Σε αυτόν τον προεκλογικό ακούσαμε πολλά και ταυτόχρονα τίποτε. Πολλές κοκορομαχίες, προσβολές, θεατρινισμούς και κυνήγι της ατάκας. Επί της ουσίας δεν ακούσαμε τίποτε. Πριν από είκοσι χρόνια, την εποχή της παντοδυναμίας του Κυπριακού, στις έρευνες που καθόριζαν την ατζέντα των εκλογών, μιλούσαμε και γράφαμε για την απουσία της συζήτησης για την οικονομία και τα κοινωνικά ζητήματα. Σήμερα αντίστοιχα, στις μέρες όπου δημοσκοπικά κυριαρχούν τα θέματα της οικονομίας και της μετανάστευσης, απουσιάζει και πάλι η συζήτηση γι’ αυτά που έρχονται: Ψηφιοποίηση, βιώσιμη ανάπτυξη, φθηνή και φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια, προστασία του περιβάλλοντος, στήριξη των νεοφυών επιχειρήσεων.
Πώς, όμως, να συζητήσεις για την ψηφιοποίηση της χώρας, όταν οι υποψήφιοι νέοι Πρόεδροι, είτε είναι άσχετοι με το θέμα, είτε το γνωρίζουν επιφανειακά, απλώς για το θεαθήναι, είτε δεν πιστεύουν σε αυτό; Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων των επίδοξων ταγών μας στα ΜΚΔ. Η απουσία επικοινωνιακής επένδυσης στις τοπικές επιχειρήσεις ψηφιακής ενημέρωσης από τους υποψηφίους είναι εκκωφαντική. Αυτή θα ήταν σημειολογικά ψήφος εμπιστοσύνης στην νέα κυπριακή δημοσιογραφία, δημιουργώντας υπεραξίες στη χώρα αφού από τα χρήματα αυτά θα πληρωθούν Κύπριοι προγραμματιστές και δημοσιογράφοι, ενώ θα έδινε και το σύνθημα στις ιδιωτικές εταιρείες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Αυτή θα ήταν σημειολογικά ψήφος εμπιστοσύνης στη νέα κυπριακή δημοσιογραφία, δημιουργώντας υπεραξίες στη χώρα, αφού από τα χρήματα αυτά θα πληρωθούν Κύπριοι προγραμματιστές και δημοσιογράφοι
Θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει για τους «νόμους της αγοράς», όπου καθένας συναλλάσσεται όπως ο ίδιος κρίνει πιο συμφέρον για τον εαυτό του. Ορθώς. Αυτό το επιχείρημα ξεγυμνώνει όμως αλήθειες για τον χαρακτήρα τους: 1ο Επιβεβαιώνει πως οι νέοι μας ηγέτες μόνο το εαυτό τους βλέπουν και όχι το συνολικό καλό. 2ο Επιβεβαιώνει επίσης πως δεν μπορούν να ηγηθούν ενάντια στη «μόδα» και να χαράξουν δρόμους ενάντια στο ρεύμα. Μακάρι να είμαι λάθος, αλλά τολμώ να πω ότι συμπεριφέρονται ως χειρότεροι από τους προηγούμενους, μιας και σε προηγούμενες εκλογές, όταν τα πιο πάνω εξηγήθηκαν στους τότε υποψηφίους, αυτοί αντιλήφθηκαν τη μεγάλη εικόνα και έδωσαν αμέσως οδηγίες για στρατηγική στροφή στα κυπριακά ΜΜΕ.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως τα κυπριακά ψηφιακά ΜΜΕ δεν έχουν επιρροή, και γι’ αυτό οι επιτελάρχες των υποψηφίων στράφηκαν σε Youtube, Instagram, Facebook. Φευ! Η ίδια η Στατιστική Υπηρεσία της Κύπρου, σε σχετική έρευνά της για τις συνήθειες των πολιτών στην πλοήγηση στο διαδίκτυο, καταγράφει πως το 75% των Κυπρίων ενημερώνεται ψηφιακά επισκεπτόμενοι κυπριακές ιστοσελίδες. Θα μπορούσε επίσης κάποιος να πει πως επενδύουν στα ΜΚΔ, επειδή είναι το σωστό περιβάλλον προώθησης των ιδεών τους. Μα πώς; Αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κάθε λίγο και λιγάκι τα κατακεραυνώνουν για «τοξικότητα» και «μιζέρια»; Εκεί θέλουν να διαφημίζουν; Δίπλα από βρισιές, fake news και σεξ; Γνωρίζουν τι θα πει «brand safety», και πως με βάση αυτό πολυεθνικές αποσύρονται σιγά σιγά από τα ΜΚΔ, με αποτέλεσμα να έχουμε μαζικές απολύσεις σε αυτές τις εταιρείες – κολοσσούς; Κάποιος τέλος θα μπορούσε να πει ότι τα γράφω αυτά επειδή δεν μας έβαλαν διαφήμιση στον Όμιλο SppMedia. Ως όμιλος, με δραστηριότητες και σε πινακίδες και ραδιόφωνα, είμαστε από τους σχετικά ευνοούμενους αυτής της προεκλογικής. Σε κάθε όμως περίπτωση, αν έβαζαν σε αλλά ψηφιακά μέσα της χώρας και όχι σε εμάς, δεν θα είχα ζήτημα που να δικαιολογεί αυτό το κείμενο.
Άρα, δεν υπολογίζουν τα κυπριακά ΜΜΕ οι υποψήφιοι, δεδομένου πως και η επένδυσή τους σε εφημερίδες και τηλεόραση είναι μηδαμινή; Μα αν συνέβαινε αυτό δεν θα έτρεχαν καθημερινά πίσω από τους δημοσιογράφους για να τους περάσουν ατζέντα και να διαμαρτυρηθούν για το τελευταίο κόμμα που οι ίδιοι ερμηνεύουν πως είναι εναντίον τους.
Αρά, τις πταίει; Αυτό το αφήνω σε εσάς, μαζί με τη διαπίστωση πως σίγουρα δεν έχουμε «πιασμένα» ΜΜΕ στην Κύπρο.
Δημήτρης Λοττίδης
