Kathimerini.com.cy
Την προσωπική της εμπειρία μοιράστηκε 18χρονη μαθήτρια που παλεύει με τον καρκίνο, στον απόηχο του φιάσκου που εκτυλίχθηκε χθες με την διαρροή των θεμάτων της εξέτασης των Νέων Ελληνικών. Η μαθήτρια της Γ' Λυκείου περιέγραψε σε ανάρτησή της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης την προσπάθειά της να αποδώσει στην εξέταση, κάτω από δύσκολες συνθήκες, και το πώς ένιωσε όταν έγινε γνωστή η διαρροή των θεμάτων, με αποτέλεσμα να διακοπεί η εξέταση.
Μεταξύ άλλων, στην ανάρτησή της αναφέρει το εξής: « Αγαπημένη, δεν με ενδιαφέρει να μάθω ποια είσαι ή τι σου έχουν τάξει, αλλά θέλω να διαβάσεις το άρθρο μου. Γιατί όταν εσύ νόμιζες πως πέτυχες τον στόχο σου εγώ διάβαζα τις σημειώσεις μου. Τις σημειώσεις που έγραφα ως τα ξημερώματα για να καταφέρω να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ στην εξέταση. Τις σημειώσεις που προσπαθούσα να γράψω καθώς στο αίμα μου κυλούσε η τοξικότητα της χημειοθεραπείας. Τις σημειώσεις που προσπαθούσα να διαβάσω καθώς το μυαλό μου προσπαθούσε να με κρατήσει ξύπνια από την κούραση».
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση
16/1/23 Εξέταση Νέων Ελληνικών. Ονομάζομαι ... και βρίσκομαι στο 18ο μου έτος.
Για τους μαθητές της Γ' Λυκείου σήμερα ήταν η εξέταση των Νέων Ελληνικών, για μένα η μέρα που πριν από έξι μήνες, γνώρισα τη λευχαιμία.
16/6/22 διαγνώστηκα με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία τύπου Β. Πώς θα καταφέρω να τελειώσω το σχολείο; (Ήταν ένα από τα αρχικά μου ερωτήματα).
Φοιτώ σε ιδιωτικό σχολείο, ως εκ τούτου ξεκίνησα τις εξετάσεις 13/1 και τελειώνω 31.1. Αντί όμως να διαβάζω για εξετάσεις, η ώρα μου περνάει στον θάλαμο του παιδοογκολογικού.
Ναι! Εγώ αποφάσισα να καθίσω τις εξετάσεις της Α' σειράς αντί για της Β'. Αφού σου δόθηκε η ευκαιρία, γιατί δεν την εκμεταλλεύτηκες; Επειδή βαθιά μέσα μου, ήξερα πως δεν θα άντεχα να βρίσκομαι μόνη σε ένα δωμάτιο γράφοντας σε μια κόλλα χαρτί που θα καθορίσει το μέλλον μου. Ξέρετε... έχω περάσει πολλές ώρες σε ένα δωμάτιο παλεύοντας για το μέλλον μου... το δωμάτιο 7. Μόνο που αυτό το δωμάτιο, αντί θρανία, διαθέτει κρεβάτια.
9:00 π.μ
Ξύπνησα και ετοιμάστηκα. Τα πόδια μου να σέρνονται, αφού πρόσφατα πέρασα μια σοβαρή είδους νευροπάθεια από τις χημειοθεραπείες.
10:30 π.μ
Αρχίζουμε το γραπτό των Νέων Ελληνικών. Όλα καλά μέχρι στιγμής. Τι μπορεί να πάει στραβά;
11:10 π.μ
Στο δεξί μου χέρι το στυλό, το αριστερό να γυρίζει φύλο. Πρωτού να προλάβω να πάρω μια ανάσα, ανοίγει η πόρτα.
11:11 π.μ
Το γραπτό ακυρώνεται. Περάστε όλοι έξω! (Εγώ είχα τελειώσει τη γλώσσα και ετοιμαζόμουν για τη λογοτεχνία).
Στην αρχή περίμενα να ακούσω πως ήταν μια πλακίτσα. Μετά από 5' όταν μας δόθηκε το γραπτό της Β'σειράς, δεν ήταν και τόσο ωραία η πλακίτσα.
Και τώρα απευθύνομαι σε σένα. Ναι! Σε σένα που η ώρα 9:18 πήρες την απόφαση να στείλεις το μήνυμα.
Αγαπημένη, δεν με ενδιαφέρει να μάθω ποια είσαι ή τι σου έχουν τάξει, αλλά θέλω να διαβάσεις το άρθρο μου. Γιατί όταν εσύ νόμιζες πως πέτυχες τον στόχο σου εγώ διάβαζα τις σημειώσεις μου. Τις σημειώσεις που έγραφα ως τα ξημερώματα για να καταφέρω να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ στην εξέταση. Τις σημειώσεις που προσπαθούσα να γράψω καθώς στο αίμα μου κυλούσε η τοξικότητα της χημειοθεραπείας. Τις σημειώσεις που προσπαθούσα να διαβάσω καθώς το μυαλό μου προσπαθούσε να με κρατήσει ξύπνια από την κούραση.
Δεν ζητάω να με λυπηθείς. Δεν είμαι για λύπηση. Αλλά θέλω να προσπαθήσεις να μπεις στη θέση μου, όταν εγώ πήγα να ανακουφιστώ πως κατάφερα να τελειώσω το 1/3 του γραπτού... όταν ένιωθα τους παλμούς μου όλο και περισσότερο να ρέουν μέσα από τις φλέβες μου από την αδρεναλίνη. Ντροπή! Σε σένα και σε όσους σχετίζονται με αυτό. Γιατί η επιτυχία δεν βρίσκεται στην αντιγραφή αλλά κερδίζεται με κόπους και μέσα από τις αποτυχίες.
Και όπως κάθε πράξη έχει και τις συνέπειές της, έτσι και εσύ θα υποστείς τις συνέπειες των πράξεών σου.
