Kathimerini.com.cy
Τον Απρίλιο του 2023, ο Νίκος Αναστασιάδης, ως επίτιμος πρόεδρος του ΔΗΣΥ και τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας, από το βήμα του 17ου Παγκύπριου Συνέδριου του ΔΗΣΥ τοποθετείτο για την ήττα των προεδρικών εκλογών και την επόμενη μέρα του κόμματος. Μόνο που η παρουσία του δεν θύμιζε σε τίποτα παλαιότερες ένδοξες στιγμές και του κόμματος και του ιδίου. Δεν ήταν μόνο η ήττα που βάραινε το κλίμα, ούτε η αμηχανία με την οποία προσπαθούσε να πείσει τους παρόντες ότι στήριξε την υποψηφιότητα Νεοφύτου. Ήταν κυρίως η ψυχρότητα με την οποία τον υποδέχθηκαν σύνεδροι σε αντίθεση με το θερμό χειροκρότημα που λάμβανε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, όταν από το ίδιο βήμα τού απαντούσε με στίχους του Βάρναλη.
Μία ψυχρότητα που έστελνε το μήνυμα πως ο Νίκος Αναστασιάδης ολοκληρώνει τον μεγάλο κύκλο του στην πολιτική, όμως η υστεροφημία του κρέμεται από μία πολύ λεπτή κλωστή. Η ωφέλεια της παρουσίας του στην πολιτική ζωή δεν αμφισβητείτο πλέον μόνο από το ακροατήριο των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, αλλά και μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Καταλύτης γι’ αυτό υπήρξε η ήττα Αβέρωφ Νεοφύτου στις προεδρικές εκλογές. Και αυτό γιατί εμπεδώθηκε εντός συναγερμικών κύκλων πως ο Νίκος Αναστασιάδης βοηθούσε εμμέσως την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη και υπονόμευε κατ’ επέκταση αυτή του τέως συναγερμικού προέδρου. Η αίσθηση ότι λειτούργησε λίγο πολύ σαν Πέμπτη Φάλαγγα εντός του ΔΗΣΥ, σε συνδυασμό με τα σκάνδαλα της διαφθοράς επί διακυβέρνησής του, τα οποία πλήρωσε και το κόμμα, ενεργοποίησαν τον μεγάλο φόβο τού τέως προέδρου της Δημοκρατίας μήπως από την πολιτική αποχωρήσει τελικά απαξιωμένος από τον κόσμο του ΔΗΣΥ, μη αρεστός και μη ωφέλιμος.
Διαβάστε το ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας με μια εβδομάδα δωρέαν συνδρομή.
