Του Ονασαγόρα
«Θέλω ν αγιάσω μα ο οχτρός εν μ’ αφήνει», ήταν μια παροιμία που άκουγα από την μακαρισμένη γιαγιά μου και την θυμάμαι κάθε φορά που με σκανδαλίζουν διάφορα τεκταινόμενα στην αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία της Κύπρου. Πρόσφατο παράδειγμα η έκπληξη του Αρχιεπισκόπου για τις ακραίες θέσεις (στα όρια χριστιανοταλιμπάν) που εκφράζει ο νυν Μητροπολίτης Πάφου και πρώην δεξί του χέρι. Θου κύριε φυλακή τω στόματί μου.
Με λίγα λόγια τον είχε σαν πνευματικό του παιδί για τόσα χρόνια και ποτέ προηγουμένως δεν είχε συνειδητοποιήσει πως ο Τυχικός (καθόλου τυχαίο το όνομά του) συναγωνιζόταν σε γραφικότητα ακόμη και τον Μόρφου; Έπεσε και αυτός απ τα σύννεφα όπως έπεσε ο Ταμασσού όταν έμαθε για τους μοναχούς της μονής Αβακούμ; Μα αφού αυτός τους είχε επιλέξει και αυτός τους είχε προωθήσει. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;
Μην παίρνετε φαγητό από χέρια ανθρώπων που δεν είναι του Θεού. Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός
Στη γενέτειρά τους, αλλά και σε προηγούμενες μονές από που πέρασαν οι μετέπειτα Αβακούμιοι, ο βίος και η πολιτεία τους ήταν κοινό μυστικό. Όπως γνωστές ήταν και οι θέσεις του Τυχικού. Τουλάχιστον, άγιοι Πατέρες, μην προφασίζεστε άγνοια, καθότι η ενδέκατη εντολή θα μπορούσε να λέει «ου υποτιμήσεις την νοημοσύνη του πλησίον σου».
Το ότι ο Γεώργιος βρίσκει ανησυχητικά ακραίες τις θέσεις του Τυχικού πρέπει να μας προβληματίσει εντόνως καθότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν φημίζεται για τη μετριοπάθεια του. Αυτό από μόνο του μπορεί να σας κάνει να καταλάβετε το σημείο ακρότητας του Τυχικού. Είναι στο σημείο που το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι «ο Θεός να βάλει το χέρι του» και γιατί όχι να δώσει και μερικούς πάτσους.
Ένα από τα σημεία τριβής των δύο ιεραρχών φημολογείται πως είναι και η άρνηση του Μητροπολίτη Πάφου να συγκατανεύσει στη μεταφορά από το Βατικανό της κάρας του αποστόλου Παύλου στην Κύπρο για προσκύνημα, θεωρώντας την Καθολική Εκκλησία αιρετική και μη θέλοντας να έχει καμιά επαφή με τους ιεράρχες της, παρόλο που ο διάλογος μεταξύ των δύο εκκλησιών έχει σαφή προσανατολισμό τη βελτίωση των σχέσεών τους προς αντιμετώπιση αμοιβαίων κινδύνων.
Και ερωτώ: την κάρα του αποστόλου Παύλου την ρώτησε κανένας κατά πόσο θέλει να επισκεφθεί την Πάφο; Δε νομίζω ο απόστολος των Εθνών να έχει ξεχάσει τις 40 παρά μία βουρδουλιές με τις οποίες τον ξυλοκόπησαν τότε οι Πάφιοι, αναγκάζοντας τον να εκστομίσει το περιβόητο «ανήρ πάφιος ουκ έστιν αγαθός». Ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Αβέρωφ Νεοφύτου συγκαταλέγονται ευτυχώς στους καλοκάγαθους και μη πονηρούς παφίτες. Thank God.
Ο Αρχιεπίσκοπος ανησυχεί, όπως διαδίδεται από τον περίγυρό του, πώς οι θέσεις Τυχικού μας παίρνουν πίσω στον μεσαίωνα. Τι να σου πω Μακαριώτατε, μακάρι να ‘ταν μόνο ο Τυχικός που προσπαθεί να μας πάρει στο μεσαίωνα. Ψάξε λίγο στην Αρχιεπισκοπή και πιστεύω θα εντοπίσεις και άλλες γραφικές περιπτώσεις που μας παίρνουν κοντά στο έτος 1054 και τον φανατισμό που συνόδευσε τα χρόνια πριν και μετά το Μεγάλο Σχίσμα.
Ειρήνη υμίν -επιτέλους- εν Χριστώ αδελφοί. Διότι με προβληματίζει εντόνως τι θα μπορούσε να ακολουθήσει στην μαρτυρική νήσο των αγίων: Να «σφαχτούν» οι Εικονομάχοι με τους Εικονολάτρες! Αχ, από τύχη υπάρχουμε ακόμη Τυχικέ μου. Κάπου έλεος. Έχουμε απείρως σοβαρότερα προβλήματα επιβίωσης, να μελετήσουμε τα 8 σημεία Χριστοδουλίδη και να βρούμε λύση για το χρέος του ΑΠΟΕΛ. Λυπηθείτε μας.
Κλείνουμε με το κουίζ της ημέρας: ποια σχέση έχουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, η ρωσική Εκκλησία, το Άγιος Όρος και ο πόλεμος στην Ουκρανία με τον παραμερισμό Ταμασσού και μια πιθανή υποβάθμιση Τυχικού; Εκ πρώτης βέβαια οι δύο υποθέσεις δεν έχουν καμία σχέση, αλλά πιστέψτε με, στο βάθος υπάρχει μια σοβαρή διασύνδεση. Την απάντηση θα δώσει το Πνεύμα εν είδει περιστεράς. Ευλόγησον.
