Του Ονασαγόρα
Τη Μεγάλη Παρασκευή που μας πέρασε, 14 Απριλίου, είχε γενέθλια το ΑΚΕΛ. Έγινε 82 ετών. Να του ευχηθούμε χρόνια πολλά. Σαν από σατανική συγκυρία 14 Απριλίου είχαμε και το ναυάγιο του Τιτανικού. Ο Στεφάνου πάντως, σαν ο νέος καπετάνιος του κόκκινου πλοίου, θέλει να το οδηγήσει μακριά από παγόβουνα σε νέα λιμάνια -και νέες «νέες δυνάμεις»- θέτοντας αφετηρία της νέας γραμμής πλεύσης το ερχόμενο Φθινόπωρο, αμέσως μετά το καταστατικό Συνέδριο.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ βλέπει πως η κοινωνία της Κύπρου -όπως και γενικότερα στην Ευρώπη- προσανατολίζεται όλο και πιο Δεξιά (για διάφορους λόγους που δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε) και δεν θέλει να βρεθεί το κόμμα απομονωμένο. Θα δούμε λοιπόν πριν τις Εκλογές Μαΐου του 2024 το πηδάλιο να στρέφεται πιο πολύ προς το κέντρο -ώστε να επανέλθουν δυσαρεστημένοι ακελικοί που έχουν απαξιώσει το κόμμα- ενώ η προσπάθεια θα είναι να αλιευθούν ψηφοφόροι από χώρους όπως η ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι αλλά ακόμα και η ΔΗΠΑ. Φυσικά μια τέτοια αλλαγή πλεύσης προϋποθέτει και γενναία αλλαγή ρητορικής -ακόμη και ξερίζωμα των κομμουνιστικών καταβολών- κάτι που δεν δέχονται με τίποτα τα σκληροπυρηνικά στελέχη του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση όλοι γνωρίζουμε πως ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσουν αυγά, ακόμη και αν αναφερόμαστε σε κόκκινα αυγά. Οψόμεθα
Για εμάς στη Ρωσία ο κομμουνισμός είναι ένα ψόφιο σκυλί, ενώ για κάποιους στην Δύση είναι ένα ζωντανό λιοντάρι. Αλεξάντερ Σολζενίτσιν
Κατακεραύνωσε ο ΔΗΣΥ με σχετική ανακοίνωση την Κυβέρνηση, για το διορισμό Μιχαλάκη Μιχαήλ, σημειώνοντας πως τέτοια περιστατικά δείχνουν επιπολαιότητα και έλλειψη σοβαρότητας. Σωστότατο! Φυσικά αν αναλογιστούμε πως η κριτική προέρχεται από το κόμμα που δημιούργησε το φαινόμενο Γιαννάκη τότε δεν μπορούμε παρά να χαρακτηρίσουμε την ανακοίνωση κωμικοτραγική.
Τελικά η κυρία Λουκία Χριστοδούλου θα είναι το νέο μέλος της ΕΔΥ, σε ένα διορισμό που χαρακτηρίστηκε οικολογικός, με την έννοια της ανακύκλωσης σε Δημόσια πόστα. Η κυρία Χριστοδούλου θεωρείται άτομο του περίγυρου Αναστασιάδη και οι κακές γλώσσες δεν μπόρεσαν να μην το σχολιάσουν αναφέροντας χαρακτηριστικά πώς ο τέως Πρόεδρος πήρε περισσότερα ανταλλάγματα για την ανεπίσημη στήριξή του από ότι τα κόμματα που στήριξαν επίσημα τον Χριστοδουλίδη. Ρωτήστε και την Θεοχάρους!
Πάντως ο πρώην Πρόεδρος δεν έχει σκοπό να αποτραβηχθεί από το προσκήνιο. Αντιθέτως, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Μόλις λοιπόν ξεκουράστηκε από την δεύτερή του πενταετία -οι προσπάθειες για λύση του κυπριακού και τα εγκαίνια έργων τον είχαν εξαντλήσει- επανέρχεται δριμύτερος όχι με ένα αλλά με δύο πολιτικά γραφεία: Ένα στη Λευκωσία και ένα στη Λεμεσό! Στη μάχη λοιπόν των πολιτικών γραφείων ο Αναστασιάδης προηγείται του Αβέρωφ με 2-1.
Η Αννίτα -η ινφλουένσερ της καρδιάς μας- δυσανασχετεί με την προσπάθεια των δύο μέχρι πρότινος ισχυρών ανδρών του Συναγερμού να ποδηγετήσουν -όχι και τόσο διακριτικά- το κόμμα, αλλά προς το παρόν δεν εκδηλώνει αυτή της την ενόχληση παρά μόνο σε πολύ στενό κύκλο. Την δική της επανάσταση αυτονόμησης θα την κάνει μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, οπότε θα έχει ξεκαθαρίσει και η ισχύς της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που θα έχει να αντιμετωπίσει. Δεν θα πλήξουμε αυτό το Καλοκαίρι.
