ που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες και που έχει πληγώσει το Κόμμα, την αισθητική μας αλλά και αρκετούς ποιητές που δεν είχαν φταίξει σε τίποτα.
Να θυμίσω μόνο πως το ΑΚΕΛ ακόμη πληρώνει ακριβό τίμημα για την άρνησή του να διαχωρίσει την θέση του από τα σφάλματα του μακαρίτη Χριστόφια. Η εποχή των ιερών αγελάδων που βρίσκονται εσαεί στο απυρόβλητο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όσο κομματικά βαρύ και αν είναι το επίθετό τους.
Προσωπικά διαχωρίζω τη θέση μου από όσους κατηγορούν τον Πρόεδρο για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό. Είναι άδικο να λένε πως δεν έπραξε τα δέοντα για να τελεσφορήσει η αποστολή της εντεταλμένης του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, κυρίας Ολγκίν. Δηλαδή, υπάρχει έστω και ένας νοήμων άνθρωπος σε αυτό τον τόπο που δεν είχε καταλάβει πού το πήγαινε ο νεαρός μας Νίκος όταν έκανε 10 ταξίδια τη βδομάδα δήθεν για επανεκκίνηση του Κυπριακού από το σημείο όπου -και με δική του συμβολή- είχαμε φύγει;
Και όταν οι συγκυβερνώντες Πρίγκιπας και Σιζόπουλος αντί να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους -όπως θα ήταν αναμενόμενο- τον άκουγαν αδιαμαρτύρητα να προωθεί την ΔΔΟ; Ούτε τότε πήραμε μυρωδιά πως το παιχνίδι ήταν στημένο ή τις πραγματικές προθέσεις του Προέδρου; Η αλήθεια είναι πως όλοι -ή σχεδόν όλοι- είχαμε καταλάβει την εξέλιξη του έργου. Εξάλλου υπήρξαμε αρκετές φορές στο παρελθόν θεατές στο ίδιο έργο.
Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια λοιπόν. Όλοι -όσοι τουλάχιστον έχουμε δείκτη νοημοσύνης άνω του 80- βλέπαμε το κόλπο του Προέδρου και πως το μόνο που ενδιέφερε την πλευρά μας ήταν να μη μας αποδοθούν πολλές ευθύνες. Ήταν ηλίου φαεινότερο πως οι ενέργειές μας αποσκοπούσαν όχι στο γίγνεσθαι αλλά στο θεαθήναι. Και πιθανόν τους περισσότερους να μας βόλευε κιόλας.
Για αυτό τον λόγο θεωρώ ετεροχρονισμένο και υποκριτικό που τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι να στήσουν τον νεαρό μας Νίκο στη γωνιά. Εκείνος ήταν -με τον τρόπο του έστω- ξεκάθαρος. Οι υπόλοιποι μάλλον βρήκαμε βολικό να κρυφτούμε πίσω του και να τον δαχτυλοδείχνουμε. Πού ήμασταν όμως όλο αυτό τον καιρό, που θα λεγε και η Αννίτα.
