Kathimerini.com.cy
Συγκρατημένη αισιοδοξία για το αν θα υπάρξει άρση του αδιεξόδου των συνομιλιών στο Κυπριακό, ενόψει Μαρτίου, εκφράζει ο τέως διαπραγματευτής της τουρκοκυπριακής πλευράς, Οζντίλ Ναμί, με συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ». Ο κ. Ναμί εκφράζει απογοήτευση από την προσέγγιση της διαδικασίας άρσης του αδιεξόδου του Κυπριακού εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών και θεωρεί πως στο 2017 φτάσαμε όντως κοντά στη λύση, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό λόγω του Νίκου Αναστασιάδη. Ο κ. Ναμί αναφέρει πως βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου η καθιερωμένη βάση των συνομιλιών τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω των αποτυχημένων προσπαθειών του παρελθόντος και δίνει τη δική του προσέγγιση προκειμένου οι δύο πλευρές να επιστρέψουν στο τραπέζι του διαλόγου.
–Δεν θυμάμαι ποτέ στο Κυπριακό τόσο μεγάλη απουσία διαλόγου. Πού βρισκόμαστε μια δεκαετία σχεδόν μετά το Κραν Μοντανά;
–Νομίζω ότι βρισκόμαστε στο σημείο της αυξανόμενης συνειδητοποίησης ότι κάτι νέο πρέπει να συμβεί. Μετά τις αποτυχίες των προηγούμενων προσπαθειών, υπάρχει ευρεία αποδοχή ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό δεν μπορούν πλέον να συνεχιστούν όπως αυτό γίνονταν μέχρι το 2017. Για παράδειγμα, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ λέει τώρα ότι η περίοδος των διαπραγματεύσεων με ανοικτό τέλος είναι πλέον πίσω μας. Βρισκόμαστε επίσης σε ένα σημείο όπου η καθιερωμένη βάση των συνομιλιών τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω των αποτυχημένων προσπαθειών του παρελθόντος. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ένα βελούδινο διαζύγιο μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουμε.
Είναι λοιπόν μια περίοδος προβληματισμού, προσπαθώντας να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Είναι σαφές ότι μια νέα προσέγγιση είναι απαραίτητη, εάν θέλουμε να τερματίσουμε το στάτους κβο στο νησί, αλλά φαίνεται ότι κανείς δεν είναι σίγουρος πώς θα μοιάζει αυτή η νέα προσέγγιση. Το κύριο σημείο καμπής γι’ αυτό ήταν το Κραν Μοντανά, που ήταν μια χαμένη ιστορική ευκαιρία για να τελειώσει το Κυπριακό. Αν αναλογιστούμε επίσης τις προηγούμενες χαμένες ευκαιρίες του Σχεδίου Ανάν του 2004 ή των συνομιλιών Ταλάτ - Χριστόφια, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αποδεχτούμε ότι οι διαπραγματεύσεις μας δεν γίνονται με τον σωστό τρόπο.
Τώρα γνωρίζουμε ότι το περιεχόμενο της λύσης δεν είναι πλέον το πρόβλημα. Αυτό εξάλλου το διαπραγματευτήκαμε επιτυχώς σε μεγάλο βαθμό μέσω μιας διαδικασίας κυπριακής ιδιοκτησίας υπό την ηγεσία της Κύπρου. Για να παραθέσω την έκθεση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Γκουτέρες για το τι συνέβη στο Κραν Μοντανά πως η λύση ήταν στο τραπέζι και αυτό που έλειπε για να περάσει τη γραμμή του τερματισμού ήταν η πολιτική βούληση. Τώρα υπάρχουν δύο ακραίες θέσεις στο τραπέζι. Η «λύση δύο κρατών» της τουρκικής πλευράς εναντίον της προσέγγισης «ας κάνουμε σαν να μην έγινε τίποτα» της ελληνοκυπριακής ηγεσίας. Βλέπω τις εν λόγω θέσεις ως «ακραίες», γιατί δεν πιστεύω ότι μπορούμε ρεαλιστικά να περιμένουμε από τη μία πλευρά να πείσει την άλλη να αποδεχθεί τη θέση της χωρίς καμία αλλαγή. Το πρόβλημα είναι ότι κανένας ηγέτης δεν φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση να βοηθήσει τον άλλο για να βρεθεί μια διέξοδος από αυτό το αδιέξοδο.
Διαβάστε τη συνέντευξη στον Γιάννη Ιωάννου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
