Kathimerini.gr
Την ώρα που η Μέση Ανατολή ακροβατούσε στα πρόθυρα ενός διευρυμένου περιφερειακού πολέμου το περασμένο καλοκαίρι, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Οστιν, βρισκόταν σε δεκαήμερη περιοδεία στην Ασία, την κατά σειρά 11η της υπουργικής θητείας του στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού.
Οταν εκείνος έφτανε στις Φιλιππίνες στα τέλη Ιουλίου, προερχόμενος από την Ιαπωνία την οποία είχε επισκεφθεί νωρίτερα, ο Ισμαήλ Χανίγια της Χαμάς άφηνε την τελευταία του πνοή στην Τεχεράνη χτυπημένος από εχθρικά πυρά.
Η ασιατική περιοδεία του Οστιν ξεκίνησε με το βλέμμα στραμμένο στην Απω Ανατολή… αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί ο Αμερικανός υπουργός ασχολούνταν με τα της Μέσης (Ανατολής).
«Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα επεκταθεί η σύγκρουση», είχε πει ο ίδιος, μιλώντας σε δημοσιογράφους στα τέλη Ιουλίου, με το βλέμμα στραμμένο πια όχι στην Ταϊβάν ή στη Νότια Σινική Θάλασσα αλλά στον άξονα Γάζας-Ισραήλ-Τεχεράνης.
Η Ουάσιγκτον πέρασε μεγάλο μέρος του περασμένου έτους προσπαθώντας να αποτρέψει την εξάπλωση του πολέμου που μαίνεται στη Γάζα, όπως αναφέρει σε μακροσκελές άρθρο του ο ιστοχώρος DefenseNews.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «όταν η περιοχή της Μέσης Ανατολής βρέθηκε στα πρόθυρα ενός ευρύτερου πολέμου, το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ έστειλε δυνάμεις εκεί με στόχο να πέσουν οι τόνοι». «Ωστόσο, ύστερα από έναν χρόνο, ορισμένοι στο Κογκρέσο και το Πεντάγωνο ανησυχούν πια όλο και περισσότερο για το πώς θα μπορέσουν οι ΗΠΑ να διατηρήσουν αυτόν τον ρυθμό (σ.σ. της αυξημένης αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής) αλλά και για το πόσο πρόκειται να κοστίσει στον αμερικανικό στρατό μακροπρόθεσμα (σ.σ. αυτή η ενισχυμένη παρουσία)».
Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Harry S. Truman (AP Photo/Darko Bandic)
Ακολούθως, όταν τον περασμένο Απρίλιο το Ιράν εξαπέλυσε ένα μπαράζ από πυρά ενάντια στο Ισραήλ ως αντίποινα για την επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, οι αμερικανικές δυνάμεις συνέδραμαν τις αναχαιτίσεις πολλών εξ αυτών.
Ωστόσο οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να είναι παντού ταυτόχρονα, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που θα ήθελαν ή που θα απαιτούσαν οι εκάστοτε προκλήσεις, ενώ τα στρατεύματά τους δέχθηκαν και επιθέσεις το περασμένο διάστημα σε Ιορδανία, Συρία, Ιράκ και Ερυθρά Θάλασσα (το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS Gravely αναγκάστηκε, για παράδειγμα, να αναχαιτίσει βαλλιστικό πύραυλο των Χούθι).
Πλέον, σχεδόν 12 μήνες έπειτα από τις επιθέσεις της Χαμάς, οι ΗΠΑ βλέπουν την προοπτική μιας εκεχειρίας να χάνεται ή τουλάχιστον να απομακρύνεται στη Γάζα, παρά το διπλωματικό κεφάλαιο που επένδυσαν οι Αμερικανοί (ο Μπλίνκεν, ο Μπερνς κ.ά.) τους περασμένους μήνες σε ακριβώς αυτήν την προοπτική, και ένα νέο πολεμικό μέτωπο να ανοίγει μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ βορειότερα, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ (του Αμος Χόχστιν, μεταξύ άλλων) για το αντίθετο.
Η διπλωματική πειθώ χρειάζεται ωστόσο και τη στρατιωτική ισχύ για να μπορέσει να φέρει αποτελέσματα, όπως σημειώνει ο –απόστρατος πια– Αμερικανός στρατηγός Φρανκ Μακένζι, ο οποίος είχε διατελέσει και επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ (CENTCOM).
«Να μιλάς απαλά και να κρατάς ένα μεγάλο ραβδί», έλεγε ο Θεόδωρος Ρούζβελτ. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, το «ραβδί» έχει κόστος για εκείνον που το κρατά, πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, τα έξοδα κίνησης αλλά και συντήρησης των οποίων είναι τεράστια.
Ενδεικτικά, το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό εκτιμά ότι από τον Οκτώβριο του 2023 έως και τα μέσα του περασμένου Ιουλίου είχε εκτοξεύσει πυρομαχικά συνολικής αξίας περίπου 1,16 δισ. δολ., κι αυτό μόνο στην Ερυθρά Θάλασσα.
Σχεδόν έναν χρόνο έπειτα από τις επιθέσεις της Χαμάς, η κρίση στη Μέση Ανατολή βαίνει επιδεινούμενη «κρατώντας» τους Αμερικανούς εκεί, ή μάλλον και εκεί, πέρα από τη Νότια Σινική Θάλασσα, το Στενό της Ταϊβάν και την Ουκρανία…
Τα μέτωπα είναι πολλά ωστόσο, και δεν κλείνουν. Αντιθέτως…
Επί του παρόντος, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής βρίσκονται περίπου 40.000 Αμερικανοί στρατιώτες, οι οποίοι μάλιστα αυξάνονται. Συγκριτικά, πριν από τον Οκτώβριο του 2023, οι αμερικανικές δυνάμεις στην ίδια περιοχή υπολογίζονταν σε περίπου 30.000 με 34.000.
Μόλις πριν από λίγα 24ωρα, με φόντο την κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την αποστολή εκεί επιπλέον δυνάμεων. «Οι ΗΠΑ στέλνουν επιπλέον στρατεύματα στη Μέση Ανατολή, ως απάντηση στην απότομη έξαρση της βίας μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ στον Λίβανο», γράφει ο ιστοχώρος Military.com, με το βλέμμα στα αεροπλανοφόρα USS Truman και USS Abraham Lincoln.
Αμερικανικές πηγές δηλώνουν στο DefenseNews ότι o στρατός των ΗΠΑ έχει αποθέματα, δυνάμεις και πόρους που δεν υπάρχει κίνδυνος να «εξαντληθούν» σύντομα. Ωστόσο, κάθε κίνηση που γίνεται συνοδεύεται και από κόστη, ενώ η συνεχιζόμενη μεσανατολική κρίση εκ των πραγμάτων αποπροσανατολίζει, σε έναν βαθμό τουλάχιστον, τις ΗΠΑ από το μέτωπο του Ινδο-Ειρηνικού (βλ. Κίνα) το οποίο οι αμερικανικές διοικήσεις έχουν όμως αναγνωρίσει εδώ και χρόνια (ήδη από τη δεύτερη προεδρική θητεία του Μπαράκ Ομπάμα) ως στρατηγική προτεραιότητα.
Επειτα από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου του 2023, οι ΗΠΑ ενίσχυσαν την παρουσία τους, στέλνοντας στη Μέση Ανατολή/Ανατολική Μεσόγειο αεροπλανοφόρα (τα USS Gerald R. Ford, USS Dwight D. Eisenhower, USS Abraham Lincoln, USS Harry S. Truman), επιπλέον μοίρες μαχητικών, επιπλέον συστοιχίες αεράμυνας, υποβρύχια, αντιτορπιλικά κ.ά., πέρα από στρατιώτες.
Από τον Δεκέμβριο του 2023 όμως και έπειτα, οι ΗΠΑ θα ηγούνταν παράλληλα και της «Επιχείρησης Φύλακας της Ευημερίας» («Operation Prosperity Guardian»), με στόχο τη διασφάλιση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα, ενάντια στις επιθέσεις των Χούθι.
