Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Εκεί που η Αριστερά υπηρετεί με συνέπεια τις αρχές και τις αξίες της είναι ελπιδοφόρα», λέει στη συνέντευξή του στην «Κ» ο επαρχιακός γραμματέας Αμμοχώστου ΑΚΕΛ και υποψήφιος βουλευτής Χρύσανθος Ζαννέτος. Μιλάει για το κατά πόσο το επώνυμό του αποτελεί βαρίδι και απαντά στην αντίληψη ότι Τζιοβάνης και Δρομολαξιά έπληξαν με τον ίδιο τρόπο το κόμμα.
–Σε τρεις γραμμές, ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός αριστερού κόμματος;
–Να είναι μαζί με τον λαό. Να εκφράζει και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολλών και ιδιαίτερα των αδύνατων. Να υπηρετεί το δίκαιο και την αλήθεια. Ταυτόχρονα, πατριωτικό, πρωτοπόρο στον αγώνα για λύση και επανένωση. Πάντα συνεπές στις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, με ήθος και καθαρότητα. Ασυμβίβαστο σε θέματα διαπλοκής και διαφθοράς. Και πάντα ριζοσπαστικό για να βοηθά την κοινωνία να εξελίσσεται προοδευτικά.
–Κατά την άποψή σας το έχει πετύχει το ΑΚΕΛ;
–Ναι, σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά με τα λάθη και τις αδυναμίες του, γι’ αυτό πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
–Το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στον τρόπο λειτουργίας του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ;
–Το ΑΚΕΛ δεν θα έπρεπε ούτε να αντιγράψει, ούτε να είναι πιο κοντά στον τρόπο που λειτουργούν τα κόμματα της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το ΑΚΕΛ έχει μια ιστορία ενός αιώνα. Έχει τον δικό του τρόπο λειτουργίας τον οποίο εξέλιξε και εκσυγχρόνισε, ανταποκρινόμενο στις ανάγκες και τις συνθήκες της κάθε εποχής, στην κυπριακή πραγματικότητα. Αυτό πρέπει να συνεχίσει να κάνει. Να είναι το ΑΚΕΛ της Κύπρου.
–Ποιο είναι το ελπιδοφόρο πρόσωπο της Αριστεράς; Η Τζασίντα Άρντεν, ο Ούγκο Τσάβες ή ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός;
–Στην κάθε χώρα του πλανήτη, ελπιδοφόρα πρέπει να είναι η Αριστερά. Και εκεί που η Αριστερά υπηρετεί με συνέπεια τις αρχές και τις αξίες της, είναι ελπιδοφόρα. Σήμερα, ίσως να εκφράζεται περισσότερο μέσω της Νεοζηλανδής πρωθυπουργού Τζασίντα Άρντεν.
–Το επίθετό σας αποτελεί βαρίδιο ή εισιτήριο για την πολιτική σας ανέλιξη;
–Έχω ένα επίθετο όπως όλοι οι πολίτες. Θεωρώ πως ούτε βαρίδιο είναι, ούτε φυσικά αποτελεί εισιτήριο για την όποια πολιτική ανέλιξη. Διαγράφω μία πορεία εντελώς ανεξάρτητη και αυτόφωτη.
–Ο νεποτισμός, ιδιαίτερα στην Αριστερά, θεωρείται ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Στο ΑΚΕΛ πώς προέκυψαν τόσοι γόνοι στο ψηφοδέλτιο και στην πρώτη γραμμή του κόμματος;
–Σε κάθε επαγγελματικό χώρο υπάρχουν παιδιά που ακολουθούν τους γονείς τους και παιδιά που δεν τους ακολουθούν. Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική. Νεποτισμός δεν υπάρχει, γιατί η όποια κομματική ή πολιτική ανέλιξη, γίνεται στη βάση αξιολόγησης είτε από τον λαό, είτε από τα συλλογικά κομματικά όργανα, με μοναδικό κριτήριο τις ικανότητες και την προσφορά και όχι το όνομα.
–Υπάρχει η αντίληψη πως Δρομολαξιά και Τζοβάνης έπληξαν με τον ίδιο τρόπο το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Το υιοθετείτε;
–Το έπληξαν, γιατί και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση και τον ΔΗΣΥ, με διαστρέβλωση και παραποίηση της αλήθειας και με τη βοήθεια αρκετών ΜΜΕ πρέπει να πω, επί τούτου. Και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν. Αντί να είναι υπόλογοι για τα συστημικά σκάνδαλα, στα οποία εμπλέκονται ο πρόεδρος και μέλη της οικογένειάς του, νυν και πρώην υπουργοί του, κατάφεραν να δημιουργήσουν τη στρεβλή εικόνα ότι όλοι είναι το ίδιο διεφθαρμένοι.
–Αν η τουρκική πλευρά εξαγγείλει αύριο άνοιγμα των Βαρωσίων υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, τι θα συμβουλεύσετε τους Βαρωσιώτες;
–Ενόσω η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού εξακολουθεί να είναι ανοιχτή, βασικός μας στόχος πρέπει να είναι η επιστροφή στην Αμμόχωστο, είτε υπό τον ΟΗΕ, όπως προβλέπουν τα σχετικά ψηφίσματα, είτε στο πλαίσιο της συνολικής λύσης. Επιστροφή υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, δυστυχώς, θα συμβάλει στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης.
–Λέμε για τις ευθύνες της κυβέρνησης για τις εξελίξεις στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Ο Δήμος και κατ’ επέκταση εσείς ως αντιδήμαρχος, κάνατε όλα όσα έπρεπε για να αποφευχθεί η κατάσταση;
–Μα η ευθύνη της διαχείρισης του Κυπριακού δεν είναι στα χέρια του Δήμου Αμμοχώστου, αλλά στα χέρια της κυβέρνησης. Ο ρόλος ενός κατεχόμενου Δήμου όπως της Αμμοχώστου, περιορίζεται βασικά στον τομέα της διαφώτισης και της διατήρησης του κοινωνικού ιστού της πόλης. Σε αυτά, κάναμε και κάνουμε αρκετά, χωρίς να λέω πως και εδώ δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Η διαχείριση, όμως, του Κυπριακού είναι αποκλειστικά στα χέρια του προέδρου, και, ναι, θεωρώ πως έχει σοβαρές ευθύνες για τις αρνητικές εξελίξεις στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου.
–Για ποιο λόγο κατά την άποψή σας δημιουργήθηκε τόσο θέμα για το αν πρέπει να είναι υποψήφιοι οι επαρχιακοί γραμματείς του ΑΚΕΛ;
–Θεωρώ πως ήταν απόρροια της πρακτικής που ίσχυσε στο παρελθόν. Οι συνθήκες και οι ανάγκες αλλάζουν. Στις σημερινές συνθήκες κρίθηκε ως αναγκαία αυτή η αλλαγή, η οποία εφαρμόστηκε και στις βουλευτικές του 2016.
–Είναι καιρός να αναλάβει η νέα γενιά στο ΑΚΕΛ; Επειδή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ανάγκη ανανέωσης…
–Η ανανέωση στο ΑΚΕΛ είναι μια συνεχής διαδικασία. Εφαρμόζουμε όριο θητειών για πολιτειακά αξιώματα, όπως επίσης εφαρμόζουμε ηλικιακό όριο στα κομματικά αξιώματα. Είμαστε το μοναδικό κόμμα στο οποίο η ανανέωση συντελείται νομοτελειακά.
–Σε ποιο βιβλίο επανέρχεστε συχνά;
–Από ιστορικά – επιστημονικά βιβλία, ανατρέχω συχνά στο σύγγραμμα του αείμνηστου Ρολάνδου Κατσιαούνη «Η Διασκεπτική 1946-1948». Από μυθιστορήματα, στο «Η γη που μας εγέννησε» του Αμμοχωστιανού συγγραφέα Ανδρέα Ονουφρίου. Μια φανταστική αλλά αληθινή ιστορία για το πώς έζησαν οι Αμμοχωστιανοί την προδοσία, τον πόλεμο και τον ξεριζωμό του 1974.
–Ποια ήταν η τελευταία θεατρική παράσταση που παρακολουθήσατε;
–«Επάγγελμα Πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου, από το Θέατρο Αντίλογος.
–Στο ενδεχόμενο εκλογής σας ποια θα είναι η πρώτη πολιτική σας πράξη;
–Υπάρχουν ζητήματα που εκ των πραγμάτων αποτελούν προτεραιότητα, τα οποία προκύπτουν από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που έφερε μαζί της. Υπάρχει άμεση ανάγκη για μέτρα που θα στηρίξουν τόσο τους εργαζόμενους που επηρεάζονται, όσο και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.
