Του Ονασαγόρα
Κατασχέθηκαν από την Αστυνομία πέρα των 300.000 κροτίδων που βρισκόντουσαν σε εμπορευματοκιβώτιο στη Λεμεσό. Το διαβάζω ξανά και ξανά αδυνατώντας να πιστέψω τον αριθμό και τις συνθήκες φύλαξης. Θα μπορούσε να είχαμε ένα νέο μικρό Μαρί. Προφανώς, είμαστε ένας λαός που πότε δεν μαθαίνει από τα λάθη ή τα παθήματα του.
Είμαστε σε μια κοινωνία που οι πίτσες φθάνουν πιο γρήγορα από την Αστυνομία. Claude Chambrol.
Πάντως φέτος αν έχουμε και πάλι κομμένα δάχτυλα ή βγαλμένα μάτια θα αναμένω τουλάχιστον μια παραίτηση του υπεύθυνου αξιωματικού της Αστυνομίας για την περιοχή όπου θα σημειωθεί το ατύχημα. Διότι κάποιος πρέπει κάποτε να αναλάβει έμπρακτα την ευθύνη για την αποτυχία της Αστυνομίας να επιβάλει την τάξη κάθε φορά που πλησιάζει το Πάσχα.
Όσον δε αφορά τις «λαμπρατζιές», μήπως έφτασε ο καιρός για συγκεκριμένη και αυστηρή νομοθεσία για να σταματήσει αυτό το δήθεν έθιμο των βανδαλισμών και της καταστροφής του περιβάλλοντος;
Προωθείται πάντως νομοθεσία που θα επιβάλει τη χρήση σωματικής κάμερας στους αστυνομικούς ώστε να καταγράφονται τα όποια περιστατικά λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στα μέλη της δύναμης και τους πολίτες. Όπως ήταν αναμενόμενο υπάρχουν αντιδράσεις (όχι από τους παρανόμους -αστειάκι-) αλλά από τους αστυνομικούς (!) που δεν καλοβλέπουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Γιατί όμως; Μήπως διότι οι αστυνομικοί συχνά συμπεριφέρονται εκτός των επιτρεπτών πλαισίων; Το λογικό θα ήταν αυτοί πρώτοι να απαιτούσαν την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου διότι οι κάμερες θα ρίχνουν φως σε περιπτώσεις όπου οι παράνομοι είτε ψεύδονται είτε δεν αποδέχονται την εκδοχή των γεγονότων όπως παρουσιάζονται από την Αστυνομία.
Σε κάθε περίπτωση τα Body cams εφαρμόζονται ήδη με επιτυχία σε διάφορες χώρες του εξωτερικού (και στην Αμερική) έτσι είναι θέμα χρόνου η χρήση τους και στην Κύπρο.
Η συμβουλή μας προς την αστυνομία είναι να εκπαιδεύσει τα μέλη της να φέρονται πάντα σωστά και πάντα βάσει του νόμου, με σεβασμό στον πολίτη και στο αξίωμα ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Όταν το πράξει αυτό δεν θα έχει τίποτα πια να φοβηθεί. Οι κάμερες αυτές, παρόλο που δημιουργούν ακόμη ένα εκνευριστικό big brother watching us, μπορούν να αποδειχθούν ένα χρήσιμο εργαλείο στα πλαίσια μιας σωστής νομοθεσίας που θα προστατεύει την ιδιωτικότητα του πολίτη. Οψόμεθα…
«Μετά που εγχείρησα 14.000 μωρά στην Κύπρο θα περίμενα ότι ο εκτελεστικός διευθυντής του ΟΚΥΠΥ θα απαντούσε σε κάποια από τις 9 ή 10 κλήσεις μου. Και όχι, δεν θέλω να διορισθώ»! Ουάου, που έλεγε κάποτε και ο Βαρουφάκης, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, προπηλακίστηκε από ομάδα νεαρών στα Εξάρχεια και του ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση. Η γεμάτη παράπονο ανάρτηση στο τουίτερ ανήκει στην Ελένη -της καρδιάς μας- Θεοχάρους. Οι 14.000 εγχειρήσεις ίσως να εμπεριέχουν μια μικρή υπερβολή, (όπως και τα 6000 βιβλία που διάβασε ο Πρόεδρός μας), όμως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το τεράστιο έργο που έχει επιτελέσει η κυρία Θεοχάρους στα ιατρικά δρώμενα του τόπου μας. Είναι λοιπόν τουλάχιστον άκομψο να μην της απαντούν το τηλέφωνο σε οργανισμό που σχετίζεται με την υγεία του πολίτη. Βέβαια λίγο αργότερα η πρώην (νυν και αεί και ίσως στους αιώνας των αιώνων, αμήν) Πρόεδρος της Αλληλεγγύης, είχε νέα ανάρτηση, δηλώνοντας «Άκυρο’. Love her or hate her, η Θεοχάρους είναι μια όαση στη βαρεμάρα του πολιτικού καθωσπρεπισμού της εποχής μας.
Την Κυριακή, στην έντυπη έκδοση της Καθημερινής, ο Ονασαγόρας θα προβεί στην αποκάλυψη που σας υποσχέθηκε για τους επόμενους Υποψήφιους Προέδρους της γλυκιάς μας Μπανανίας. Μέχρι τότε, να προσέχετε από τα επιτόκια διότι συχνά είναι μεγάλες αλλά σπάνια είναι ανθρώπινες. You know what I mean...
