Kathimerini.com.cy
Οι ημέρες του πραξικοπήματος και της εισβολής δύσκολα ξεχνιούνται από τα πρόσωπα εκείνα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάστηκαν. Στρατιώτες, στελέχη της Εθνικής Φρουράς, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι, συγγενείς πεσόντων και αγνοουμένων, τραυματιών, αιχμάλωτοι, γυναίκες θύματα βιασμού... Μεταξύ αυτών είναι και εκείνα τα πρόσωπα, τα οποία είναι στο περιθώριο των εξελίξεων, που ωστόσο ο Ιούλιος και ο Αύγουστος έμειναν χαραγμένοι στην ψυχή τους και κάθε κίνηση «εξόρυξης» υλικού από τα κύτταρα της μνήμης τους πρέπει να γίνεται με χειρουργικό τρόπο. Με αυτή ακριβώς την προσέγγιση πλησίασα την κα Νίκη Μιχαήλ, κάτοικο του Ψευδά της Λάρνακας, με καταγωγή από την Αμμόχωστο. Γεννημένη στην πόλη του Ευαγόρα το 1947, τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στη γενέτειρά της και ακολούθως άρχισε τη φοίτησή της στη Νοσηλευτική Σχολή στη Λευκωσία, το 1967. Διορίστηκε αμέσως στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και στην Εντατική Θεραπεία.
Οι συνθήκες εργασίας ήταν καλές, θυμάται η κα Νίκη, όλα κυλούσαν ομαλά, με τα πάνω και τα κάτω κάθε δουλειάς, ώσπου ήρθαν οι άγριες μέρες... Τη ρωτώ αν πριν από τις 15 Ιουλίου 1974 είχαν διαισθανθεί κάτι, αν τα πράγματα είχαν αλλάξει, η απάντηση άμεση: «Βέβαια, έφερναν τους τραυματίες από τους αστυνομικούς σταθμούς, που έβαζαν τις βόμβες...».
Διαβάστε την συνέντευξη στον Απόστολο Κουρουπάκη στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
