Του Ονασαγόρα
Άλλοι τα λένε πίσω μας και οι δήθεν διπλωματικοί Εγγλέζοι τα λένε μπροστά μας: Η Guardian ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηρίζει τη χώρα μας -και ειδικά το τραπεζικό μας σύστημα- σαν τη Μόσχα της Μεσογείου. Και -δυστυχώς- αυτό δεν είναι καν αλήθεια αφού τα ρωσικά κεφάλαια στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν κάνει φτερά από τη χώρα μας εδώ και καιρό. Το μόνο που μας έμεινε είναι η τάτσα!
Ο μειλίχιος Χριστοδουλίδης, μονίμως με το αινιγματικό χαμόγελο της Τζοκόντα, δηλώνει πως δεν θα αφήσουμε να αμαυρώσουν το όνομα της Κύπρου. Φυσικά και όχι. Δεν θα αφήσουμε τον κάθε ξένο να μας χαλάσει το όνομα τη στιγμή που μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας. Για όνομα του Θεού, this is Cyprus. Όπως λέμε This is Sparta ένα πράμα…
Πάντως ο χαρακτηρισμός η Μόσχα της Μεσογείου έφερε στο μυαλό των μεγαλύτερων ηλικιακά αλήστου μνήμης στιγμές του παρελθόντος: επί Μακαρίου οι Αμερικανοί μας χαρακτήριζαν την Κούβα της Μεσογείου ενώ ένας αθυρόστομος Έλληνας Πρωθυπουργός μας προειδοποίησε πώς θα μπορούσαμε να καταλήξουμε -για να το γράψουμε κομψά- σαν την επί χρήμασι εκδιδόμενη νήσο της Μεσογείου, που θα βρισκόταν κατά καιρούς στην αγκαλιά Εγγλέζων, Αμερικανών και άλλων και σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα δεν είχε διάθεση να παίξει τον ρόλο της πατρόνας! Holy shit
Ταξίδια σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προανήγγειλε ο πρόεδρος σε μια προσπάθεια να σπάσει το αδιέξοδο στο κυπριακό και να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Πρόεδρε, ας είμαστε ειλικρινείς: οι ευρωπαίοι σε βλέπουν με καχυποψία εξαιτίας της στάσης σου στο Kραν Mοντανά. Βρες λοιπόν πρώτα τρόπο να τους πείσεις ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για λύση και μετά κάνε όσα ταξίδια θέλεις. Διαφορετικά και εσύ θα χάνεις το χρόνο σου στα αεροδρόμια και εμείς θα πληρώνουμε έξοδα άνευ ουσιαστικού λόγου, απλά για εγχώρια λαϊκή κατανάλωση.
Κάποιοι ισχυρίζονται πώς η αναθέρμανση των σχέσεων Ελλάδος Τουρκίας δημιουργεί προϋποθέσεις για κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας. Κάποιοι άλλοι είναι πιο απαισιόδοξοι και θεωρούν πώς οι συγκυρίες εγκυμονούν περισσότερους κινδύνους παρά ευκαιρίες. Εύλογο όμως και το ερώτημα: έχουμε μήπως οποιοδήποτε άλλο σύμμαχο σ αυτό τον πλανήτη εκτός από την Ελλάδα, με τα καλά της και τα κακά της;
Είτε μας αρέσει είτε όχι, για να υπάρξει ουσιαστική κινητικότητα στο κυπριακό και πιθανότητα λύσης, η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί σε αρμονικές -όσο γίνεται- σχέσεις με την Τουρκία. Διότι, όσο και αν «η γης δεν έχει γρικέλια για να την πάρουν και να φύγουν», το γεγονός παραμένει: η Τουρκία είναι ορατή από τον Πύργο Τυλληρίας, ενώ η Ελλάδα μας διαμηνύει κατά καιρούς ότι «κείται μακράν», γεωγραφικώς και άλλως πως. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και ακόμη δυσκολότεροι για κύπριους. Μη χάνετε όμως το χαμόγελό σας, γιατί όπως λέει και ο Ρουβάς, «όλα καλά θα μας πάνε».
